Βλέπω το φεγγάρι να γεμίζει σιγά σιγά, οδεύοντας στην Πανσέληνο αλλά και στην έκλειψη αύριο το βράδυ. Οι αστρολόγοι λένε ότι η έκλειψη αυτή επηρεάζει αρνητικά τους καρκίνους... Καρκίνος δεν είμαι, οπότε μάλλον δεν φταίει το φεγγάρι για τα κέφια μου :-)
Ανήμερα του Κλήδονα (το λένε και θερινό ηλιοστάσιο) παλιά πηδάγαμε φωτιές, καίγαμε τα στεφάνια της πρωτομαγιάς, ήταν γιορτή χωρίς παπάδες που, εμένα τουλάχιστον, μου προκαλούσε μια ευχάριστη έξαψη. Φέτος άκουσα -πάλι- την RoadArtist και έκανα πολύ καλά. Πήγα στην Τεχνόπολη -αυτό που όλοι γνωρίζουμε σαν Γκάζι και άκουσα μουσικές θεσπέσιες αλλά και γεμάτες μπρίο.
Στο πρόγραμμα είχε προηγηθεί η Συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων μα δεν την πρόλαβα, έφτασα στο τέλος. Έκανα μια γύρα στον όμορφο χώρο της Τεχνόπολης, εκεί που κάποτε η μαυρίλα από το κάρβουνο σκότωνε πράγματα και ανθρώπους μέχρι να αρχίσει η επόμενη συναυλία με τη Συμφωνιέττας της Λωζάννης (Sinfonietta de Lausanne). Την νεανική αυτή ορχήστρα την παρουσιάζει τόσο όμορφα ο φίλος μου ο Asteroid που δεν χρειάζεται παρά να δείτε τη σχετική ανάρτησή του για να τα μάθετε όλα!
Μετά -σαν απποκάλυψη- μια μπάντα (θα την έλεγα) και ας είναι ορχήστρα με τα όλα της: Ορχήστρα Πνευστών - Τμήμα της Ορχήστρας Νέων της Βενεζουέλας "Σιμόν Μπολίβαρ".
Ορχήστρα από νέους που έχουν κερδηθεί από το έγκλημα, το κρακ και τις συμμορίες με αντάλλαγμα την κλασσική μουσική και την μουσική εν γένει. Εν πάση περιπτώσει τα παιδιά -δεξιοτέχνες και βιρτουόζοι όλοι τους- δημιουργούν μιαν ατμόσφαιρα από τρυφερή μέχρι και οργιώδη
Τραγουδούν, χορεύουν και σολάρουν κάνοντας το κοινό να θέλει να σηκωθεί να χορέψει mambo και salsa, να αφήσει το φεγγάρι να το επηρεάσει και να αφεθεί σε ρυθμούς εκτός ΔΝΤ και τρόικας.
Με τούτα και με τα άλλα πήραμε μιαν ανάσα. Κερδίσαμε μια μέρα πριν ξαναπέσουν τα κανάλια πάνω μας με την τελευταία επικαιρότητα...
Για μια όμορφη και ζωντανή παρουσίαση, της μπάντας με τα χάλκινα και τα κρουστά από τη Βενεζουέλα, δείτε εδώ :
http://asteroid2.blogspot.com/2010/06/blog-post_24.html
24 σχόλια:
Συμφωνω με την αναγκη να ανασανουμε και να ξεφυγουμε απ ολα αυτα που μας σκοτωνουν τη διαθεση καθημερινα, αλλα μηπως ..πορευομαστε, πια, οπως μας πανε και οχι οπως πραγματικα θελουμε, που τελικα σημαινει και ενπεριεχει το ...''μπορουμε'';
Kαλη σου μερα AEΡΙΚΟ!
@ Elva
Ψυχρούλα και στην Αθήνα Elva μου, Στοκχόλμη γίναμε...
Σε ότι μου λες:
Το "θέλουμε" ακούγεται ηρωικό...
Ρεαλιστικό το "μπορούμε"...
Ανθρώπινη η ανάγκη να σταθείς για λίγο -και όσο μπορείς- απόμακρα από τις δυο επιλογές του πεπρωμένου σου...
:-|
Μία βαθειά ανάσα... και μετά ξανά μακροβούτι... στη μιζέρια της επιβίωσης.....
Κουράγιο....
:-)))
Καλημέρα αερικό..
Είναι χαρά όταν μέσω κάποιου ποστ, ενημερώσαστε για κάτι καλό που γίνεται σε αυτή τη πόλη.
Πιστεύω πως μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες του ανθρώπου είναι η αληθινή, ουσιαστική ψυχαγωγία. Και αυτή πρέπει να είναι προσιτή σε όλους..
Ενα από τα πράγματα που πραγματικά μπορεί να σκοτώσει ψυχικά κάποιον είναι να του στερήσεις τα ενδιαφέροντα του, να του σταματήσεις την σκέψη, την μεγαλύτερη καταπίεση ο άνθρωπος την αισθάνεται στα καθημερινά του. Νομίζω πως τέτοιες βραδιές λειτουργούν ψυχοθεραπευτικά..
Καλό ξημέρωμα!
"Πιστεύω πως μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες του ανθρώπου είναι η αληθινή, ουσιαστική ψυχαγωγία."
Να τα ! Αυτά δε μ' αρέσουν τώρα...Αυτά...!
(άντε να ανάψει λίγο η κουβέντα)
Καλημέρα και καλό σκ σε όλους
@ aKanonisti
Καλέ! Τι σ' έπιασε κι έτσι ...νορμάλ! Ποιες ώρες χάνεις το ακανόνιστο μπρίο σου;
@ RoadArtist
Είναι σημαντικό αυτό που κάνεις. Συνέχισε το όσο μπορείς κι ένα μέρος της επιτυχίας των "καλών που συμβαίνουν στην πόλη" θα οφείλεται σε σένα. :-)
@ CsLaKoNaS
Πουλάκι μου. Ξύνεσαι για ένταση. Θεμιτό, σε τρώει η νιότη...
Για να μη σου χαλάσω όμως το χατήρι, τι σε χαλάει σε ότι λέει η RoadArtist; Και by the way δεν άκουσα λέξη για το post...
Αμα ήταν συνεχές..(το μπρίο..)
δεν θα ήταν ακανόνιστο!!!!!!
Χαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
@ΑΕΡΙΚΟ
Κοίτα όσον αφορά το κείμενο, τα είπα στον ASTEROID. Η ιστορία της ορχήστρας του Μπολιβάρ είναι πολύ ενδιαφέρουσα αν και δεν βλέπω ποτέ με καλό μάτι καθεστώτα τυπου Τσάβες. Εν πάσει περιπτώσει δε με ενδιαφέρει τώρα αν η ορχήστρα διαφημίζει το καθεστώς του, με ενδιαφέρει που έστω και μερικά παιδιά τη σκαπουλάρουν από τον εφιάλτη των ναρκωτικών ή και την εγκληματικότητα.
Από εκεί και πέρα μου αρέσουν τα ζώδια !! Είναι πολύ γενικόλογα και μου αρέσει πάντα να τα διαβάζω ακριβώς για να τα διαψεύδω.
Τέλος δε μου άρεσε αυτό που είπε η Roadartist για τα περι αληθινής και ουσιαστικής ψυχαγωγίας ως contradictio in terminis. Η έννοια της ψυχαγωγίας είναι καθαρά προσωπική και δεν διαβαθμίζεται σε ποιοτική ή μη, αληθινή ή ψεύτικη, ουσιαστική ή ανούσια.
Από εκεί και πέρα ας ψυχαγωγηθεί, αν θέλει, και με την πρόσφατη μούσα του Μάνου Ελευθερίου, την Πέγκυ Ζήνα. Ή τη άλλη μούσα του άλλου Μάνου, το Φλωρινιώτη. (αστειάκι)
Σε κάθε περίπτωση θέλω πάρα πολύ να μου κάνουν προτάσεις για διασκέδαση ή ψυχαγωγία αλλά δε θέλω να μου λένε ότι αυτές οι προτάσεις είναι η ποιοτική ή η έντεχνη (τι όρος κι αυτός) επιλογή, γιατί απλά δεν είναι. Δεν μπορεί να είναι.
Ως εκ τούτου...
Kill Μπήλιω !!
αληθεια δεν θα μπορουσαμε να απολαμβανουμε την εκαστοτε μας διαθεση;
αφου το καθε τι.. κραταει τοσο λιγο και οι εναλλαγες ειναι τοσο ομορφες !
πολυ ομορφη και η δικη σου παρουσιαση, ζηλεψα την εκδηλωση ;)
@ ❤
Είναι μι' άποψη κι αυτή. Τα κέφια μας πάνε κι έρχονται με τα φεγγάρια. Ας χαρούμε τα πάνω μας και (άμα μπορούμε) και τα κάτω μας.
Θαρρώ πως κάπως έτσι έγινε, αλλά έπρεπε να μου το πει κάποιος...
Ό,τι έγινε εδώ, έγινε και στην Θεσσαλονίκη. Ήταν εκδηλώσεις που γίνανε σε όλη την Ελλάδα. Αν θες να τα μαθαίνεις η RoadArtist είναι θησαυρός σε πληροφόρηση. Τα ξετρυπώνει όλα...
@ CsLaKoNaS
Να σου πω από την αρχή ότι δεν βρίσκω καθόλου κολακευτικό να με στέλνεις σε blog άλλου (έστω και αν είναι του αγαπημένου φίλου Asteroid) να δω σχόλια σχετικά με τη δική μου ανάρτηση... Εν πάση περιπτώσει, το έκανα και αυτό. Βρήκα στο blog του Asteroid, στην ανάρτηση περί Συμφωνιέττας, μια δική σου ευγενική και ακαδημαϊκή σημείωση: “Το σύμπαν της Κλασσικής Μουσικής” σημειώνεις “ήταν είναι και θα είναι ένα καταφύγιο ηρεμίας, γαλήνης και ευτυχίας”.
Έτσι ακριβώς το λες και αυθόρμητα εντελώς το προσυπογράφω. Είμαι, όμως, περίεργος τι θα μου απαντούσες αν σε ρώταγα “γιατί θεωρείς ότι η κλασσική μουσική προσφέρει στον ακροατή της αυτά τα αγαθά;” και επίσης, αν πιστεύεις ότι κάθε ένας που θα ακούσει κλασσική μουσική θα νοιώσει αυτά που λες.
Χωρίς να θέλω να προεξοφλήσω τίποτα, νομίζω ότι θα μου απαντούσες και στις δυο ερωτήσεις περιγράφοντάς μου τα χαρακτηριστικά ενός είδους ακροατή. Εν πάση περιπτώσει όμως οφείλω να περιμένω την απάντησή σου... Μετά θα σου πω την άποψη μου εξ ολοκλήρου.
Σε ότι αφορά στην Ορχήστρα Πνευστών, όπως και για όλη την Ορχήστρα Νέων “Σιμόν Μπολίβαρ” μπορώ να φανταστώ τις επιφυλάξεις σου απέναντι στον Τσάβες. Θεωρώ, πάντως, πολύ θετικό που συμφωνείς πως πρόκειται για μια εξαιρετική πρακτική για τον απεγκλωβισμό των νέων από τα ναρκωτικά και το έγκλημα. Κοντολογίς, μπορούμε να μάθουμε από αυτήν και να ευχαριστήσουμε αυτούς που την σκέφτηκαν!
@ΑΕΡΙΚΟ
Ώς προς την παραπομπή έχεις δίκιο. Ήταν απρέπεια, αλλά ακούσια. Ζητώ συγνώμη!
Πάμε παρακάτω,
με ρωτάς :
“γιατί θεωρείς ότι η κλασσική μουσική προσφέρει στον ακροατή της αυτά τα αγαθά;”
Δεν ξέρω. Ξέρω τι με κάνει εμένα προσωπικά να νιώθω. Δε μπορώ να ξέρω τι νιώθει ο άλλος. Και να σου πω την αλήθεια δε με ενδιαφέρει. Νομίζω ότι η επικοινωνία του καλλιτέχνη με το κοινό του είναι μάλλον μια σχέση που "χτίζει" ο καλλιτέχνης με τον καθένα μας ξεχωριστά. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν δεν έχουν νόημα οι φράσεις περί "ουσίας" και "αλήθειας".
''αν πιστεύεις ότι κάθε ένας που θα ακούσει κλασσική μουσική θα νοιώσει αυτά που λες.''
Από μέσα μου εύχομαι να νιώθει ό,τι νιώθω εγώ ή να βιώνει τόσο έντονα τα συναισθήματα που βιώνω εγώ όταν ακούω την κλασσική μουσική που μου αρέσει. Τα χαρακτηριστικά του ακροατή παίζουν σίγουρα ρόλο αλλά αυτό έχει να κάνει με το επόμενο επίπεδο ανάλυσης ως προς την κλασσική μουσική. Συνειδητοποιώ όμως πως η κλασσική μουσική είναι ενας δικος μου δρόμος για να νιώσω ό,τι νιώθω. Δεν είναι η μόνη μουσική για να νιώσει κάποιος αυτά τα συναισθήματα. Επίσης δεν ξέρω αν και κατά πόσο τα ίδια τα συναισθήματα δεν μπορούν να μετρηθούν σε βαθιά ή επιφανειακά...
Έτσι δε μπορεί να υπάρξει νόρμα ουσιαστικής ή όχι ψυχαγωγίας.
Συνεπώς ας κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Ας ακούσει όποια μουσική νομίζει και ας εκφραστεί όπως αισθάνεται. Ακριβώς πάνω σε αυτό η ανάγκη του σημερινού ανθρώπου μεταλάσεται στο δικαίωμά του για πρόσβαση σε κάθε είδους ψυχαγωγική δραστηριότητα. Από εκεί και πέρα ας επιλέξει ό,τι θέλει να ακούσει φέροντας και την ευθύνη γι αυτό.
Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι αν κάτι δε μας αρέσει απλά δεν το επιλέγουμε. Ούτε το επαινούμε, ούτε το καταδικάζουμε! Απλά, δε μας αφορά...Το μόνο που απαιτούμε είναι η ελευθερία πρόσβασης. Και αυτή σιγά σιγά την κατακτούμε όλο και περισσότερο.
@ CsLaKoNaS
Μου απαντάς ότι σε κάθε περίπτωση η ψυχαγωγία του καθενός είναι ατομική υπόθεση και έχει να κάνει με την προσωπικότητα και τα χαρακτηριστικά κάθε ξεχωριστού ακροατή (θεατή, αναγνώστη κ.λπ.)
Στο σχόλιο σου όμως στην ανάρτηση του Asteroid, ενώ είναι κατανοητό ότι εκφράζεις μια προσωπική αντίληψη σχετικά με την κλασσική μουσική, λες: “Το σύμπαν της Κλασσικής Μουσικής ήταν είναι και θα είναι ένα καταφύγιο ηρεμίας, γαλήνης και ευτυχίας”. Τόσο γενικά και τόσο απόλυτα. Δεν έχεις άδικο, αλλά εδώ σχολιάζουμε το ύφος, διότι ξέχασες να αναφέρεις τον προσδιορισμό “για μένα προσωπικά”! Χωρίς αυτόν, το σχόλιο σου ακούγεται αφοριστικό με απαιτήσεις κανόνα και υπόδειξης έτσι, που ένας θαυμαστής του Φλωρινιώτη αν τύχαινε να το διαβάσει, σίγουρα θα έλεγε “μωρ' τι μας λες!”
Η RoadArtist είπε:
“Πιστεύω πως μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες του ανθρώπου είναι η αληθινή, ουσιαστική ψυχαγωγία.”.
Πρώτα από όλα, σε επίπεδο ύφους, δεν παραλείπει να υπενθυμίσει ότι μιλάει σε καθαρά προσωπική βάση: “Πιστεύω” λέει, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν αναφέρεται σε μια γενική αρχή αλλά σε μια προσωπική πεποίθηση. Εσένα δεν σε ενοχλεί αυτό, το ξέρω. Αυτό που σε ενόχλησε είναι “αυτό που είπε η Roadartist για τα περί αληθινής και ουσιαστικής ψυχαγωγίας...” γιατί θεωρείς ότι “Η έννοια της ψυχαγωγίας είναι καθαρά προσωπική και δεν διαβαθμίζεται σε ποιοτική ή μη, αληθινή ή ψεύτικη, ουσιαστική ή ανούσια”. Δικαίωμα σου, αλλά νομίζω ότι συγχέεις έννοιες, γι' αυτό ας ακούσουμε τι λέει ο καθηγητής Μπαμπινιώτης στο “Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας” (σελ. 1992):
“Ψυχαγωγία – Διασκέδαση
Οι δυο λέξεις που είναι σήμερα σχεδόν συνώνυμες, διαφέρουν στη σημασιολογική τους απόχρωση και κυρίως στην ετυμολογική τους προέλευση. Η λ. Ψυχαγωγία δήλωσε την “αγωγή της ψυχής”, την απαιτητική και διδακτική συγχρόνως απόλαυση που χαρίζουν έργα υψηλού στοχασμού (τραγωδία, απαιτητικό θέατρο, ποίηση). Αντιθέτως, το διασκέδαση δήλωσε τον διασκορπισμό των μεριμνών, την απομάκρυνση της έγνοιας και των προβλημάτων που απασχολούν τον άνθρωπο. Άρα η διασκέδαση είναι ξέδομα, απαλλαγή από έγνοιες, ενώ η ψυχαγωγία προϋποθέτει ευχαρίστηση από περισσότερο δημιουργική ενασχόληση”.
(συνεχίζεται)
(συνέχεια)
Έτσι, η φράση που διατύπωσε η RoadArtist θα μπορούσε να γραφτεί και έτσι: “Πιστεύω πως μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες του ανθρώπου είναι η αληθινή, ουσιαστική “αγωγή της ψυχής”. Και αυτή πρέπει να είναι προσιτή σε όλους”! Αμφιβάλλεις γι' αυτό; Δεν είναι μήπως μια ουσιαστική προϋπόθεση που μαζί με την άλλη, της λογικής άσκησης, μπορεί να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από το “χωριό των τρελών”;
Και σ' εμένα φαίνεται σωστό ότι η “αγωγή της ψυχής” μας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί από έργα που δεν διαθέτουν ειδικό βάρος (ποιότητα στη μορφή και στο περιεχόμενο), δεν αναφέρονται στα διαχρονικά προβλήματα των ανθρώπων που προκύπτουν από τις σχέσεις μεταξύ τους, τη φύση και -για όσους πιστεύουν- με το Θεό (αλήθεια) και, τέλος, αν τα έργα αυτά, δεν προτείνουν στάση ή αντιμετώπιση των προβλημάτων μας, υπό το πρίσμα διαφύλαξης της συνοχής της κοινότητας και της πάλης για βελτίωση των όρων της ύπαρξής μας (ουσία).
Φυσικά κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει αυτή την πρόταση. Όμως θα ήταν καλό αν συμφωνούσαμε ότι η πρόσβαση σε αυτή τη λειτουργία πρέπει να είναι προσιτή σε όλους χωρίς πειθαναγκασμούς αλλά και χωρίς περιττούς εστετισμούς. Και επιπλέον πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ξεδιαλύνουμε τη σύγχυση των εννοιών και όχι να κρυβόμαστε πίσω τους για να στηρίζουμε στείρες αντιπαραθέσεις σε μια σαθρή -τάχα μου- ιδεολογική βάση.
Και μια σημείωση. Ο καλλιτέχνης - είτε δημιουργεί είτε ερμηνεύει - δεν χτίζει καμιά σχέση με κανέναν παρά μόνον με το έργο του. Το κοινό χτίζει σχέση με το έργο του καλλιτέχνη, κατανοώντας το, αναζητώντας και ανακαλύπτοντας σημεία επαφής και, ενίοτε, ταύτισης με αυτό. Είναι και το σημείο που διαφοροποιείται ο “καλλιτέχνης” από ένα οποιοδήποτε προϊόν ή περσόνα της Show Business. Αυτό γιατί λες “Νομίζω ότι η επικοινωνία του καλλιτέχνη με το κοινό του είναι μάλλον μια σχέση που "χτίζει" ο καλλιτέχνης με τον καθένα μας ξεχωριστά.” Δεν επεκτείνομαι όμως γιατί αυτό είναι ένα άλλο και πολύ μεγάλο θέμα...
:-)
@ΑΕΡΙΚΟ
Ε τώρα αφού καταλαβαίνεις τη θέση μου, και πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό τη συμμερίζεσαι, προσπαθείς να παίξεις με τις λέξεις ως άλλος σοφιστής! :)
Είπα,
“Το σύμπαν της Κλασσικής Μουσικής ήταν είναι και θα είναι ένα καταφύγιο ηρεμίας, γαλήνης και ευτυχίας”.
Ούτε γενικό ούτε απόλυτο. Η κλασσική μουσική είναι ένα συμπαν με την έννοια των εκατοντάδων συνθετών και των χιλιάδων έργων που αφορούν δεκάδες ήδη τέχνης.
Δεν είπα ότι είναι ούτε το μόνο σύμπαν, ούτε αυτό που προσφέρει αποκλειστικά γαλήνη και ευτυχία. Είναι καταφύγιο γι αυτόν που θέλει να κρυφτεί μέσα σε αυτό. Προσωπικά δε θέλω και δε με ενδιαφέρει να διαφημίσω σε κανέναν το συμπαν αυτό όχι γιατί δε θα το καταλάβει ο άλλος αλλά γιατί δεν πιστεύω ότι έχει νόημα.
Θα σου πω κάτι που δεν το έχω αναφέρει μέχρι τώρα και ίσως βοηθήσει στην κουβέντα μας. Σε ό,τι αφορά τη μουσική, θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να την ψάχνει...Ώρες και ώρες στα δισκοπωλεία και πολλά χρήματα "πεταμένα" σε cd. Έψαχνα πάντα μόνος μου να βρω το δικό μου σύμπαν. Έψαχνα μακρυά καμία φορά από τη μόδα και τις τάσεις. Αυτό το ψάξιμο μου αποκάλυψε τόσους θησαυρούς (όχι μόνο για την κλασσική μουσική) που είμαι ευγνόμων που είχα τη δυνατότητα να ψάξω. Γι αυτό συνεχώς μιλάω για "δικαίωμα στην πρόσβαση". Αυτό είναι πιο σημαντικό για μένα από το να ορίσω τι είναι σοβαρό, αληθινό, ουσιαστικό. Γι αυτό και θαυμάζω και υποστηρίζω πλήρως τη δουλειά που κάνει η roadartist στη blogoσφαιρα. Είναι άκρως σημαντική για εσάς που ζείτε στην Αθήνα!
Τώρα η διαφορά ψυχαγωγίας και διασκέδασης είναι πολύ σωστή έτσι όπως την αναλύεις αλλά λιγάκι άσχετη με το θέμα μας.
Μένουν λοιπόν ένα σημείο διαφωνίας και δύο σημεία συμφωνίας
Διαφωνία:
"Και σ' εμένα φαίνεται σωστό ότι η “αγωγή της ψυχής” μας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί από έργα που δεν διαθέτουν ειδικό βάρος (ποιότητα στη μορφή και στο περιεχόμενο) [...]"
Σε όλη την παράγραφο αυτή δεν ορίζεις επαρκώς την έννοια το ειδικού βάρους. Εγώ απλά πιστεύω ότι δεν ορίζεται. Έτσι αποφεύγω να κατηγοριοποιήσω τα έργα με ειδικό βάρος και τα έργα χωρίς. Γι αυτό και δε μιλάω τλκ για αλήθειες, σημασίες, ουσίες και συνουσίες.
Αποφεύγω, εν γένει, όλο αυτό το ιδεολογικό σύστημα της "έντεχνης τέχνης" που γέννησε το δογματισμό κάτω από τη δικτατορία του έντεχνου, τις υπουργικές εγκυκλίους για το τί είναι ποιοτικό και τι όχι, τις μετριότητες της επιδοτούμενης τέχνης, τη Μπήλιω και τους Πυξ Λαξ.
Συμφωνία:
Οι δύο τελευταίες παράγραφοι. Στην προτελευταία, έρχεσαι στα λόγια μου για τη δυνατότητα πρόσβασης. Στην τελευταία βελτιώνεις τη δική μου θέση: όπου 'καλλιτέχνης' εσύ έβαλες, πολύ σωστά, τη λέξη 'έργο'.
...Όλοι αυτή η συζήτηση προκλήθηκε από μια απλή φράση μου; Τώρα μόλις το είδα..
Η πλάκα είναι cslakona, ότι καθώς διάβαζα τα σχόλια σου, θυμήθηκα μία φορά που μου την "έχεις πει" στο Blog για ένα τραγούδι που είχα βάλει του Πλιάτσικα, ολόκληρη συζήτηση για το ότι δε σου άρεσε κλπ, κλπ.. Μα τα πράγματα είναι απλά σου είχα απαντήσει..και τότε.. ο καθένας επιλέγει.. ότι του αρέσει.. Αναλόγως με τα συναισθήματα που το προκαλεί.. :)
Ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος με παρωπίδες. Από τις αναρτήσεις, νομίζω έχει φανεί..
Από την άλλη, βλέποντας πως "κινούνται" τα πράγματα, εδώ και πολλές δεκαετίες δυστυχώς με την ανάπτυξη της "μουσικής βιομηχανίας" φτάσαμε στο σημείο η ορχηστρική μουσική να θεωρείται μουσική "για λίγους", ενώ δεν είναι (κατά την γνώμη μου).. Και αυτό προκλήθηκε από την εμπορευτοποίηση της μουσικής. Μια ολόκληρη βιομηχανία προώθησης μουσικών για εύκολο κέρδος, εδώ στηρίζονται οι έννοιες "ακροαματικότητα", "παθητική ακρόαση", "κορεσμός"..
Φυσικά ποτέ δε θα κρίνω κάποιον για το αν ακούει Π.Ζήνα, ο καθένας είναι ελεύθερος να ακούει ότι θέλει.. Μα και κανένας δεν θα αμφισβητήσει πως έχουμε φτάσει στο σημείο, η ίδια η μουσική βιομηχανία να προωθεί καλλιτέχνες που δεν έχουν και κάποια φοβερά προσόντα, και να αποκλείει ταλαντούχους, και αυτό το κάνουν απλά και μόνο για κέρδος, φτάνοντας δηλαδή στο άλλο άκρο. Να μην ακούμε επειδή το επιλέγουμε συνειδητά, αλλά επειδή μας το επιβάλλουν..
Είναι μια ολόκληρη κουβέντα αυτή.., νομίζω πως ξεκαθάρισα το τι πιστεύω..η καθαρά δική μου άποψη..
Καλό βράδυ!
Ωραία, όλα αυτά που λέτε...
σε ακαδημαικό επίπεδο...
ξεχνάτε όμως.. το δέκτη....
Ισως να μην σας αφορά...
όμως είναι πάντα παρόν....
και απόλυτα καθοριστικός για την αγωγή της ψυχής... μια και μιλάμε για τη ψυχή του....
Για δοκιμάστε λοιπόν καλοί μου κουλτουριάρηδες..να ορίσεται το ποιοτικό σε σχέση με τον δέκτη...
Μάλλον θα χαθείτε σε ένα λαβύρινθο.... ανάλογο της πολυπλοκότητας που έχει η ανθρώπινη ψυχή μας....
(όλα αυτά τα λέω... γιατί μου θίξατε... τον Φλωρινιώτη....)
@Roadartist
Σε ό,τι αφορά τους Πυξ Λαξ, τα Κίτρινα Ποδήλατα τη Σπογγώδη Εγκεφαλοπάθεια και τις λοιπές διασπάσεις τους σου απάντησα τη γνώμη μου και δεν ήταν έτσι όπως το θέτεις.
Δεν μου αρέσουν άλλα τους κατηγορώ ως υποκριτές. Υποκριτές του εντέχνου που βάζουν μπροστά την ταμπέλα του ποιοτικού για να ενισχύσουν την τέχνη τους χωρίς να είναι και τίποτα το φοβερό. Αυτό είναι άλλο. Αυτό είναι αντίσταση στη δικτατορία του μέτριου που παίζει 3 ακόρδα με 62 συμφωνικά όργανα. Αυτό είναι τελείως διαφορετικό.
Δεν το καταλαβαίνεις; Δεν πειράζει.
Προσυπογράφω το σχόλιο της aKanonisti η οποία από ότι καταλαβαίνω συμφωνεί μαζί μου!
@ CsLaKoNaS : Δε θα συνεννοηθούμε ποτέ.. Άλλα γράφω και άλλα καταλαβαίνεις.. Ειλικρινά καθόλου δε πειράζει. :)
"Ti sto chiamando dall'atrio
del Sands Hotel
Non è gente dei bassifondi, sono solo persone
che si divertono"
"Τηλeφωνω απο το φουαγιέ
του ξενοδοχειου
Sands Hotel.
(αυτοι οι ανθρωποι)
δεν ειναι παρακατιανοί,
ειναι απλά ανθρωποι
που προσπαθουν να διασκεδασουν"
Είδα ότι σήμερα είναι η γενέθλια του παιδιού και της γυναίκας σου. Ένιωσα την υποχρέωση να ευχηθώ από καρδιάς μα είσαι υγιής και αν τους χαίρεσαι.
Είναι η πρώτη μου επίσκεψη.
Καλή νύχτα με τις ευχές μου
Καλιο αργα...
Ευχομαι ολοψυχα στη συντροφο σου και στο γιο σου οτι το καλυτερο!
Πολλα και καλα χρονια σε ολους σας!
@ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Κατ' αρχάς καλώς ορίσατε.
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας.
@ Ephemeron
Σε ευχαριστώ από καρδιάς. Να είσαι καλά εσύ και όσοι σε αγαπούν.
:-)
Δημοσίευση σχολίου