Μπορεί και ν' αλλάζουμε σελίδα...

Από τη συγκέντρωση των Atenistas στις 6/11/2010 στην πλ. Δημαρχείου

Να υποθέσω ότι η εκλογή του κ. Καμίνη για τη θέση του Δημάρχου στην Αθήνα σηματοδοτεί αλλαγή σελίδας στον τρόπο διαχείρισης των κοινών της πόλης μας. Εύχομαι από καρδιάς ο νέος Δημοτικός Άρχοντας να μη διαψεύσει τις προσδοκίες τόσο των ψηφοφόρων του, όσο και των Αθηναίων που υποφέροντας από τα μέτρα της κυβέρνησης, δεν τον ψήφισαν μιας και τον είδαν σαν εκπρόσωπο μιας πολιτικής δύναμης που τους έχει προκαλέσει κακό.

Είναι γεγονός ότι όσοι τον ψήφισαν αλλά και όσοι, μετά λόγου γνώσεως και προβληματισμού, απείχαν ή έριξαν λευκό και άκυρο ψηφοδέλτιο, δεν έχουν παραιτηθεί από το δικαίωμα τους να ελπίζουν σε μια ριζική αλλαγή των συνθηκών στην Αθήνα. Κάθε άλλο μάλιστα. Το φαινόμενο του κ. Αμυρά δείχνει το αντίθετο ακριβώς.

Η βαθιά ανεμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν δείχνει παραίτηση των πολιτών από το πολιτικό γίγνεσθαι αλλά αντίθετα υπογραμμίζει την απόρριψη αυτού του προσωπικού και του τρόπου οργάνωσής του. Η χώρα ζει μια περίοδο έντονου προβληματισμού, διεργασιών και συνθέσεων που, σαν αποτέλεσμα θα έχουν αργά ή γρήγορα, ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό. Δεν είναι δυνατόν το πολιτικό προσωπικό που εν πολλοίς έχει δημιουργήσει τη διάλυση της κοινωνίας μας και τα οξύτατα προβλήματα που ζούμε σήμερα, να παραμείνει άλλο στη διαχείριση των κοινών μας υποθέσεων. Σε κανένα επίπεδο και με κανέναν τρόπο.

Επιπλέον δεν είναι δυνατόν, μετά από όλη την περίοδο οδυνηρής προσαρμογής μας στην πραγματικότητα που μας έχουν οδηγήσει οι άφρονες, για να το πω κομψά, πολιτικές πρακτικές των κομμάτων της μεταπολιτευτικής περιόδου, να παραμείνουμε αδρανείς και μοιραίοι θεατές στο ίδιο έργο. Νέοι άνθρωποι, όχι μόνο ηλικιακά, νέα σχήματα και προγράμματα δράσης αναζητούν το δρόμο τους στις μεγάλες συμμετοχές για να παίξουν το ρόλο τους στις αλλαγές που έχουμε ανάγκη να πραγματοποιηθούν. Κυρίως η αλλαγή στην νοοτροπία και στην αντιμετώπιση των συμφερόντων μας. Η εθελοντική κινητοποίηση βρίσκει έδαφος και οπαδούς. Οι Ατενίστας είναι ένα παράδειγμα, οι ψηφοφόροι του Αμυρά είναι ένα άλλο. Κινήματα που δείχνουν την επιθυμητή κατεύθυνση, γι' αυτό και ελπιδοφόρα.

Η άνοδος της φασιστικής "Χρυσής Αυγής" στα αυτοδιοικητικά όργανα της Αθήνας είναι η άλλη πλευρά των διεργασιών που συντελούνται, όσο τα πράγματα παραμένουν στην τύχη τους και στον κοινωνικό αυτοματισμό. Ελπίζω η νέα δημοτική αρχή των Αθηνών να δείξει θάρρος, έμπνευση και αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που ξεπήδησαν μέσα από την εγκατάλειψη ολόκληρων περιοχών της Αθήνας στην τύχη τους.

Προσωπικά τρέμω με ότι μας περιμένει. Οι δυσκολίες και τα μεγαλύτερα εμπόδια βρίσκονται μπροστά μας. Λεφτά δεν υπάρχουν και η φτώχεια είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Από την άποψη αυτή τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών στην Αθήνα -και στη Θεσσαλονίκη από ότι ακούω μόλις- μου παρέχουν μια αισιοδοξία γιατί προέκυψαν σαν αποτέλεσμα κινητοποίησης ανθρώπων που νοιάζονται για τον τόπο και δεν τον εγκαταλείπουν. Σε αυτό βασίζομαι...