Η Λουσίλ και μερικά ακόμα επεισόδια...

Έτσι σαν καλημέρα μια μελωδία που ξεσηκώνει στο διηνεκές από την εποχή που το Blues συναντούσε το Rock' n Roll. Little Richard and his Bad στην ανεπανάληπτη Lucille





Το ακούς και το σώμα σου σηκώνεται μόνο του να χορέψει. Ξέρεις δεν ξέρεις τα βήματα λυγίζεις τα πόδια, στροβιλίζεσαι χτυπάς τα δάχτυλα κι ύστερα από λίγο κταλαβαίνεις όλο το νόημα.
Κυρίες και Κύριοι, υποδεχτείτε τον  Bill Halley and his Comets στα 1956: Rock around the clock! (κάπου από εδώ άρχισε η απογείωση...)





Φυσικά η ιστορία είχε ξεκινήσει λίγο νωρίτερα. Ο Β΄ Παγκόσμιος είχε τελειώσει και στις ΗΠΑ η μεγάλη εσωτερική μετανάστευση από τις νότιες πολιτείες στο Βορρά με τις μεγάλες βιομηχανίες έδινε διέξοδο στους χιλιάδες άνεργους νέγρους του Μισισίπη και της Λουϊζιάνας. Αυτοί κουβάλησαν την παράδοση των gospels και των spirituals από τη Νέα Ορλεάνη στο Σικάγο σκληραίνοντας τον ήχο και μέσα από τη φόρμα του swing τραγούδησαν στίχους με περιεχόμενο από την καθημερινή τους ζωή με τις αγωνίες αλλά και τους έρωτες και τις χαρές τους. Δημιουργήθηκε έτσι η εποποιΐα του Blues και των θρυλικών blues-men του Σικάγο. Muddy Waters στο Got my Mojo Workin'






Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα πράγματα και η μαύρη μουσική έδωσε τον ρυθμό που έκανε τη παγκόσμια μουσική να ανατριχιάσει και να αναζητήσει την έκφρασή της μέσα από τον ήχο αυτόν. Χορέψαμε τανγκό και τσικ του τσικ, χορέψαμε μάμπο και τσα τσα αλλά άμα θέλουμε να μιλήσουμε για την μουσική της εποχής μας ξεκινάμε με τον Ελβις Πρίσλεϋ, περνάμε από τους Μπητλς και τους Ρόλινγκ Στόουνς και αφού μνημονεύσουμε Άνιμαλς και Μπλου Μπράδερς, δοξάζουμε Doors και Pink Floyd  και γενικά εννοούμε πως η εποχή μας ήταν ροκ εντ ρολ... Ψέμματα;