Φασίνα με τους Atenistas

Την Κυριακή 5 Δεκεμβρίου, αποφάσισα να ανταποκριθώ στο κάλεσμα των Ατενίστας για φασίνα στην περιοχή της Ομόνοιας. Κίνητρό μου στάθηκε η ανάγκη να συμμετάσχω σε μια εκδήλωση όπου, μαζί με άλλους, θα μπορούσα να εκφράσω έμπρακτα τη διεκδίκηση μου σε ένα τμήμα από το κέντρο της πόλης, που από πολύ παλιά (πριν ακόμα τα κύματα των μεταναστών την κατακλύσουν μαζί με τους ναρκομανείς) έχει αφεθεί στην απαξίωση και στην υποβάθμιση.

Στην περιοχή που ορίζεται από την πλατεία Ομονοίας, την πλατεία Μεταξουργείου και την πλατεία Βάθης μέχρι το Μουσείο, ένα από τα πιο ζωντανά τμήματα της πόλης συμβιώνει με την πορνεία, τη διακίνηση ναρκωτικών και τους εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες. Στα τελευταία χρόνια προστέθηκε και το τμήμα από την Ομόνοια, την πλατεία Δημαρχείου και, από εκεί, κάτω στην πλατεία Κουμουνδούρου και από εκεί στον Κολωνό, όλο το κομμάτι μέχρι την πλατεία Μεταξουργείου. Η πλατεία Θεάτρου, κρυμμένη κάπου εκεί πίσω από την οδό Μενάνδρου και την Ευριπίδου, έχει μετατραπεί σε μια σύγχρονη Αυλή των Θαυμάτων και κανένας, που δεν έχει δοσοληψίες με την περιοχή, δεν αποφασίζει να περάσει από εκεί μετά το απόγευμα μέχρι το πρωί. Είναι η περιοχή όπου εκτός από τον μεγαλύτερο εμπορικό τζίρο της πόλης πραγματοποιείται, ίσως, και ένα μεγάλο τμήμα από τον παράνομο τζίρο της πορνείας, του πάσης φύσεως λαθρεμπορίου, των  ναρκωτικών και της εκμετάλλευσης των λαθρομεταναστών. Αυτή η περιοχή βγάζει, με δυο λόγια, πολύ χρήμα! Μα πάρα πολύ χρήμα... Και όμως εμφανίζει εικόνα εξαθλιωμένης τριτοκοσμικής πόλης, βουτηγμένης στη βρωμιά και στην εξαθλίωση. Σαν να φωνάζει: μείνε μακρυά, μην πλησιάζεις. Και εν πολλοίς το έχει πετύχει. Η πλειονότητα των κατοίκων της πόλης έχουν αποστρέψει το πρόσωπο τους από την περιοχή που, το βράδυ στα σκοτεινά στενά της, παρουσιάζει εικόνα Sin City...

Με αυτά κατά νου ομολογώ ότι με διέκρινε ένας σκεπτικισμός, σχετικά και με τη συγκεκριμένη εθελοντική επιχείρηση καθαριότητας των Atenistas. Από πρακτική άποψη, κάποιος θα μπορούσε να τη θεωρήσει έως και άσκοπη. Ήδη σήμερα οι καθαρισμένες επιφάνειες θα έχουν σκεπαστεί με αφίσες και συνθήματα εκ νέου. Παρ' όλ' αυτά, αποφάσισα να συμμετάσχω. Βρίσκω ότι η κοινωνική μας συνείδηση έχει αμβλυνθεί εξαιρετικά μέσα από σχολιασμούς και σχετικοποιήσεις, κι ένα ξεκόλλημα έστω και χωρίς άλλο αποτέλεσμα εκτός από το προσωπικό "ξεκούνημα", είναι μια θετική πράξη.

Atenistas επί το έργον. Ξεκόλλημα αφισών και καθάρισμα της εισόδου του από
τη δεκαετία του 1980 πυρπολημένου MINION

 Πήγα λοιπόν. Δεν ήταν πολύς ο κόσμος που είχε κινητοποιηθεί. Ήταν όμως όμορφος, ζωντανός και ενθουσιώδης.

 Η δουλειά που έπρεπε να γίνει δεν ήταν και τόσο εύκολη. Πολλά διαφημιστικά αυτοκόλλητα ήσαν από χαρτί το οποίο κάνει σώμα στην επιφάνεια που κολλιέται και δεν βγαίνουν καθόλου εύκολα. Πολλά συνθήματα με spray είχαν ποτίσει το μάρμαρο στις κολώνες και μόνο μετά από διάφορα κοκτέιλ διαλυτικών και επίπονο τρίψιμο άρχισαν να υποχωρούν. Αφίσες και διαφημιστικά ήσαν κολλημένα πολύ ψηλότερα από το ύψος ενός ανθρώπου με αποτέλεσμα να χρειάζεται σκάλα για να τα πλησιάσεις.

Η ανοργανωσιά μου ήταν υπεύθυνη που δεν κατέβηκα εφοδιασμένος με τα κατάλληλα εφόδια για τη δουλειά που έπρεπε να γίνει. Παρ' όλ' αυτά, όμως, βρήκα εκεί και μπόρεσα να συμβάλω έτσι στην προσπάθεια. Όχι για πολύ, είναι αλήθεια, αλλά για όσο άντεχα. Μου άρεσε που έκανα κάτι μαζί με άλλους και, μάλιστα, αρκετά νεότερους και άρχισα να σκέφτομαι πως έστω και γι' αυτό μονάχα, άξιζε τον κόπο. Τι στο καλό; Ένοιωθα σα να συμμετέχω στην προετοιμασία μιας γιορτής, αν με καταλαβαίνετε τι λέω...

Εικόνες σαν αυτής της όμορφης κυρίας ζωσμένης με την ποδιά της κουζίνας έδιναν μιαν ατμόσφαιρα "οικογενειακή" και εμπόδιζαν τους περαστικούς να σκεφτούν πως πρόκειται για ακόμα ένα συνεργείο καθαρισμού που κάνει τη δουλειά του...

 Από την άλλη δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πως οι περαστικοί, σκουντούφληδες και βιαστικοί δεν μοιάζανε ν' αντιλαμβάνονται και πολύ τι ακριβώς συνέβαινε μπροστά στα μάτια τους...

Έπεσε λοιπόν χοντρή δουλειά!.. Ακόμα και στις πιο δύσκολες και πιο βρώμικες γωνιές...

μέχρις ότου σταθεί δυνατόν οι τοίχοι ν' αποδοθούν ξανά "καθαροί στην κοινωνία" με μια διακριτική και εύκολα αποκολλήσιμη επιγραφή

Έτσι για την ιστορία! Η οποία εν τέλει -όπως σκεφτόμουνα αποχωρώντας- σε μεγάλο βαθμό γράφεται και από μικρές καθημερινές και φαινομενικά άσκοπες δραστηριότητες, για να μη λέμε πράξεις... Μα πιο πολύ και από αυτό, που ίσως ν' ακούγεται και λίγο μεγαλόσχημο, είχα εισπράξει αυτή την εικόνα,

παιδιών ευχαριστημένων από αυτό που έκαναν, σαν μια μικρή απόδειξη των πόσων είναι διατεθειμένα να προσφέρουν στην κοινωνία... Ευχαριστώ Atenistas