 |
| Λαϊκή λιθογραφία που αποτυπώνει την εικόνα που έχουν οι Έλληνες για το είδος της αλληλεγγύης που μας παρέχεται... |
Με απασχολεί η διελκυστίνδα ανάμεσα
στους “σκληρούς” της ΕΕ από τη μια και
το Ελληνικό Κοινοβούλιο αλλά, όπως έχουν
εξελιχθεί τα πράγματα, και ανάμεσα σε
ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία από την
άλλη. Η εκδήλωση της “ευρωπαϊκής
αλληλεγγύης” περνά διαρκώς μέσα από
την υπαγόρευση όλο και πιο επαχθών όρων
που θίγουν ευθέως το συνολικό βιοτικό
μας επίπεδο αλλά επίσης απαξιώνουν στο
χαμηλότερο επίπεδο, πριν από τη στρατιωτική
κατοχή, την εθνική μας κυριαρχία και
εξευτελίζουν κάθε έννοια ισοτιμίας και
αξιοπρέπειας του Ελληνικού Κράτους και
της κοινωνίας μας συνολικά. Αναρωτιέμαι
δηλαδή πως, αν αυτό που ζούμε τώρα είναι
δείγμα “αλληλεγγύης”, τότε μια εχθρική
συμπεριφορά σε τι ακριβώς συνίσταται;
Εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα που με
απασχολεί είναι το πως θα πορευτούμε
σε αυτήν τη διαδικασία, η οποία μάλλον
κορυφώνεται χωρίς προοπτική να τελειώσει
σύντομα. Διότι είναι προφανές πως η
αρχική στόχευση, δηλαδή, η διασφάλιση
της επιστροφής των δανεικών, αρχίζει
να χλομιάζει όλο και περισσότερο,
αφήνοντας να διαφανεί ένας πολιτικός
στόχος ηγεμόνευσης και δημιουργίας
ενός οικονομικού χώρου στην ΕΕ, κομμένου
και ραμμένου στα μέτρα της Γερμανικής
Ομοσπονδίας. Και λέω πως το αίτημα της
“επιστροφής των δανεικών” χλομιάζει
επειδή, ενώ χρησίμευσε ως έμβολο για
την διάσπαση της δυνατότητας να αμυνθούμε
έναντι διαδικασιών που θίγουν τα
κυριαρχικά μας δικαιώματα, στη συνέχεια
ξευτελίστηκε τελείως με την επιβολή
του κουρέματος 70% στο σύνολο των κατόχων
του ελληνικού χρέους, δηλαδή του συνόλου
των δανειστών μας.
Αυτοί που ζητούσαν -αντί του μνημονίου
που υπογράφτηκε- να γίνει το κούρεμα
από την αρχή με την παράλληλη δέσμευση
της Ελλάδας για ταχύτατες διαρθρωτικές
αλλαγές που θα απελευθέρωναν την
παραγωγική της μηχανή, χαρακτηρίστηκαν
ανόητοι και καιροσκόποι. Αποδεικνύεται τώρα ότι μάλλον ο σκοπός των συνομιλητών του
ΓΑΠ την περίοδο εκείνη, δεν ήταν να
στηρίξουν την Ελλάδα ώστε να αποκτήσει
την αυτοδυναμία και την αξιοπιστία της
αλλά, αντίθετα, να δημιουργηθεί ένα
προγεφύρωμα που θα τους επέτρεπε να
παρέμβουν στα εσωτερικά μας, με “νόμιμο”
τρόπο. Όταν το πέτυχαν αυτό, η απαίτηση
τους να διασφαλιστούν τα συμφέροντα
των δανειστών της Ελλάδας μετατράπηκε
σε απαίτηση προς τους δανειστές μας να
αποποιηθούν το 70% των απαιτήσεών τους
είτε “εθελοντικά” είτε με το ζόρι. Τόσο
απλά!
Η νέα δανειακή σύμβαση που κατοχυρώθηκε
με 199 ψήφους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο
είναι στην πραγματικότητα το “νομικό
πλαίσιο” το οποίο κατοχυρώνει την
ηγεμονία και την εξάρτηση του Ελληνικού
Κράτους όχι από την Ευρωπαϊκή Ένωση
γενικά αλλά από την Γερμανία και τους
συνεργάτες της, αφού αυτοί είναι σε θέση
να υπαγορεύουν όρους που οι υπόλοιποι
αδυνατούν να αρνηθούν ακόμα και όταν
διαφωνούν. Η άρση της εμπιστοσύνη των
Ελλήνων προς τα κόμματα και τους
πολιτικούς, που κατέχουν μέχρι στιγμής
την πλειοψηφία των εδρών στο Ελληνικό
Κοινοβούλιο, είναι προφανές ότι αποτελεί
αστάθμητο παράγοντα που απειλεί με
ανατροπή αυτό το “νομικό πλαίσιο” στο
άμεσο μέλλον. Και εδώ είμαστε...
Ο κ. Σόιμπλε, διαχειριστής και ενορχηστρωτής
αυτής της επίθεσης προς την εθνική μας
ανεξαρτησία έχει ξεκαθαρίσει ήδη τις
προθέσεις του για τα επόμενα βήματα.
Φημολογείται ήδη πως ζήτησε -κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες- από τον κ. Κουβέλη, με το
επιχείρημα πως η Δημοκρατική Αριστερά
εμμένει στην ευρωπαϊκή προοπτική της
Ελλάδας, να υπογράψει και αυτός επιστολή
συμμόρφωσης στη Νέα Δανειακή Σύμβαση.
Αν ο κ. Κουβέλης υπογράψει τέτοια επιστολή
χάνει αυτομάτως κάθε προοπτική να παίξει
τον οποιονδήποτε ρόλο στις πολιτικές
εξελίξεις. Σαν συνέπεια ο κ. Σόιμπλε θα
μπορεί να αρνηθεί την περαιτέρω οικονομική
στήριξη, εφόσον ρυθμιστές των εξελίξεων
θα αναδειχθούν το ΚΚΕ και ο Σύριζα,
δυνάμεις απολύτως εχθρικές προς κάθε
“μνημονιακή” πολιτική. Αν από την άλλη
ο κ. Κουβέλης δεν υπογράψει ο κ. Σόιμπλε
θα μπορεί να ισχυριστεί ότι εφόσον οι
Έλληνες δεν αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις
τους, δεν είναι υποχρεωμένη η Ευρωζώνη
να τους συνδράμει και κατ’ επέκταση θα
κηρύξει την έναρξη της άτακτης χρεοκοπίας
της Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση δηλαδή
αυτό που διαφαίνεται είναι η απόφαση
της Γερμανίας να οδηγήσει την Ελλάδα
εκτός Ευρωζώνης με κάθε πρόσχημα.
Τι όφελος έχει η Γερμανία να μας οδηγήσει
σε τέτοια τραγική θέση; Δεν μπορώ να πω
με σιγουριά. Το πιο προφανές που μπορώ
να σκεφτώ είναι ότι από τη μια θα απαλλαγεί
από την υποχρέωση εκταμίευσης ενός
εξαιρετικά μεγάλου ποσού, με τμήμα μόνον
του οποίου στη συνέχεια θα μπορέσει να
εξαγοράσει σχεδόν τα πάντα στην Ελλάδα
αποκλειστικά και μόνο για τον εαυτό
της. Λιμάνια, αεροδρόμια, οδικοί άξονες,
ενεργειακά δίκτυα και τα άρτι ανακοινωθέντα
κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού
αερίου, σαν πρώτη δόση, αποτελούν ένα
πολύ καλό κίνητρο. Το ενδεχόμενο αυτό
ήταν και η αιτία του ενδοιασμού μου
απέναντι σε όλες τις θεωρίες σχετικά
με την επιστροφή στη δραχμή εθελοντικά.
Εν πάση περιπτώσει ο κίνδυνος είναι
υπαρκτός και απολύτως ορατός. Έναντι
αυτού είναι ανάγκη ο πολιτικός μας
κόσμος αλλά και ο κάθε πολίτης να
ξεκαθαρίσει το δέον γενέσθαι την “επόμενη
μέρα”. Εννοώ ότι τον κίνδυνο αυτόν
πρέπει να τον δούμε καθαρά σαν άμεση
προοπτική, να σταθμίσουμε τις δυνάμεις
και τις ανάγκες μας έναντι αυτού και να
αποδεχθούμε όχι μόνον να τον αντιμετωπίσουμε
αλλά να δούμε επιπλέον και πώς μπορούμε
να βγούμε κερδισμένοι από τη σύγκρουση
με όσους μας οδηγούν στην εξαθλίωση. Ζητάω πολλά;
51 σχόλια:
Συμφωνούμε κατ' αρχάς πως το ελληνικό πρόβλημα είναι τόσο εγχώριο (κακό κράτος - διαφθορά - νοοτροπία κλπ κλπ) όσο και εισαγώμενο. Ας μιλήσουμε εδώ για το δεύτερο.
Δεν ξέρω αν πρόκειται για εχθρική συμπεριφορά ή αλληλεγγύη, ξέρω όμως πως πρόκειται για αφορμή εν όψει των προεκλογικών περιόδων που ξεκινούν στη Γαλλία / ΗΠΑ και σύντομα Γερμανία με αιτία τη διαχρονική μας ασσυνενοησία. Δε μπορούμε ούτε να τους καταλάβουμε ούτε να μας καταλάβουν. Αυτή η βασική έλλειψη κατανόησης - τώρα στην περίοδο της κρίσης - φανερώνει κατ' αρχάς το έλλειμα σύγκλισης! Δε σημαίνει ότι με μία οικονομική ενωποίηση θα πετύχουμεκ και πολιτική και κοινωνική και πολιτισμική κλπ κλπ. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.
Έχουμε;
Αρχίζει και καλλιεργείται το κλίμα στην ΕΕ ότι είμαστε όχι απλώς άσωτοι αλλά και αγύριστα κεφάλια, άρα ακατάλληλοι για οποιαδήποτε απόπειρα ενωποίησης: Μία χώρα με πολιτική ηγεσία χειρότερη από τον κραθρέφτη της, την κοινωνία. Μία κοινωνία αμόρφωτη, φοβική, διεφθαρμένη, κυρίως αμετανόητη γι αυτό που είναι και που πρεσβεύει.
Αυτή είναι η εικόνα που έχουν. Δεν ξέρω αν είναι σωστή και δεν είναι αυτό το θέμα μας. Οι συσχετισμοί στην ΕΕ είναι εναντίων μας και πρέπει να το χωνέψουμε αυτό και να καταλάβουμε τα διαπραγματευτικά μας περιθώρια.
Με δορυφόρους τους ελβετόψυχους ολλανδο-φιλανδο-αυστριακούς και συμμάχους τις χώρες του παραπετάσματος που είναι πιο φιλελεύθερες και απ' τον Ανδριανόπουλο, ο γαλλο-γερμανικός άξονας θα φτιάξει τη νέα Ευρώπη στα μέτρα του προτιμώντας να θυσιάσει καλύτερα την Ελλάδα, παρά την "Ιδέα". Και αυτή τη στιγμή Ιδέα είναι το κοινό νόμισμα. Καλώς ή κακώς αυτή είναι, τουλάχιστον η κεντρική.
Οι ατέλειες του Ευρώ θα φέρουν νομοτελειακά την ΕΕ να πάρει ιστορικές αποφάσεις και να κάνει την Ευρωζώνη πιο ομοσπονδιακή. Πες το Ευρωπαϊκό Υπουργείο Οικονομικών, πες το Ευρωομόλογο, όπως θες. Αυτό προβλέπεται να αρχίζει να συζητιέται μετά τις εκλογές Γαλλίας, ΗΠΑ και μάλλον Γερμανίας θα μας φέρει κοντά σε κάποια οριστική λύση του δομικού προβλήματος του Ευρώ. Το στοίχημα είναι να είμαστε μέσα ως χώρα όταν θα παρθούν αυτές οι αποφάσεις που θα αποτελούν και λύση στο ένα σκέλος του ελληνικού προβλήματος.
Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα.
Αν ήμουν Γερμανός, η αναπόφευκτη ήττα του Ευρωομολόγου θα με έκανε πιο επιθετικό σε αυτούς που θέλω να διώξω πριν συμφωνήσω στην έκδοσή του. Και θα είχα πολλούς λόγους να μη θέλω την Ελλάδα στο ίδιο τραπέζι με εμένα: Είναι υπερχρεωμένη, είναι άσωτη , ενώ τελικά δε μπορεί ή δε θέλει να αλλάξει. Γιατί να τη θέλω λοιπόν μέσα; Καλύτερα να σώσω άλλες πιο ικανές χώρες όπως η Ιρλανδία/Πορτογαλία.
Απάντηση σε αυτό μπορεί εύκολα να δοθεί: "Τέτοια Ευρώπη - χάρισμά σας! ". Είναι μία τελείως ηλίθια απάντηση και το καταλαβαίνουμε όλοι αυτό.
Πτώχευση δε συνιστά επιλογή αφού συνεπάγεται έξοδο από το Ευρώ. Όποιος λέει το αντίθετο είναι απλώς ηλίθιος ή απελπισμένος ή υποψήφιος της ΔΗΜΑΡ. Είναι πολύ απλό γιατί θα συμβεί αυτό αλλά δε θα το εξηγήσω εδώ.
Όποιος ζητά έξοδο και από το ευρώ, θα πρέπει να είχε κάνει τουλάχιστον 6μηνη προετοιμασία αλλά και να είναι έτοιμος να δεχθεί η χώρα του να γίνει μία Β. Κορέα για τα επόμενα 10 χρόνια.
Ζούμε στην εποχή των διλημμάτων, τα οποία άλλοι θέτουν και άλλοι απαντούν για μας... Κι αυτό είναι το πρώτο απαράδεκτο - διότι πάνω στα πρώτα διλήμματα έρχονται άλλοι και προσθέτουν άλλα, δικά τους, τα οποία επίσης απαντούν οι ίδιοι για λογαριασμό μας.
Δεν είμαστε υποχρεωμένοι ούτε και ενδιαφερόμαστε να ακολουθήσουμε είτε το Γερμανικό είτε το Βορειοκορεατικό μοντέλο οργάνωσης Κράτους, οικονομίας και κοινωνίας. Υπάρχουν πολλά άλλα ενδιάμεσα - και, επί τέλους, κανείς δεν ρώτησε όχι μόνον εμάς αλλά ούτε και τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης. Δεν τους (μας) ρώτησαν ούτε για την κάθε χώρα, αλλά ούτε και συνολικά για την Ευρώπη, που επιθυμούν οι Γερμανοί να μεταλλάξουν με βάση το δικό τους μοντέλο. Αν ερωτηθούμε και αν συμφωνήσουμε, τα πράγματα μπαίνουν σε άλλη βάση και τότε ίσως να δούμε και μια πιο συναινετική κοινωνία. Ακόμη κι εγώ, ο κατ' εξοχήν αντιΜνημονιακός, θα τηρούσα άλλη στάση, αν το 2010 ή το 2011 ή και τώρα ερωτάτο και απαντούσε θετικά η κοινωνία στο μέγα θέμα του Μνημονίου.
Σε τελευταία ανάλυση, έχουμε μπροστά μας και στα δύο ζητήματα - Ευρώπης, Ελλάδας, αλλά και αρκετών άλλων χωρών - ένα θεμελιώδες έλλειμμα δημοκρατίας.
Θα πρέπει, όμως, να επισημάνουμε και κάτι ακόμη: οι προπαγανδιστές του Μνημονίου έχουν εντέχνως και ευφυώς ταυτίσει σε ένα τις μεταρρυθμίσεις, που ώς έναν βαθμό χρειαζόμασταν και που επιβάλλει το Μνημόνιο, με την καταλήστευση του μόχθου του μέσου Έλληνα και την προϊούσα εξαθλίωσή του. Και, αντίστοιχα, οι θιγόμενοι από τις όποιες μεταρρυθμίσεις τις συνδέουν ομοίως εντέχνως με την καταλήστευση αυτή.
Πρόκειται, όμως, για διαφορετικά πράγματα - τουλάχιστον ώς έναν μεγάλο βαθμό.
Η κοινωνία δεν θα είχε αντίρρηση, πιστεύω, στο να εξορθολογισθούν οι εργασιακές συνθήκες, όπου ήταν παράλογες, να απελευθερωθούν τα επαγγέλματα, για τα οποία τώρα πολλοί μαθαίνουμε ότι ήταν παραλόγως κλειστά, να απελευθερωθούν τα ωράρια όλων των καταστημάτων και όχι μόνον των Φαρμακείων, να εξαλειφθούν άχρηστα γραφειοκρατικά εμπόδια, ακόμη και να εκπέσουν σε εύλογα και δίκαια όρια οι παραλόγως υψηλές συντάξεις και οι παραλόγως υψηλοί μισθοί των ΔΕΚΟ. Αντιθέτως, η κοινωνία αντιδρά εύλογα, νομίζω, στις βίαιες παρεμβάσεις, που θίγουν οριζοντίως μισθούς και συντάξεις, άρα θίγουν κυρίως τα χαμηλότερα και τα μεσαία στρώματα, τον μέσο πολίτη, ενώ παράλληλα τον εξουθενώνει και η άκρατη φορολόγηση.
Το ότι η στόχευση της Γερμανίας ξεφεύγει από την απλή και λογική δημοσιονομική εξυγίανση, την εξασφάλιση επιστροφής των δανεικών κ.λπ., αποδεικνύεται, νομίζω, από την λυσσώδη επιμονή στην μείωση των κατώτατων μισθών και στην κατάργηση των όρων της ΕΓΣΣΕ, που ουδεμία σχέση έχουν με τα οικονομικά του Κράτους (αντιθέτως, του στερούν πάρα πολλά έσοδα). Καθώς, μάλιστα, τούτο έγινε παρά την βούληση των κοινωνικών εταίρων και θίγει άμεσα και συνολικά την επί του παρόντος καταναλωτικού προσανατολισμού Ελληνική οικονομία, αφ' ενός βγάζει από τα ρούχα τους ακόμη και τους υπέρμαχους του άκρατου Νεοφιλελευθερισμού, αφ' ετέρου, υποδεικνύει την πρόθεση "βουλγαροποίησης" της Ελλάδας.
Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι η Τρόικα, με όλο το βάρος της, ουδέποτε πίεσε ασφυκτικά και εκβιαστικά οποιαδήποτε από τις δύο τελευταίες άθλιες Κυβερνήσεις προς την κατεύθυνση όλων εκείνων των μεταρρυθμίσεων, που ανέφερα και που πιθανότατα θα καλωσόριζε η κοινωνία. Αντιθέτως πιέζει ασύστολα και κατά απόλυτη προτεραιότητα για όλα όσα φέρνουν τον κόσμο στα όριά του, τον τιμωρούν, τον εξαθλιώνουν και, επιπροσθέτως, δεν ωφελούν και την οικονομία, όπως βλέπουμε από το αποτέλεσμα.
Με τον τρόπο αυτό, με την τακτική αυτή, κάνουν κακό στην Ελλάδα, κακό στην οικονομία της, κακό στην ίδια την ιδέα της Ευρώπης - και είναι εξόχως πιθανόν να μας οδηγήσουν τότε στο άλλο άκρο της Βόρειας Κορέας, καθ' όσον, όταν χάνεται το σημείο ισορροπίας ευνοούνται τα άκρα...
Για μένα όλα εξηγούνται...κατά τις προβλέψεις των Βαρουφικοκαζακικών οικονομολόγων και όχι μόνο, που λέει και ο Λάκωνας!
Τους δώσαμε όλο το χρόνο για να ξεφορτωθούν το μεγαλύτερο μέρος των ομολόγων μας οι τράπεζές τους και τώρα επιδιώκουν το: εξω απο την πόρτα!
Τα είχαν πει οι άνθρωποι απο πέρυσι...μάλλιασε η γλώσσα και των δύο να μας τα φωνάζουν!
Τώρα να δεις που θα μας βάλουν να ψηφίσουμε(αφού μπει και η τελευταία μας επίσημη υπογραφή) ώστε να καταψηφιστεί η πολιτική του μνημονίου να μας αφήσουν να πτωχεύσουμε για να αρχίσουν να λένε όλοι είδατε τι πάθαμε? Μας παρέσυραν οι Βαρουφικοκαζακικοί ειδήμονες...
Δεν έχουν νόημα πλεον οι εκλογές!
Για μένα μόνο η κοινωνική επανάσταση του ελληνικού λαού που θα συμπαρασύρει και τους λαούς της υπόλοιπης Ευρώπης μπορεί να φέρει το αποτέλεσμα.
Λάκωνα ενημερώσου αγόρι μου, αλλάζει σιγά-σιγά το κλίμα για την εικόνα του Ελληνα στους λαούς της Ευρώπης.Οι φιλοελληνικές(ας τις ονομάσω έτσι)φωνές πληθαίνουν.
Μέχρι και διαφήμιση έκανε ο Τζώνης ο περιπατητής(ΚΕΕP ON WALKING GREECE)
Υ.γ. Αφησα στην προηγούμενη ανάρτηση το καθυστερημένο σχόλιό μου και πολύ με συγχωρείς που άργησα να επανέλθω! Ήμουν βλέπεις πολύ ζαλισμένη απο τα χημικά που μάζεψα για να περάσω ένα χρόνο...και έτσι περιόρισα τις μπλογκότσαρκες. Θα μ'ενδιέφερε η άποψή σου...
Κάρυ, όλοι αυτοί οι μετά Χριστόν προφήτες δε λένε τίποτε το καινούριο και τίποτε το εξαιρετικό. Τα επιχείρηματά τους είναι του επιπέδου:
"Αφού τρως, θα παχύνεις."
"Αφού κοιμάσαι, θα νυστάζεις."
"Αφού ζείς, θα πεθάνεις."
Η ουσία των προτάσεών τους είναι ανύπαρκτη. Κάνοντας εύκολη κριτική πείθουν πως είναι "γνώστες" και εμπνέουν εμπιστοσύνη. Τέλος περνάνε τις απόψεις τους χαϊδεύοντας τα αυτιά ενός απελπισμένου κοινού.
Όμως αυτές δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, ειδικά με την επίλυση των προβλημάτων. Δε λύνουν τίποτα, απολύτως.
ΤΟ κλίμα αλλάζει σε επίπεδο πολιτών - όχι πολιτικών. Τις κρίσιμες επίκαιρες αποφάσεις τις παίρνουν οι πολιτικοί!
"ΤΟ κλίμα αλλάζει σε επίπεδο πολιτών - όχι πολιτικών."
Ναι, ίσως... Δεν ισχύει απολύτως αυτό, όμως.
"Τις κρίσιμες επίκαιρες αποφάσεις τις παίρνουν οι πολιτικοί!"
Η δήλωσή σου, Λάκωνα, θέτει δύο ζητήματα:
α. πέραν του αν αυτό συμβαίνει πράγματι, είναι σωστό ή λάθος;
β. προσωπικά, συμφωνείς και επικροτείς ή διαφωνείς και καταδικάζεις;
Αστεροηδή, δεν ήμουν σαφής:
"Τις κρίσιμες επίκαιρες αποφάσεις τις παίρνουν οι πολιτικοί!"
Αυτό σημαίνει πως οι πολιτικοί πρέπει τώρα και άμεσα να πάρουν αποφάσεις κρίσιμες, σε χρόνο πολύ πιο γρήγορο από το χρόνο που παίρνει μία μεταστροφή κλίματος στην ΕΕ.
Μέχρι να καταφέρει να σχηματιστεί η κρίσιμη μάζα των πολιτών που αντιδρούν ώστε να τους λάβουν υπ' όψιν τους οι πολιτικοί, εμείς θα έχουμε 'πεθάνει'.
Πολύ θετικές, απρόσμενα δυναμικές και συγκινητικότατες οι διαδηλώσεις συμπαράστασης αλλά 15 Μαρτίου σκάει ομόλογο 14,4 δις!
Με κείμενό μου εδώ και πολύ καιρό είχα εξηγήσει πόσο σωστή είναι η κίνηση υπερ του δημοψηφίσματος. Αυτό τα λέει όλα σε σχέση με το αν επικροτώ ή όχι.
Η εξίσωση έχει τρεις παράγοντες. Του πολίτες, τους πολιτικούς και τους τεχνοκράτες. Πιστεύω ότι πολύ σωστά τη δύναμη να σχεδιάζουν τις εξελίξεις πρέπει να την έχουν κυρίως οι τεχνοκράτες, σε ισότιμη συνεργασία με τους πολιτικούς ΑΛΛΑ τις αποφάσεις των σχεδιασμών πρέπει να τις επικυρώνουν αυτοί που καλούνται να ζήσουν με τις συνέπειες αυτών των σχεδιασμών, δλδ οι πολίτες. Αυτή τη βασική Αρχή επικροτώ και υποστηρίζω.
Τώρα, σε όλο αυτό το τουρλουμπούκι που ζει η χώρα αυτή την περίοδο έρχεται να προστεθεί και μία εκλογική περίοδος που ξεκινάει από Γαλλία, ΗΠΑ και έρχεται σε εμάς και τη Γερμανία. Δεν ξέρεις τώρα πως θα αντιδράσουν οι πολιτικοί στην Ευρώπη και πόσο θα λαϊκίσουν εναντίον μας. Πρέπει να τα περιμένουμε όλα με βάσει το χειρότερο σενάριο εικόνας που έχει η Ευρώπη για μας, το οποίο νομίζω πως περιέγραψα στο πρώτο σχόλιο. Δε λέω το είναι το σωστό αλλά είναι το πιο χρήσιμο για τις επόμενες κινήσεις που πρέπει να σχεδιαστούν.
"... τη δύναμη να σχεδιάζουν τις εξελίξεις πρέπει να την έχουν κυρίως οι τεχνοκράτες, σε ισότιμη συνεργασία με τους πολιτικούς ΑΛΛΑ τις αποφάσεις των σχεδιασμών πρέπει να τις επικυρώνουν αυτοί που καλούνται να ζήσουν με τις συνέπειες αυτών των σχεδιασμών, δλδ οι πολίτες."
Αυτό ακριβώς.
Όλα τα υπόλοιπα τα ακούω βερεσέ!
Γιατί χωρίς επικύρωση από τους πολίτες, γιατί με έλλειμμα δημοκρατίας, τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει, τίποτε δεν μπορεί να μας πάει μακριά! Καταδικασμένοι είμαστε όλοι μαζί να αποτύχουμε, όσο δεν συναποφασίζουμε - είτε σκάσουν είτε δεν σκάσουν ομόλογα, είτε τα πληρώσουμε είτε όχι...
Το πρόβλημα, λοιπόν, της Ελλάδας στην παρούσα φάση είναι ότι λείπουν τουλάχιστον οι δύο παράγοντες από την εξίσωση. Οι τεχνοκράτες δεν σχεδιάζουν (κι ούτε καλούνται καν να σχεδιάσουν) - είναι χαρακτηριστικό ότι επί 2 χρόνια δεν έχουμε παρουσιάσει ούτε ένα Ελληνικό, εθνικό, σχέδιο εξόδου, διεξόδου, λύσης, όπως θες πες το - και οι πολίτες δεν καλούνται να επικυρώσουν...
Αποφασίζουν μόνον οι πολιτικοί - και είναι γνωστή η ποιότητά τους στην Ελλάδα. Γνωστή και από την επί 40ετία πολιτεία τους γνωστή και από τα αποτελέσματα των πλέον πρόσφατων ενεργειών τους.
"Καταδικασμένοι είμαστε όλοι μαζί να αποτύχουμε, όσο δεν συναποφασίζουμε - είτε σκάσουν είτε δεν σκάσουν ομόλογα, είτε τα πληρώσουμε είτε όχι..."
Σε έναν άλλο κόσμο ναι. Στον κόσμο που ζούμε και προσπαθούμε να επιβιώσουμε δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και δεν είναι έτσι όχι μόνο για εμάς αλλά για όλες τις χώρες. Θέλω να πως δλδ πως το πρόβλημα μας ξεπερνάει.
Από εκεί και πέρα το ότι εξίσωση έχει τρεις παράγοντες αυτό δε σημαίνει πως έχει και λύση. Είναι πάρα πολύ δύσκολη και είναι επίσης πολύ δύσκολη για όλους. Όχι μόνο για μας.
Έλειψα λίγες μέρες. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν πήρα μέρος στη συζήτηση. Θα προσπαθήσω να απαντήσω ή έστω να συμβάλλω στον διάλογο που έγινε μιας και από κάθε τοποθέτηση μπορεί να αντλήσεις κανείς ενδιαφέρον υλικό για σκέψη.
@ CsLaKoNaS
Η διαπίστωση του Λάκωνα: “Δε μπορούμε ούτε να τους καταλάβουμε ούτε να μας καταλάβουν. Αυτή η βασική έλλειψη κατανόησης - τώρα στην περίοδο της κρίσης - φανερώνει κατ' αρχάς το έλλειμμα σύγκλισης!”, μοιάζει να είναι μια σωστή διαπίστωση. Αμφιβάλλω όμως αν έχει ισχύ στις πολιτικές υποθέσεις. Σε αυτές το έλλειμμα κατανόησης εκφράζει συνήθως την “άρνηση κατανόησης” και οι συζητήσεις δεν γίνονται για να διευκρινιστούν σκοτεινές πτυχές των υπό εξέταση υποθέσεων αλλά για να διακριβωθεί και να καταστεί σαφής ο υπάρχον συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ των “συνομιλητών”.
Αν το δει κάποιος από αυτή την οπτική θα δει ότι “δεν θέλουμε να τους καταλάβουμε ούτε και αυτοί θέλουν να μας καταλάβουν” και σε αυτό οφείλεται η όποια απουσία σύγκλισης. Φυσικά σε μιαν τέτοια περίπτωση το θέμα του ποιος έχει το δίκαιο με το μέρος του είναι απόλυτα σχετικό αν και όχι ασήμαντο. Σε αυτόν τον συσχετισμό δύναμης λοιπόν μέχρι στιγμής έχουμε αποδειχθεί ανίσχυροι. Και, μάλιστα, όχι μόνον σαν “πολιτικό προσωπικό” ή μόνον σαν “κοινωνία” αλλά απαξάπαντες συνολικά σαν οργανωμένη εθνική οντότητα. Όσο τραγικό και αν είναι αυτό παραμένει το ερώτημα αν έχουμε τη δυνατότητα να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας, από το σημείο που βρισκόμαστε, με ποιον τρόπο αλλά και ποια μέσα.
Δεν το επεκτείνω άλλο στο σημείο αυτό. Το ερώτημα είναι εύλογο και ζητά απαντήσεις. Να προσθέσω μόνον ότι πιστεύω πως ο μόνος τρόπος για να έχεις τη δυνατότητα να αντιμετωπίσεις μια (εχθρική) πολιτική, με πιθανότητες επιτυχίας, είναι να έχεις εσύ μια όσο γίνεται πιο ξεκάθαρη πολιτική στόχευση η οποία στο εσωτερικό μέτωπο να τυγχάνει της μέγιστης δυνατής υποστήριξης.
ΥΓ. Λες κάπου παρακάτω “Από εκεί και πέρα το ότι εξίσωση έχει τρεις παράγοντες αυτό δε σημαίνει πως έχει και λύση. Είναι πάρα πολύ δύσκολη και είναι επίσης πολύ δύσκολη για όλους. Όχι μόνο για μας.”
Για καθαρά θεωρητικούς λόγους, και μόνο, να επισημάνω πως η διαφορά ανάμεσα στην πολιτική και τα μαθηματικά είναι αυτή ακριβώς: η εξίσωση στην πολιτική πάντα λύνεται. Προς όφελος κάποιου ή κάποιων εκ των παραγόντων της και σε βάρος κάποιου από τους υπόλοιπους. Ακόμα και η “μη λύση” είναι συνθήκη και επιλογή λύσης.
@ Asteroid
Δεν θα σταθώ σε όσα παρατηρείς και κατά βάση με βρίσκουν σύμφωνο. Θα σταθώ μόνο, γιατί φρονώ ότι πρέπει να συζητηθεί περισσότερο, σε αυτό το οποίο λες: “Η κοινωνία δεν θα είχε αντίρρηση, πιστεύω, στο να εξορθολογισθούν οι εργασιακές συνθήκες, όπου ήταν παράλογες,...” μέχρι και όλη τη φράση “Αντιθέτως, η κοινωνία αντιδρά εύλογα,...” έως “ενώ παράλληλα τον εξουθενώνει και η άκρατη φορολόγηση.”
Τα θέματα που περικλείονται στην παράγραφο αυτή θεωρώ ότι αποτελούν την πεμπτουσία μιας εθνικής πολιτικής που θα μας έβγαζε από το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιπέσει. Αυτό που πιθανολογείς ως άποψη και στάση της κοινωνίας, εγώ θα το έθετα ως ζήτημα προσωπικού ξεκαθαρίσματος ενός εκάστου. Διότι μέσα από αυτό το ξεκαθάρισμα μπορεί να προκύψει η αποκάλυψη της σπέκουλας των διάφορων πονηρών είτε εντός είτε εκτός της χώρας που με τη μέθοδο του μπουρδουκλώματος μας οδηγούν από το κακό στο χειρότερο.
Από την άλλη αρκετά παρακάτω διατυπώνεις τη θέση: “...χωρίς επικύρωση από τους πολίτες, [...] με έλλειμμα δημοκρατίας, τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει, τίποτε δεν μπορεί να μας πάει μακριά! Καταδικασμένοι είμαστε όλοι μαζί να αποτύχουμε, όσο δεν συναποφασίζουμε - είτε σκάσουν είτε δεν σκάσουν ομόλογα, είτε τα πληρώσουμε είτε όχι...”
Δεν διαφωνώ σε αυτό αλλά έχω μια ένσταση στο “τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει”. Ιστορικά και πολιτικά δεν στέκει. Πολλά μπορούν να προχωρήσουν και η “αποτυχία” δεν αφορά τους πάντες αλλά μόνο τους ηττημένους. Εξάλλου αυτό ακριβώς βιώνουμε την περίοδο αυτή.
@ Καρι
“Για μένα μόνο η κοινωνική επανάσταση του ελληνικού λαού που θα συμπαρασύρει και τους λαούς της υπόλοιπης Ευρώπης μπορεί να φέρει το αποτέλεσμα.”
Η κοινωνική επανάσταση είναι όντως θέμα της ημερησίας διάταξης. Το ζήτημα φυσικά είναι οι στόχοι και τα μέσα της. Έτσι το σημαντικό για εμάς δεν είναι αν το ΚΚΕ θα μπει μπροστά σε μια επανάσταση αλλά να μας πει -που δεν το έχει πει- σε τι επανάσταση είναι διατεθειμένο να μας οδηγήσει για να δούμε αν συμφωνούμε και την θέλουμε ή όχι. Από την άλλη η φιλολογία περί επανάστασης είναι ενδεχόμενο να εκφυλιστεί σε μια άνευ περιεχομένου μεγαλοστομία εξαιτίας της πολυδιάσπασης των κοινωνικών δυνάμεων που θα ήθελαν και θα μπορούσαν να κάνουν αυτή την επανάσταση. Εδώ να σου επισημάνω ότι ο Asteroid θίγει το σπουδαίο ζήτημα των μεταρρυθμίσεων στις οποίες η ελληνική κοινωνία θα μπορούσε να βρει έναν κοινό λόγο και οι οποίες, στην πραγματικότητα, αποτελούν ριζική τομή, εξόχως επαναστατική θα έλεγα, για την ελληνική κοινωνία.
1.5 μήνα στην (υπέροχη) Ελλάδα και εξακολουθώ να βρίσκω αυτές τις συζητήσεις ανώφελες..
Σκοπεύω να ξεκινήσω μία μικρή επιχείρηση που θα πουλάει (ευελπιστώ σε όλον τον κόσμο) την τεχνογνωσία που απέκτησα στην Αμερική. Wish me the best!
@ ΣΠ
Καλώς όρισες και μακάρι όλα να σου πάνε καλά.
@ΣΠ
Τι τεχνογνωσία, αν επιτρέπεται; Κράτα με ενήμερο σε παρακαλώ! Μέσω email αν θέλεις!
@ΑΕΡΙΚΟ
Καταλαβαίνω τι λες αλλά ακόμα πιστεύω πως έχει έμμεση ισχύ. Η άρνηση κατανόησης μπορεί να χαρακτηριστεί ως αποτέλεσμα, εκ κάποιας αφορμής να μας πετάξουν έξω. Σύμφωνοι. Παρ' όλα αυτά παραμένει. Σε επίπεδο νοοτροπίας λαών τουλάχιστον. Θα μου πεις αυτό δε λέει και πολλά. Ελάχιστοι λαοί της ΕΕ "καταλαβαίνονται" μεταξύ τους, παρ' όλα αυτά πιστεύω πως εμείς κατέχουμε ξεχωριστή θέση.
Η χθεσινή απόφαση για κούρεμα είναι μία πολύ θετική απόφαση από πολλές πλευρές. Οι Ευρωπαίοι φαίνεται πως ακόμα "μας θέλουν" στο Ευρώ. Έβαλαν πάρα πάρα πολλά λεφτά πάνω μας, για να μας "χάσουν"! Τι λες;
Ειλικρινά λυπάμαι για όσους βρίσκουν ανώφελα τα ζητήματα της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Αυτή ήταν η γενική στάση και (μη) αντίδραση και στην διάρκεια της δικτατορίας, η οποία, όπως ξέρουμε πια όλοι, κράτησε την Ελλάδα πολύ πίσω από τον πολιτισμένο κόσμο της εποχής εκείνης. Αντιστοίχως, η τότε Κυβέρνηση επαίρετο επίσης για την σωτηρία της χώρας, την συλλογική ασφάλεια, την ανάπτυξη, που κάποιοι, όμως, την πλήρωναν με πολύ πόνο και αίμα σε κελιά και εξορίες.
Τα ζητήματα της δημοκρατικής λειτουργίας είναι πρώτιστα σε μία πολιτισμένη χώρα, γιατί, αν μη τι άλλο, αποτελούν την βάση της συλλογικότητας και της γενικής ευημερίας...
ΑΕΡΙΚΟ, θεωρώ ότι, έπειτα από 2 τραγικά χρόνια μνημονιακής εμπειρίας, όλοι μας (ή, τουλάχιστον μια μεγάλη πλειοψηφία) έχουμε σε προσωπικό επίπεδο κάνει λίγο-πολύ τις αποτιμήσεις του εαυτού μας, του μεριδίου συμμετοχής μας στην συλλογική ευθύνη, του τι θέλουμε και του τι μπορούμε για το μέλλον και την χώρα.
Γι' αυτό και λέω ότι η κοινωνία πολλά, πάρα πολλά, μεταρρυθμιστικά μέτρα θα στήριζε ως αναγκαία για τον εκσυγχρονισμό της χώρας, αν η παρέμβαση στο βιοτικό επίπεδο και στην φορολόγηση ήταν λιγότερο βίαιη, πιο ισορροπημένη και απολύτως εξορθολογισμένη.
Τούτο δεν έγινε. Προκειμένου να μη θιγούν παράλογα προνόμια, κεκτημένα, ημέτεροι κ.λπ., προκειμένου να μη φορολογηθούν οι μονίμως φοροδιαφεύγοντες, να μη θιγούν μισθοί ΔΕΚΟ των 5-10.000 ευρώ και συντάξεις μαμούθ, επελέγη ως εθνικώς αναγκαία η οριζόντια επίθεση κατά δικαίων και αδίκων (που ευνοεί, βεβαίως, τους αδίκους, τελικά), υιοθετήθηκαν αντισυνταγματικές και αντικείμενες στην διεθνή Νομοθεσία και στα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου διατάξεις (όρα κατάργηση ΕΓΣΣΕ)! Έναντι αυτών όλων των πρακτικών, κανείς δεν μπορεί να κοιτάζει μόνον τον εαυτό του και την δουλειά του ή την ζωή του... Απλό και ξεκάθαρο! Μας κατηγόρησαν συλλογικά για ανοχή ή και στήριξη ενός εγκληματικού πολιτικού συστήματος επί 40 χρόνια, ίσως και περισσότερο. Θα συνεχίσουμε την ανοχή, περιχαρακωμένοι όλοι στον μικρόκοσμό μας ο καθένας ή θα αντιδράσουμε συλλογικά και θεμιτά ως κοινωνία;
@ Asteroid
"Ειλικρινά λυπάμαι για όσους βρίσκουν ανώφελα τα ζητήματα της ελευθερίας και της δημοκρατίας."
Κοίτα φίλε μου, ίσως να εννοούσε ότι μας φέρνει σημαντικά νέα -ανάπτυξη επιχειρηματικότητας στη χειμαζόμενη αν και υπέροχη Ελλάδα- γεγονός που έχει στο μυαλλό της την δική του σημασία.
Μπορεί να το έθεσε άκομψα -για να το πω κομψά-, μα δεν χρειάζεται να το κάνουμε θέμα.
Στην ψυχολογική της κατάσταση το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ευχηθείς κι εσύ ό,τι καλύτερο στη φίλη μας. :-)
Η ΣΠ ξέρει όχι μλόνον ότι της εύχομαι τα καλύτερα, αλλά και ότι την αγαπώ και την εκτιμώ προσωπικά πολύ - γι' αυτό, όμως, και θλίβομαι ακόμη περισσότερο με μια τέτοια δήλωση.
Είναι τώρα η εποχή που η χώρα χρειάζεται μεγαλύτερη κοινωνικοποίησηξ και συμμετοχή, νοιάξιμο για τις πανανθρώπινες και αιώνιες αξίες, που κινδυνεύουν. Δεν θα αφήσουμε την προστασία των θεμελιωδών της ζωής και του πολιτεύματος στους "μπαχαλάκηδες" - την προκοπή τους την είδαμε... Εμείς θα βγούμε μπροστά, με κάθε ευκαιρία, αφήνοντας την βολή μας!
Δεν μπορώ να λύσω το πρόβλημα της "τοπικότητας" στη σκέψη των κρατών και των ανθρώπων (συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου)
Δεν είμαι ούτε κοινωνιολόγος ούτε οικονομολόγος μήτε πολιτική επιστημόνισσα για να προτείνω λύσεις στο πρόβλημα της περιχαράκωσης των ομάδων στα στενό τους κύκλο, στο περιορισμένο παρόν τους ή στις παγίδες του παρελθόντος τους.
Θετικές επιστήμες σπούδασα, έμαθα 5 πράγματα μετά από 15 χρόνια σκληρής δουλειάς, και αυτά τα 5 πραγματάκια θα τα προχωρήσω ένα μικρό βήμα παραπέρα για να διασώσω τη λογική μου, για να δώσω διέξοδο στη δημιουργικότητά μου και για να μην συμβάλω στην παραμονή μου/μας σε σημείο στασιμότητας. Αυτή θα είναι η συμβολή μου στο μέλλον της ελληνικής δημοκρατίας.
Η δημοκρατία, ΣΠ μου, και η ελευθερία δεν έχουν "τοπικότητα", δεν είναι Ελληνικές. Είναι υπερτοπικές έννοιες και ή υπάρχουν ή δεν υπάρχουν. Σε κάθε περίπτωση είναι προ-απαιτούμενα της ατομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, της ανθρώπινης προόδου.
Η εμπειρία της δικτατορίας, που δεν κράτησε απλώς τον τόπο σε στασιμότητα, αλλά τον πήγε και πολλά χρόνια πίσω, δείχνει δυστυχώς καθαρά ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια της αποστασιοποίησης ή της περιχαράκωσης. Δεν είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να έχουμε προτάσεις - ούτε εγώ νομίζω ότι έχω - αλλά οφείλουμε να τείνουμε ευήκοον ους στις αγωνίες της κοινωνίας. Για μένα, τουλάχιστον, δεν νοείται ούτε ουσιαστική επίτευξη ούτε πραγματική πρόοδος του ατόμου ανάμεσα στα χαλάσματα μιας πολιτείας και στα ανθρώπινα ερείπια...
Ε, OK, ξεκίνα από τα μεγάλα, θα ξεκινήσω από τα μικρά και θα συναντηθούμε στο μέσον!
Ή στα χαρακώματα!!!
:-)))
YΓ1. Προφανώς δεν εννοούσα οτι η δημοκρατία είναι ελληνική. Αναφερόμουν στη Δημοκρατία της Ελλάδας.
Τοπικά, δηλαδή, σκέφτομαι κι εγώ, αλλά η έκταση μου έχει επιφάνεια = ή > των 132.000 τ.χλμ.
ΥΓ2. Βρε μανία με τα χαρακώματα! Σε πράσινο λιβάδι δίνω ραντεβού!
@ Asteroid
Αφού διευθετήθηκε και αυτό με μόνη εκκρεμότητα το αν το ραντεβού θα γίνει στο ...Βερντέν ή στα Φάρσαλα ας πω αυτό που ήθελα στον Αστεροειδή...
Δεν έχω καμιά αμφιβολία σε ότι αφορά την προσωπική σου πορεία καθώς και για την ποιότητα του προβληματισμού που σε διακατέχει αλλά και σε διακινεί. Πάρα πολλοί συμπολίτες μας όμως βρίσκονται κάπου στο μεταίχμιο μεταξύ "άρνησης" και "οργής" και πιεζόμενοι από το πολιτικό αδιέξοδο που διαμορφώνει το υπάρχον πολιτικό προσωπικό νοιώθουν ότι δεν έχουν καν τη δύναμη να "διαπραγματευθούν" και εξωθούνται μαζικά στην απογοήτευση της "κατάθλιψης". Από εδώ ως την "αποδοχή" της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί και, τελικά, της λήθης η απόσταση είναι μικρή και το κακό μεγάλο. Θα έχει παρέλθει όλο αυτό το κακό και χαρούμενοι από την απαλλαγή μας θα ξεχυθούμε σαν άλλοτε, χαρούμενοι στις απολαύσεις και στη λήθη. Τι στην ευχή, τόσα περάσαμε!..
Μπορεί να υπερεκτιμώ αυτόν τον κίνδυνο, αλλά και έτσι ακόμα η ανάγκη για εσωτερική επανεκτίμηση αξιών και αναγκών δεν βλάφτει κανέναν ενώ αφήνει ένα σοβαρό ενδεχόμενο στη αφετηρία του νέου κύκλου να βρεθούμε περισσότεροι και πιο ικανοί να συνεννοηθούμε καλύτερα, αμεσότερα και πιο αποτελεσματικά για το τι θέλουμε να γίνει.
Από την άλλη βέβαια οι εξελίξεις τρέχουν. Αυτό δεν το αμφισβητώ αλλά αυτό που με καίει είναι η εξακολουθητική αδυναμία μου να παρέμβω. Δεν βρίσκω, βλέπεις, πολιτικό χώρο που να εκφράζει γενναία και καθαρά την ανάγκη των δομικών ανατροπών που θεωρώ εκ των ών ουκ άνευ αναγκαίες για την ελληνική κοινωνία, παράλληλα με μια -εξ αυτού- βάσιμη δυνατότητα περιορισμού στις ασύδοτες παρεμβάσεις και υπαγορεύσεις των δανειστών μας.
Έτσι, μοιραία, αναγκάζομαι να κάνω επιλογές εκ των ενόντων και να βουρλίζομαι βλέποντας εκ των προτέρων τα αδιέξοδα αυτών των επιλογών. Πιστεύω δε, εντελώς κατά σύμπτωση ότι, όσο διαφορετική αφετηρία και αν μας διακρίνει όσους συμμετέχουμε σε αυτή την κουβέντα, όλοι μας διακατεχόμαστε από την ίδια αγωνία για το πως θα πορευτούμε από το σημείο που βρισκόμαστε.
Εκτιμώ, κλείνοντας, πως η ΣΠ "είδε" το θέμα και με τον τρόπο της προσδιόρισε την δική της εκδοχή και απάντηση. Εγώ, από την άλλη, είμαι της ...σχολής του Αστεροειδή. Πιστεύω ότι πρέπει να μιλάμε και να ακούμε τι μας λένε, κυρίως για τα σημαντικά θέματα. Δεν χρειαζόμαστε πτυχίο πανεπιστημίου γι' αυτό, αρκεί να μην παριστάνουμε ότι μιλάμε επειδή το έχουμε. Χρειάζεται όμως εγρήγορση για τα κοινά και προσπάθεια συμμετοχής, στο μέτρο του εφικτού και του μη γελοίου. Στην παρούσα συζήτηση δε νομίζω ότι παραβιάστηκε ούτε το μέτρο ούτε η αίσθηση του γελοίου. Οπότε το "ανώφελο" σαν χαρακτηρισμός θα μπορούσε και να λείπει :-)
@ΣΠ: Προσωπικά, με νοιάζει να συναντηθούμε κι ας είναι οπουδήποτε... Πάρε κάνα τηλέφωνο και ας είναι και στα πράσινα λιβάδια!!!
@ΑΕΡΙΚΟ: Πρόβλημα στέγης και αδυναμία παρέμβασης έχουν πολλοί. Σε καταλαβαίνω... Πρέπει, όμως, να συναντηθούμε όλοι οι άστεγοι κάπου, με βάση κάποιες ελάχιστες κοινές προτεραιότητες, διότι, ειδάλλως, τα ηνία θα πάρουν οι "μπαχαλάκηδες" που είναι υπεράνω στέγης και έχουν και παραέχουν δυνατότητα παρέμβασης!
Ποιο "ανώφελο"? Το δικό μου?
Συγγνώμη βρε παιδιά, σας προσέβαλα...
:-(
Κουράζομαι όταν διατυπώνω περιγραφές χωρίς να ξέρω πώς να δώσω λύσεις. Είναι σπατάλη ενέργειας, ματαιοπονία, με εκνευρίζει, ιδίως όταν χρονίζουν τα λόγια αλλά πράξη στον ορίζοντα δεν υπάρχει.
@ Αστεροειδή
αλλά και @ all
Καλή ιδέα να βρεθούμε ...γενικώς :-)
Εμένα που δε μου μιλάει κανείς θα πω πως προσυπογράφω τη θέση της ΣΠ καθώς έχουμε κοινή οπτική γωνία για το πως "αλλάζει ο Κόσμος".
@ΣΠ
"= ή >"
Τι θα πει αυτό;
Την επόμενη φορά γράφουμε "\geq" !
@ΣΠ: Σιγά μη μας προσέβαλες με το ανώφελο... Είμεθα καλλιτέχνες εμείς - όλη μέρα με το ανώφελο καταπιανόμαστε!!!
;-)
@Λάκωνας: Ε όχι και δεν σου μιλάει κανένας εσένα. Ολόκληρα κατεβατά έχουν γραφτεί!
Πάντως, με την θέση της ΣΠ, νομίζω ότι όχι, δεν αλλάζει ο κόσμος. Αναφέρομαι φυσικά στον ηθικό, άυλο, κόσμο, που, κατά την άποψη μου πάντα, αποτελεί το υπόβαθρο πάσας δημιουργικότητας και προόδου.
Στο πρακτικό επίπεδο, η προσωπική μου υλική (και όχι μόνον) πρόοδος ελάχιστα με εξυπηρετεί και με ικανοποιεί, αν κυκλοφορώ σε ένα "γκέτο" ανασφάλειας, δημοκρατικών και λοιπών θεμελιωδών δικαιωμάτων εν ανεπαρκεία, εξαθλιωμένων ανθρώπων...
Αν δεν μπορώ να βγω από το σπίτι μου, τι να το κάνω το να περισώσω τον μισθό μου και τα αγαθά μου; Και για πόσο θα συνεχίσω να εμπνέομαι και να δημιουργώ, να παράγω;
@ Λακωνας
Βρε θα πέσει ο ουρανός να σε πλακώσει, που δεν σου μιλάει κανείς... Άντε, χαϊδεμένο :-)
@ Αστεροειδή
Ας μην αλλάξουμε θέμα, εξάλλου τα έχουμε πει κι αλλού. Γνωστές και οι διαφωνίες. Ελπίζω μόνο ύστερα από τόσο καιρό να υπερβούμε κάποτε τις απολυτότητες και να καταφέρουμε να συνθέσουμε κοινό τόπο. Και η ατομική πρωτοβουλία-ελευθερία-ευθύνη χρειάζεται και η ποιότητα -το είδος αν θες- του συλλογικού πλαίσιου είναι καθοριστική. Ανάλογα με την ιστορική στιγμή μπορεί το ένα να ιεραρχείται έναντι του άλλου αλλά ποτέ δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να το ακυρώνει. Δεν υπάρχει θέμα "πρωτείου" ανάμεσα στις έννοιες αυτές διότι σαν "ταυτότητα" που είναι η αναίρεση της μιας πλευράς, αναιρεί και την άλλη.
@ ΣΠ
Μην χάνεις τον καιρό σου, αφού έχεις σκοπό και πλάνο. Προχώρα και αν χρειαστείς κάτι πέστο. Χρειαζόμαστε κάθε πρωτοβουλία και δημιουργική προσπάθεια και μακάρι να γίνεις εκατομυριούχος με ότι καταπιαστείς :-)
Άμα είναι να γίνει εκατομμυριούχος η ΣΠ, θέλω κι εγώωωωωωωωωωωωωωω!!!
Μη μ' αφήσετε απ' έξω, ε;
;-)
Νομίζω πως το μέρος της συμφωνίας μου με την ΣΠ έχει να κάνει με την απόδοση των "συλλογικών διαδικασίων".
Πιστεύω δλδ πως ο "κόσμος ΔΕΝ αλλάζει" με το να συζητάμε και να προβληματιζόμαστε από τα θέματα της "επικαιρότητας", οσο κι αν θλιβόμαστε που φτιάξαμε μία κατάσταση όπου η ζωή μας εξαρτάται από τους δημόσιους λειτουργούς σε τέτοιο βαθμό.
Κατ' επέκταση, συλλογικές διαδικασίες, πορείες διαμαρτυρίες, μαζικές επαναστάσεις είναι εκ των ον ουκ άνευ (καλά το έγραψα;). Δεν αυξάνει ο κοινωνικός πλούτος με πανό στην Ακρόπολη ούτε με απεργίες.
Ο καθένας μπορεί να "αλλάξει τον κόσμο" μέσα από τη δουλειά του, τη στάση ζωής του, την επιρροή του στα δικά του πρόσωπα που επιλέγει και τον επιλέγουν. Αν όλοι το κάναμε αυτό τότε ο κόσμος θα άλλαζε σίγουρα προς το καλύτερο. Όλα τα άλλα, κατά τη γνώμη μου, είναι απλώς μάταια.
@ Λάκωνα
Ο προβληματισμός και οι συζητήσεις δεν αλλάζουν τον κόσμο. Ούτε προς το καλύτερο ούτε προς το χειρότερο. Το πολύ πολύ να τον ερμηνεύσουν. Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε σε αυτό;
Παραπέρα: Ο προβληματισμός και οι συζητήσεις δεν αλλάζουν τον κόσμο. Η ατομική δράση του καθενός, σαν αποφασιστικός παράγοντας για την αλλαγή των όρων της ζωής του, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο, είναι ο βασικός συντελεστής των όποιων αλλαγών μπορούν να πραγματοποιηθούν και σε γενικότερη κλίμακα. Μήπως μπορούμε να συμφωνήσουμε και σε αυτό;
Και ένα ακόμα ερώτημα: Μπορούμε στοιχείο της "ατομικής δράσης" την παραδοχή ή την απόρριψη της "ατομικής δράσης" άλλων ανθρώπων στα πλαίσια της ίδιας κοινωνίας;
Ο προβληματισμός και οι συζητήσεις δεν αλλάζουν από μόνα τους τον κόσμο - αποτελούν, όμως, την βάση για την θεωρητική συγκρότηση, τις δράσεις και τις χειροπιαστές ενέργειες, που θα αλλάξουν τον κόσμο. Αν δεν προηγηθεί προβληματισμός και συζήτηση, με σκοπό να αλλάξουν τα κακώς κείμενα του κόσμου, πώς θα αλλάξει αλλιώς... Διά μαγείας;
Η ατομική δράση του καθενός μας είναι βέβαιο πως αλλάζει λίγο-πολύ την ζωή του καθενός μας, αλλά δεν αλλάζει αναγκαστικά ΚΑΙ τον κόσμο. Αν ενέχει και κάποιου είδους κοινωνική αξία, κοινωνική αναφορά ή κοινωνικό περιεχόμενο, μπορεί να αποτελέσει βασικό συντελεστή και να αλλάξει ΚΑΙ τον κόσμο, αλλά σε συντονισμό με τις ατομικές δράσεις άλλων.
Είναι λίγες οι ατομικές δράσεις, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο άλλαξαν τον κόσμο και την ροή των γεγονότων. Ένας ηρωισμός, μια ατομική θυσία, μπορεί να αλλάξει την πορεία ενός πολέμου, την μοίρα ενός έθνους, φωτίζοντας για όλους έναν δρόμο ή εμπνέοντας σε μια δύσκολη καμπή. Προσφέρει η ιστορία τέτοια παραδείγματα ατομικής δράσης με κοινωνική και όχι ατομική αξία...
Όμως, κανένας κόσμος δεν άλλαξε επειδή κάποιος κοίταξε την δουλειά του, αποστρέφοντας το βλέμμα από τις γενικές συνθήκες - κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές. Το περιβάλλον, το context, παίζει πάντα τεράστιο ρόλο, προσδιορίζει συχνά τις ατομικές πορείες και το αποτέλεσμά τους...
Λάκωνα: "εκ των ων ουκ άνευ"...
;-)
Αερικέ συμφωνούμε σε όλα.
Αστεροηδή, ευχαριστώ για τη διόρθωση. Λες:
"Είναι λίγες οι ατομικές δράσεις, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο άλλαξαν τον κόσμο και την ροή των γεγονότων.
Δεν το νομίζω αυτό αλλά δεν είναι της παρούσης.
Πρέπει φυσικά να δούμε την ελληνική μεταπολιτευτική εμπειρία και το αποτέλεσμα που είχαν οι γενικευμένες και ατελείωτες συλλογικές διαδικασίε. Η θεσμική θωράκιση αυτών των διαδικασιών γαλούχισε εν τέλει μία συντεχνιακή κοινωνία που μάχεται διαρκώς για τα επί μέρους προνόμια και τα δικαιώματα αλλά όχι για τις υποχρεώσεις που εκρέουν από αυτά.
Αυτό σε απάντηση για το μήπως τελικά αλλάζει προς το χειρότερο ο κόσμος με τις "συλλογικές διαδικασίες".
Δεν φταίνε οι συλλογικές διαδικασίες, αν κάποιοι τις καταχράσθηκαν δι' ίδιον όφελος!
Το ζήτημα, ωστόσο, εδώ δεν είναι τόσο οι συλλογικές διαδικασίες, αλλά το κατά πόσον δικαιούται κανείς να "ιδιωτεύει", έναντι των κινδύνων, που απειλούν την κοινωνία και το πολίτευμα. Η προσωπική μου γνώμη είναι πως όχι. Άλλο η οικονομική κρίση, άλλο τα λάθη του παρελθόντος και οι λαμογιές πολιτών και πολιτικών και τελείως μα τελείως άλλο η περιφρόνηση του Συντάγματος και των δημοκρατικών αρχών.
Είχαμε κρίση χρέους, την μετατρέψαμε σε κρίση χρηματοδότησης και στα πρόθυρα της ανθρωπιστικής κρίσης την καθιστούμε και κρίση δημοκρατίας. Τούτο μόνον κακά προοιωνίζεται για τον τόπο και τα βλέπουμε ήδη να μορφοποιούνται στην όξυνση των παθών, στους βανδαλισμούς της Αθήνας, στους προπηλακισμούς δημοσίων προσώπων - πολιτικών, δημοσιογράφων κ.λπ.
Γιατί ρε Αστεροηδή μπορεί να προκαλέσει κίνδυνο μόνο όποιος ιδιωτεύει;;;
Δεν είναι π.χ. κίνδυνος για την κοινωνία τα κλειστά επαγγέλματα; Αυτά δεν έχουν προκύψει έπειτα από συλλογικές - δημοκρατικές διαδικασίες; Το κράτος δεν θέσπισε προστατευτικούς νόμους;
Δεν μπορούμε ακόμα να καταλάβουμε τον καταστρεπτικό τους ρόλο;
Μα ακριβώς το αντίθετο λέω: ότι δεν έχεις τελικά το δικαίωμα να ιδιωτεύεις, να κοιτάς, δηλαδή, την δουλειά σου και την ζωούλα σου, όταν γύρω σου όλα καίγονται, όταν επικρατούν συμφέροντα και συντεχνίες, εις βάρος της κοινωνίας και της δημοκρατίας.
Αν δεν έχεις ακόμα καταλάβει, αυτό, που κυρίως πληρώνουμε τώρα ως κοινωνία και πολίτες, είναι 30 χρόνια ιδιωτείας, ανοχής των όσων συνέβαιναν στην δημόσια σφαίρα για χάρη της προσωπικής μας βολής.
Η επικράτηση των συντεχνιών, στην οποία αναφέρεσαι, δεν προέκυψε ούτε από δημοκρατικές ούτε από συλλογικές ούτε από διαφανείς διαδικασίες. Ουδείς είχε εξουσιοδοτήσει τις Κυβερνήσεις να κλείνουν σχεδόν όλα τα επαγγέλματα, όπως τώρα μάθαμε, ουδείς τότε πάρει είδηση -ακριβώς επειδή ιδιωτεύαμε λίγο ή πολύ.
Το ξεπέρασμα της κρίσης, λοιπόν, δεν θα περάσει από την ιδιωτεία αλλά από την κοινωνικοποίηση, την αφύπνιση των πολιτών και την ενεργό συμμετοχή τους στα κοινά.
"Η επικράτηση των συντεχνιών, στην οποία αναφέρεσαι, δεν προέκυψε ούτε από δημοκρατικές ούτε από συλλογικές ούτε από διαφανείς διαδικασίες."
Μα οι συντεχνιες είμαστε όλοι εμείς! Όλη η Ελλάδα είναι μία συντεχνεία αναλόγως με το επάγγελμά της! Αν πάς να τα βάλεις με όλες τις συντεχνίες τα βάζεις τελικά με το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβεις;
Από τους πλέον εκπαιδευμένους μέχρι τους ανειδίκευτους εργάτες είμαστε μία κλίκα.
Και είναι ωραίο να είσαι κλίκα. Εγώ ως μηχανικός έχω εγγυημένο κατώτατο μισθό. Καλός-κακός-εργατικός-τεμπέλης ο μισθός μου θα είναι εγγυημένος !
Γιατί; Γιατί να είναι εγγυημένος; Αφού δεν παράγω αυτά για τα οποία πληρώνομαι!
Προσβλήθηκα όσο δεν φαντάζεσαι όταν το καθίκι αυτό, ο πρόεδρος του ΤΕΕ, ο δημοκρατικά εκλεγμένος, βγήκε και είπε πως αν καταργηθούν οι κατώτατοι μισθοί, τότε μπορεί οι μηχανικοί να μη χτίζουν ασφαλή σπίτια!
Όπως ακριβώς είχε βγει ο, δημοκρατικά εκλεγμένος !, εκπρόσωπος των φαρμακοποιών να προτείνει να στερήσουν το φάρμακο από τον ασφαλισμένο ως μέτρο πίεσης.
Αυτά δεν είναι αποτελέσματα επειδή εγώ ή εσύ ιδιωτεύσαμε και τους αφήσαμε να αλωνίζουν! Όλα αυτά είναι οι συνέπειες της συλλογικής διαδικασίας. Είναι αυτό που δημιούργησε το "βάθρο" της δημοκρατίας, ο συνδικαλισμός και η ανεξέλεγκτη. Η πίστη πως η συλλογική απάντηση είναι η λύση των προβλημάτων μας.
Όπως έχω τονίσει η κατάρρευση είναι σοβιετικού τύπου. Κατέρρευσε το κράτος και συμπαρασύρει όλα τα κρατικοδίαιτα παραμάγαζά του. Η εξόδος από την κρίση προκύπτει μόνο αν αφεθούν οι πολίτες να ιδιωτεύσουν πλήρως χωρίς να έχουν μπάστακες του συνδικαλιστές και νταβατζή το κράτος. Δουλεύουν όσο επιθυμούν και κερδίζουν οι ίδιοι από τον κόπο τους.
Νομίζω ότι δεν έχω διαβάσει πιο απογοητευτική θέση από άνθρωπο νέο! Δεν θα σταθώ κάνω στην ρηχότητα του επιχειρήματος πως είμαστε όλοι συντεχνίες... Εκατομμύρια Ελλήνων υποφέρουν από μικρές οργανωμένες μειοψηφίες δικηγόρων, μηχανικών κ.λπ. , δεν έχουν το παραμικρό αποκούμπι, προσπαθούν να επιβιώσουν με μισθούς γλίσχρους και συντάξεις ελεημοσύνης, βλέπουν τα παιδιά τους στις ουρές των σχολικών συσσιτίων - και τώρα μαθαίνουν από σένα ότι ανήκουν και σε συντεχνία!!! Μη κρίνεις από την προσωπική σου περίπτωση! Όσο για τις αληθινές συντεχνίες, αυτό που θέλουν είναι ακριβώς να ιδιωτεύσουμε οι υπόλοιποι όλοι και να τις αφήσουμε να κάνουν την δουλειά τους ανενόχλητες!
Μία σε απογοητεύει η ΣΠ, μία εγώ...να το κοιτάξεις αυτό, μην το αφήσεις έτσι.
Εκατομμύρια Ελλήνων υποφέρουν από ένα κράτος που κατέρρευσε γιατί δεν μπορεί να συνεχίζει να δανείζεται για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Γι αυτό ακριβώς τους μειώνει.
Μετά από χρόνια Μνημονίου και συνεχίζουμε να έχουμε αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο διότι μεταξύ άλλων είμαστε μία κοινωνία που αρνείται να απελευθερώσει τις παραγωγικές τις δυνάμεις.
Το ότι κάποιος ιδιωτεύει δε σημαίνει πως αδιαφορεί.
Ασφαλώς σημαίνει ότι δεν μετέχει όμως. Οπότε και οι όποιοι άλλοι παίρνουν τις αποφάσεις που τον αφορούν. ..
Ωστόσο, εγώ δεν μιλάω τόσο για την οικονομία τόσην ώρα αλλά για θεμελιώδη δικαιώματα και δημοκρατία -θέματα που κάνεις πως δεν βλέπεις, δεν διαβάζεις, δεν καταλαβαίνεις. Κι αυτό είναι όντως θλιβερό και απογοητευτικό!
@ Λάκωνας
Κόψε κάτι βρε παιδί μου. Πήρες τόση φόρα για να σαρώσεις τις “συλλογικές διαδικασίες” που ούτε καν βλέπεις τα λογικά κενά των συλλογισμών σου. Καταγγέλλεις το καθίκι που εκλεγμένος ων με δημοκρατικές διαδικασίες βγαίνει και λέει τις αηδίες που λέει. Μα οι συλλογικές διαδικασίες δεν είναι αυτές που δίνουν το περιεχόμενο των δηλώσεων του. Απλώς του επιτρέπουν ή όχι να τις εκφράσει. Αλλά εσύ δεν μας λες να διώξουμε το “καθίκι” αλλά καταγγέλεις τις συλλογικές διαδικασίες. Να καταργηθούν οι δημοκρατικές ή συλλογικές λειτουργίες για να μην μπορεί να μιλάει ο κάθε Φωτόπουλος; Τέτοια κολοτούμπα λογικής, καιρό έχω να ακούσω...
Και πού το βρήκες γραμμένο ότι οι συλλογικές διαδικασίες είναι ντε και καλά “σοβιετικού τύπου” κατασκευές; Μπα, δε νομίζω να είσαι τόσο αφελής ώστε να πιστεύεις αυτά που λες. Η μοναδική συλλογικότητα που σε απασχολεί και μονίμως καταγγέλεις είναι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και αυτές αν θες να ξέρεις η Σοβιετική Ένωση τις είχε ξαποστείλει στο πυρ το εξώτερο, ως “μη αναγκαίες”. Αυτές προϋπήρξαν της σοβιετίας, αναπτύχθηκαν και δυνάμωσαν στην περίοδο κυριαρχίας της σοσιαλδημοκρατίας στις αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και αποτέλεσαν ένα όπλο στην προπαγάνδα των δυτικών κρατών ενάντια στη Σοβιετική Ένωση κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου.
Τώρα ενοχλούν... Ειδικά δε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια εξελίχθηκαν σε χώρο όπου κάθε καριερίστας μπορούσε να ανελιχθεί κοινωνικά και πολιτικά προς ίδιον όφελος. Αλλά τι να κάνουμε; Για μεγάλες ομάδες του πληθυσμού είναι αναγκαίο και εν πολλοίς το μοναδικό όπλο που διαθέτουν για να διαπραγματευτούν μια θέση στο τραπέζι του παραγόμενου πλούτου. Να τα καταργήσουμε; Ξέχασε το. Να τα καθαρίσουμε από τη κοπριά; Καμιά αντίρρηση αλλά να το αποφασίσουν τα μέλη τους. Σε κάθε άλλη περίπτωση μιλάς σαν πραξικοπηματίας και ενθαρρύνεις λογικές πραξικοπημάτων!..
Και επειδή ξέρω ότι θα μου πεις “ναι αλλά ποιανού πλούτου” να μοιραστούν, αφού ζούμε με δανεικά, θα σου πω να μην κάνουν την πατριωτική πάπια όσοι κρατικοδίαιτοι λομπίστες προμηθειών και υπηρεσιών τα έχουν αρπάξει χοντρά όλα αυτά τα χρόνια και να συστήσουν ένα "πατριωτικό ταμείο επενδύσεων" με δικά τους κεφάλαια για να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και ανάπτυξης αποδεικνύοντας και στους εργαζόμενους ότι νοιάζονται γι' αυτόν τον τόπο και όχι μόνο για τη σακούλα τους. Αν θέλουν να ηγούνται αυτοί στην κοινωνία μας και όχι οι Φωτόπουλοι ιδού πεδίον δόξης λαμπρό...
Βάλε κι εσύ ένα χεράκι αφού από όσο φαίνετα ξέρεις τον τρόπο που σκέφτονται και πιστεύεις στην ευγένεια των προθέσεων και των επιλογών τους... :-)
χαχαχα τώρα θα σας φάω όλους συμπούρμπουλους που λένε γιατί δεν είδα και καλό όνειρο! :)
@Αστεροηδή:
"Ασφαλώς σημαίνει ότι δεν μετέχει όμως."
Όχι γαμώ το κέρατό μου! Δε σημαίνει αυτό. Σημαίνει πως δεν περιμένει να αλλάξει κάτι από τη συμμετοχή του ή μη. Κλασικότερο παράδειγμα, για μένα, τα ποσοστά συμμετοχής στα κοινά στις ακαδημαϊκές κοινότητες: σύγκριση πανεπιστήμίων Ελλάδας Αμερικής.
Θες να μετρήσουμε πόσοι συμμετέχουν εδώ που είμαι τώρα; Ελάχιστοι. Θες να μετρήσουμε τη δημοκρατία και την ελευθερία της αυτής της κοινότητας με το ΕΜΠ; Θες πραγματικά; Εδώ να δεις απογοητεύσεις και αναφηλιτά!
Η Δημοκρατία αγαπητέ είναι σωστή όταν εφαρμόζεται εκεί που πρέπει με τον σωστό τρόπο. Η Δημοκρατία που εδρέωσε το μεταπολιτευτικό ΠΑΣΟΚ ήταν πάνω σε δανεικά και μας τελείωσε! Οι νοοτροπίες που εδραίωσε είναι εκτός τρόπου και χρόνου.
Διότι μετά από 35 χρόνια ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο δε μπορεί να έρχεται Κυριακή απόγευμα της ψήφιση του Μνημονίου 2, ο Λαφαζάνης, να θέσει θέμα επί της διαδικασίας! Τη Δευτέρα το πρωί θα είχαμε τανκς στους δρόμους αν δεν πέρναγε το Μνημόνιο και δε μπορεί θιασώτες της Δημοκρατίας να μην το βλέπανε αυτό!
Δε μπορείς να μιλάς για παιδιά που πεινάνε στα σχολία και να μη βλέπεις πως επί πτώχευσης τα περιστατικά αυτά θα πολαπλασιάζονταν εκθετικά μέρα με τη μέρα! Εισαγώμενο είναι και το φαγητό!
Δεν είμαι υποστηρικτής αντι-δημοκρατικών φρονημάτων. Λέω το προφανές: η Δημοκρατία δεν είναι πανάκεια. Για να λειτουργήσει ως αναγκαία (και όχι ικανή) δίοδο επίλυσης προβλημάτων οφείλεται να εφαρμόζεται σωστά και εκεί που πρέπει ώστε να είναι αποτελεσματική!
Δε μπορεί γαμώ το κέρατό μου να ελέγχεται η ανέλιξη καθηγητή σε βαθμίδες από την ψήφο φοιτητών. Δεν μπορεί να συνδιαμορφώνεται το πρόγραμμα σπουδών από καθηγητές και φοιτητές.
(συνεχίζεται...)
έχω αρκετά ορθογραφικά λάθη...συγχωρέστε με που δε θα τα διορθώσω! :))
@ΑΕΡΙΚΕ
Προϋπόθεση Δημοκρατίας είναι κάποια μορφή Ελευθερίας.
Η θέση της Θάτσερ σχετικά είναι πως, ανώτερη όλων των ελευθεριών είναι η οικονομική ελευθερία! Η φίλη σου η Θάτσερ, δε λέει πως η το χρήμα φέρνει την ευτυχία, ούτε και πως όσο περισσότερο πλούσιος είναι κάποιος, τόσο περισσότερο ελεύθερος είναι. Λέει πως χωρίς οικονομική ανεξαρτησία δεν έχεις καμία άλλη.
Ανάλογα πράγματα έχουν πει και οι δευτεράντζες μπροστά στη Μάγκι, Πλάτωνας και Ισοκράτης ! :)))
Αυτά για να ολοκληρώσω την απάντησή μου προς τον Αστεροηδή. Έβαλα τη Θάτσερ σε εσένα για να σε τσατίσω περισσότερο!
Λες:
"Μα οι συλλογικές διαδικασίες δεν είναι αυτές που δίνουν το περιεχόμενο των δηλώσεων του. "
Όχι. Οι συλλογικές διαδικασίες μα κάτσανε αυτούς του απίστευτους επαγγελματίες συνδικαλιστές που πληρώνονται για να συνδικαλίζονται. Αυτές οι διαδικασίες μας έφεραν τους Φωτόπουλους, Λυμπερόπουλους, Πρωτόπαππες. Αυτές οι διαδικασίες και ένα Κράτος που τους προστατεύει και τους εξουσιοδωτεί θεσμικά, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά.
Να μιλάει ο κάθε Φωτόπουλος και να λέει ό,τι θέλει. Να μη μου κόβει το ρεύμα απαιτώ. Να μην κατεβάζει διακόπτες λες και η χώρα είναι τσιφλίκη του! Να μην πετάει λάδια στους δρόμους ο συνδικαλιστής των φορτηγατζίδων λες κα είναι χωράφι του! Να έχω ένα κράτος να με προστατεύει από αυτούς! Επίσης δες και την απάντησή μου στον Αστεροηδή περί πανάκειας της Δημοκρατίας.
"Και πού το βρήκες γραμμένο ότι οι συλλογικές διαδικασίες είναι ντε και καλά “σοβιετικού τύπου” κατασκευές;"
Δεν είπα κάτι τέτοιο. Είπα πως η ελληνική κατάρρευση είναι σοβιετικού τύπου.
"Η μοναδική συλλογικότητα που σε απασχολεί και μονίμως καταγγέλεις είναι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις"
Αυτό που με απασχολεί είναι ο ρόλος των συνδικαλιστικών οργανώσεων διαχρονικά από το '74 και μετά στην ανάπτυξη της χώρας αυτής. Τα δικαιώματά και τα προνόμια που έχουν κατακτήσει για αυτές και τους κλάδους που εκπροσωπούν με βάση τις πραγματικές οικονομικές δυνατότητες της χώρας.
"Για μεγάλες ομάδες του πληθυσμού είναι αναγκαίο και εν πολλοίς το μοναδικό όπλο που διαθέτουν για να διαπραγματευτούν μια θέση στο τραπέζι του παραγόμενου πλούτου."
Κανείς δε διαφωνεί. Είναι άλλο αυτό και άλλο να διεκδικείς πλούτο και προνόμια που δεν υπάρχουν εκ των πραγμάτων.
"Σε κάθε άλλη περίπτωση μιλάς σαν πραξικοπηματίας και ενθαρρύνεις λογικές πραξικοπημάτων!"
Μόνον όσοι ζητάνε πτώχευση ενθαρρύνουν τα πραξικοπήματα.
Στην τελευταία παράγραφο αναφέρεσαι στους κρατικοδίαιτους λομπίστες. Μα αυτοί όλοι συνδιαλέγονται με το κράτος και τους ανθρώπους του. Τους δημοκρατικά εκλεγμένους από ένα λαό που ξέρει να πουλά την ψήφο του για έναν διορισμό και να ζει με τα δανεικά φραγκοδίφραγκα κάνοντας την πάπια όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στα φαινόμενα που περιγράφεις με το όνειρο πως κάποτε θα έρθει και η δική του η σειρά να κάνει τα ίδια και χειρότερα.
Ο κόσμος δεν αλλάζει με συλλογικές διαδικασίες, ειδικά τώρα. Οι συλλογικές διαδικασίες δεν είναι πάντα μέρος της λύσης. Αντίθετα προσπαθώ να επιχειρηματολογήσω πως εδώ είναι μέρος του προβλήματος.
Δεν είμαι υποστηρικτής πραξικοπηματικών ενεργειών. Πολύ φοβάμαι όμως πως αν η κοινωνία μπορούσε να ψηφίσει, θα ψήφιζε όχι στο Μνημόνιο 2, εγκαθιστώντας ντε φάκτο μία χούντα.
Όποιος πιστεύει πως υπάρχει δημοκρατική διεξόδος στην άτακτη χρεωκοπία, είναι δικαίωμά του.
"Μόνον όσοι ζητάνε πτώχευση ενθαρρύνουν τα πραξικοπήματα."
Όχι αγόρι μου, Το ίδιο ακριβώς κάνουν και όσοι, όπως η Τρόικα, εξωθούν την ελληνική κοινωνία βίαια και διληματικά έξω από τα όρια της, με μια σειρά από μέτρα που ενώ δεν λύνουν κανένα από τα προβλήματα της ελληνικής (μη) οικονομίας και κοινωνίας, σωρεύουν δεινά και χρέη που κανείς δεν ξέρει πως να τα αντιμετωπίσει. Η παράνοια αυτής της πολιτικής στρώνει το δρόμο σε κάθε είδους πραξικοπηματικές αντιλήψεις και πρακτικές, μερικές από τις οποίες έχουμε ήδη δει να εφαρμόζονται σε κοινοβουλευτικό επίπεδο...
Μεταξύ αυτών των δύο "πολιτικών" δηλαδή, της "πτώχευσης" εδώ και τώρα από τη μια και της σταδιακής εξαθλίωσης χωρίς θετική προοπτική από την άλλη, δεν υπάρχει θέμα επιλογής για την ελληνική κοινωνία. Η μια σημαίνει αυτοκτονία και η άλλη αργό θάνατο. Το δίλημα "λιτότητα ή χρεοκοπία" αναιρείται και εμφανίζεται σαν άθροισμα: και λιτότητα και χρεοκοπία.[1]
Για την παραγωγικότητα της συζήτησης σου ζητώ να εκτιμήσεις ένα στοιχείο των τελευταίων δημοσκοπήσεων: το 77% των ερωτηθέντων δεν επιθυμούν την έξοδο από το ευρώ και την ευρωζώνη. Αυτό την ώρα που τα δύο κόμματα του δικομματισμού, τα οποία αθροιστικά μέχρι το 2009 κυμαίνονταν πάνω κάτω στο ίδιο ποσοστό, τώρα δεν συγκεντρώνουν μαζί ένα 38 με 39%. Το πιο σίγουρο συμπέρασμα είναι ότι η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας ενώ στρέφει την πλάτη της στα δύο κόμματα εξουσίας, δεν κάνει το ίδιο προς την Ευρώπη και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Δεν είναι αυτό ένας σχετικά ασφαλής δείκτης για το τι πραγματικά επιθυμεί η ελληνική κοινωνία; Δεν οφείλουμε μια σχετική εμπιστοσύνη σε ένα τόσο ισχυρό στοιχείο;
Εσύ μπορεί να βγάζεις σπυριά με τον Μαρξ κι εγώ να μη θέλω να βλέπω ούτε ζωγραφιστό τον Φρήντμαν. Ποιος νοιάζεται; Κάτι χρήσιμο προς την ελληνική κοινωνία που αυτή τη στιγμή αποζητά ειλικρινά μια διέξοδο από την κακοδαιμονία του παρελθόντος έχεις να προτείνεις;
Και επειδή, όπως συμφωνήσαμε, ο κόσμος αλλάζει μέσα από την ατομική πράξη καθενός μας, μήπως μπορείς να κάνεις κάτι χρήσιμο εσύ για την ελληνική κοινωνία εκτός από το να εκθέτεις ιδέες και απόψεις σχετικά με τον ρόλο της αριστεράς; Κάτι που σαν "θέση" να μπορεί κανείς να το εκτιμήσει, να το κρίνει, να το δεχτεί ή να το απορρίψει;
[1] Δανείστηκα την διατύπωση αυτή από την έκκληση "για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Κοινωνίας", η οποία με βρίσκει σύμφωνο σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Εγώ πάντως στην βάση του ότι πρέπει να ανασταλεί η δημοκρατία, η εθνική κυριαρχία και τα ανθρώπινα δικαιώματα για να υπάρξει διέξοδος δεν μπορώ να συζητώ... κάποιο λάθος υπάρχει στις αξίες και στην ιεράρχηση, που τους κάνεις. Λυπάμαι, αλλά ο φασισμός δεν είναι λύση ούτε θα συνεγείρει την κοινωνία για να βγει από το οικονομικό λούκι! Αυτά είναι πρωτάκουστα πράγματα και πολύ πιθανόν να επωάσουν βανδαλισμούς και προπηλακισμούς ανεξέλεγκτους ή ακόμη και την επέλαση μιας Αριστεράς του τύπου, που βδελύσσεσαι. Τα άκρα γεννούν τα άκρα...
Αστεροηδή:
"Εγώ πάντως στην βάση του ότι πρέπει να ανασταλεί η δημοκρατία,[...] και τα ανθρώπινα δικαιώματα για να υπάρξει διέξοδος δεν μπορώ να συζητώ"
Μα ποιος συζητάει σε αυτή τη βάση;
Μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε μου φαίνεται.
Είπα ένα πράγμα και θα το λέω μέχρι να το καταλάβετε. Οι συλλογικές διαδικασίες δεν είναι πάνακεια! Υπάρχουν μέτρα και ισορροπίες και όρια μεσα στα οποία μπορούν να αποδώσουν. Ειδικά τώρα σε περίοδο κρίσης που τα όρια αυτά δοκιμάζονται πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στο να μην τα ξεπεράσουμε, γιατί δε θα υπάρχει γυρισμός!
Το θέμα της εθνικής κυριαρχίας είναι πολύ πιο λεπτό. Τι εννοούμε όταν λέμε εθνική κυριαρχία; Η ΕΕ, η Ευρωζώνη όπως και άλλες ενώσεις και οργανισμοί των οποίων μέλη έχουμε επιλέξει να είμαστε, είναι υπερεθνικοί οργανισμοί. Παραχωρούμε εθνική κυριαρχία όταν γινόμαστε μέλη. Αν τώρα εσύ νομίζεις ότι παραχωρήσαμε εθνική κυριαρχία μπαίνοντας στο ΔΝΤ, εγώ νομίζω πως αυτή η κυριαρχία είχε ήδη απολεστεί όταν η οικονομία σου για 35 χρόνια ζούσε με δανεικά.
@ΑΕΡΙΚΟ
"Το ίδιο ακριβώς κάνουν και όσοι, όπως η Τρόικα, εξωθούν την ελληνική κοινωνία βίαια και διληματικά έξω από τα όρια της"
Είναι σωστή επί της άρχης αυτή η άποψη. Το ζήτημα λιτότητα/ανάπτυξη είναι πολύ μεγάλο και δύσκολο.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ενώ η λιτότητα είναι απλή και ξεκάθαρη, σημαίνει δίαιτα και άμα αντέξεις άντεξες, η ανάπτυξη που όλοι αναζητούν είναι δύσκολη, με μεγάλο ρίσκο και μεσο-μακρο-πρόθεσμη. Ακόμα πιο δύσκολη γίνεται όταν αυτά τα ριμάδια τα επαγγέλματα δεν ανοίγουν για να απελευθερωθούν δυνάμεις, μπας και δούμε μία άσπρη μέρα. Εκτώς αυτών θέλουμε και ανάπτυξη που να είναι βιώσιμη ! Σωστό ! Δε θέλουμε να γίνουμε Κίνα και δεν πρέπει να γίνουμε! Θέλουμε δλδ και τα κατοχυρωμένα δικαιώματα, τα οποία όμως δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικές δυνατότητες της οικονομίας.
Ένας μπάχαλο ατελείωτο.
Στο διαταύτα τώρα, όταν απειλείται η οικονομία με ξαφνικό θάνατο, ε δεν επιλέγεις αυτό! Όποιος και αν είσαι. Αγοράζεις χρόνο.
Και τον αγοράζεις με λεφτά ξένων.
Οι όροι τίθενται από τους ξένους, καλώς ή κακώς, έτσι είναι! Και έτσι πρέπει να είναι γιατί απλούστατα αυτοί έχουν τα χρήματα.
Επιπλέον, μην ξεχνάς ότι στο ελληνικό χρέος μπαίνουν χώρες εγγυήτριες με πολύ χαμηλότερο βιωτικό επίπεδο από το δικό μας. Τι θα έλεγες αν ήσουν από τη Μάλτα; Τι θα έλεγες αν ήσουν από την Εσθονία; Ότι μπαίνεις εγγυητής χρέους μίας πιο πλούσιας χώρας από εσένα;
Είναι περίεργοι συσχετισμοί μίας πρωτόγνωρης κατάστασης. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό το πράγμα.
Από την άλλη το Μνημόνιο 2 πέτυχε και ένα μεγάλο αίτημα. Να πληρώσει και ο ιδιωτικός τομέας. Διαγραφή χρέους 100 δις από τα funds, δεν είναι λίγο πράγμα. Δε λέω να τους λυπυθούμε αλλά είναι κάτι σημαντικό αυτό.
Τώρα επίσης διάβαζα ότι γίνεται επεξεργασία νομοσχεδίου για διαγραφή δανείων από τις τράπεζες στην Ελλάδα. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος αλλά και αυτό είναι μία μεγάλη ανάσα.
ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΕΟΥ:
Το μόνο που έχω σκεφτεί και δρομολογήσει (πέρα από τις σπουδές μου που αφορούν εμένα) είναι να ερευνήσω το γιατί δεν έχει μπει το ελληνικό ελαιόλαδο στην αμερικάνικη αγορά, σε τέτοια επίπεδα όπως το ιταλικό.
Το λάδι με ενδιαφέρει γιατί από την Κρήτη έχω πολλές σχέσεις με την Ένωση Πεζών που παράγουν εξαιρετικό λάδι το οποίο μένει απούλητο.
Απ'την άλλη στις ΗΠΑ είναι τραγική η κατάσταση. Μόνο ιταλικό λάδι υπάρχει και μάλιστα σε τρελές τιμές γιατί ο κόσμος το αγοράζει.
Αυτό που, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, έχω ακούσει από πολλές μεριές είναι πως την αγορά ελαιολάδου στις ΗΠΑ την ελέγχει σε μεγάλο ποσοστό η ιταλική μαφία.
Προσπαθούμε τώρα να δρομολογήσουμε κάποια μορφή εξαγωγών σε μικρο-εμπόρους εδώ που δείχνουν ενδιαφέρον. Θα δείξει....
Μια κουβέντα μόνον: ναι, στους υπερεθνικούς οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, παραχωρείται εθνική κυριαρχία, αλλά όχι έτσι απλά. Η κυριαρχία παραχωρείται στην βάση του ότι συναποφασίζεις, χωρίς να υπάρχει σε καμμία περίπτωση η δυνατότητα να αποφασίσουν οι άλλοι για σένα. Και πράγματι άλλα αυτήν την βάση συγκροτήθηκε η Ε. Ε. Σε σοβαρά ζητήματα και σε ζητήματα εθνικής σημασίας απαιτείτο ομοφωνία. Αυτό που συμβαίνει τώρα με την Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο ούτε νομιμοποίηση. Μη προσπαθείς να δικαολογήσεις τα αδικαιολόγητα και παράνομα. Ακόμη και η Wall Street Journal διαφωνεί με όσα γίνονται - και όλοι πια γνωρίζουν ότι η συνταγή είναι λάθος. Αν έχεις άλλα στοιχεία εσύ, να τα ακούσουμε και να τα πεις και στον κ. Σόιμπλε, που επίσης αμφιβάλλει. Τα προβλήματα και τις αμαρτίες τα ξέρουμε όλοι. Την λύση ψάχνουμε και η κατάπαυση της δημοκρατίας ή η αδιαφορία για τα κοινά λύση δεν είναι .
Δημοσίευση σχολίου