 |
| ... |
Αν όσοι υπερασπίζονται τον καπιταλισμό, το κάνουν επειδή πιστεύουν ότι η σχεδιασμένη και κρατικοποιημένη οικονομία είναι αδιέξοδη και πως η μονοκρατορία του ενός κόμματος είναι ένας εφιάλτης, προσωπικά πιστεύω ότι κάνουν μια χαρά και έχουν απόλυτο δίκιο. Αν όμως τον υπερασπίζονται επειδή κάπου στο μυαλλό τους ταυτίζουν την ανάγκη πλουραλισμού, στις οικονομικές επιλογές και στις πολιτικές ελευθερίες, με το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του έκφραση που κυριαρχεί παγκοσμίως και το οποίο βρίσκεται, αφενός, υπό τον έλεγχο εξωπολιτικών παραγόντων και, αφετέρου, έξω από τον έλεγχο κάθε κοινωνικού και πολιτικού θεσμού, τότε υπάρχει ένα θέμα.
Η υπάρχουσα -πανευρωπαϊκή- κρίση “χρέους” είναι μια τρανταχτή απόδειξη πως ο “κυρίαρχος του παιχνιδιού” δεν συμπαθεί ούτε τον πλουραλισμό στις επιλογές, ούτε τον κοινωνικό έλεγχο για το τι κάνει με τα λεφτά που κρατάει στα χέρια του, είτε του ανήκουν είτε όχι. Χώρες πιο νοικοκυρεμένες από τη δική μας, όπως η Γαλλία και η Ολλανδία, με πλεονασματικούς επί σειρά ετών προϋπολογισμούς, οι οποίες διαθέτουν πολιτική διοίκηση, ας πούμε τουλάχιστον, πιο “σοβαρή” από τη δική μας, και στηρίζονται σε μια παραγωγική μηχανή η οποία δεν συγκρίνεται ούτε σε όγκο ούτε σε απόδοση με τη δική μας και βλέπουμε, παρ’ όλα αυτά, το έδαφος να τρίζει κάτω από τα πόδια τους και τα τσακάλια των αγορών να τους δαγκώνουν ήδη τα πόδια.
Για να το πω με όσο πιο σαφή τρόπο μπορώ: σε ότι αφορά στο διεθνές επίπεδο μέσα στο οποίο κινούμαστε, είτε πιστεύουμε στο σοσιαλισμό είτε μας διακινεί η ιδέα της ελεύθερης οικονομίας, το κυρίαρχο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι εχθρικό σε κάθε έννοια δημοκρατίας, απολύτως ενάντιο σε κάθε έννοια ελευθερίας επιλογών (εννοείται ουσίας και όχι τι μπλουζάκι θα βάλουμε το βράδυ) και, επίσης, τελείως αλεργικό σε κάθε κοινωνικό έλεγχο. Σε αυτό ελπίζω κάποτε να συμφωνήσουμε.
Υπάρχει και το θέμα με τη χώρα μας. Ισχύουν στην περίπτωση μας, όλα τα επιπλέον ζητήματα που συνιστούν την περίφημη ελληνική ιδιομορφία. Πελατειακό κράτος, διαβρωμένη κρατική υπαλληλία, άδικο και διαβρωμένο φοροελεγκτικό σύστημα, πολιτικό προσωπικό πέρα για πέρα αναντίστοιχο με τις ανάγκες μιας σύγχρονης κοινωνίας και, επιπλέον, μια κοινωνία ναρκωμένη με ευδαιμονικά σύνδρομα αλλά και κατατρομοκρατημένη, χωρίς καμία αίσθηση συνοχής, χωρίς αίσθηση ατομικής ευθύνης, εντελώς σε σύγχιση και χωρίς καμία συλλογική αυτοπεποίθηση. Μια κοινωνία τρομαγμένη και θυμωμένη. Και όλα αυτά με μια παραγωγική μηχανή που δεν αποδίδει ακόμα και όσα είναι σε θέση να αποδώσει, που μέσα της πνίγονται ακόμα και μία σειρά ευγενών επιδιώξεων... Όπως και να την περιγράψει κανείς την περίπτωση μας τελικά, θα καταλήξει στη διαπίστωση πως πρόκειται για μια σχεδόν αυτοάνοση οξείας μορφής κλινική περίπτωση. Η “Ελληνική περίπτωση”...
Υπάρχει κάποιος λογικός άνθρωπος που να πιστεύει ότι η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας μπορεί με “λίγο κλάδεμα και λίγο πότισμα”, άντε και με λίγο ¨τσαμπουκά", να βελτιωθεί; Υπάρχει επιπλέον κάποιος λογικός άνθρωπος που να πιστεύει, μέσα σε ένα τόσο ανταγωνιστικό και κυριολεκτικά ανθρωποφάγο παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό καθεστώς, πως μπορούμε να τα βολέψουμε με “λίγο κλάδεμα και λίγο πότισμα” και να συνεχίσουμε να ζούμε ανέμελα μαστουρωμένοι με τις φαντασιώσεις μας;
Πολλοί, καλοπροαίρετοι σχολιαστές των απόψεων μου, μού αντιτείνουν πως ναι μεν η κατάσταση είναι όπως την περιγράφω αλλά μια ενδεχόμενη ακυβερνησία, σαν αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών, θα σημάνει την βίαια απομάκρυνση της Ελλάδας από το Eurogroup και τη ζώνη του ευρώ, με αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και την οικονομική καταστροφή. Ίσως και να έχουν δίκαιο. Θεωρώ πιθανό, αλλά όχι απολύτως βέβαιο, ότι μπορεί να συμβεί κάπως έτσι αλλά, πέρα από το να το απεύχομαι, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό.
Θέλω να πω ότι η απόφαση για το που θα πάνε τα πράγματα, ανήκει στο παραπάνω από ένα εκατομμύριο άνεργους, αριθμός που διαρκώς αυξάνεται, και σε όσους ήδη το βιοτικό τους επίπεδο έχει καταστεί αβίωτο. Όταν μιλάμε για άνεργους μιλάμε βέβαια για ενεργό πληθυσμό. Για ψηφοφόρους. Ακόμα και μόνοι τους, χωρίς συνυπολογισμό των οικείων τους, είναι όχι απλά υπολογίσιμη αλλά καθοριστικής σημασίας δύναμη. Πάνω από το 20% του εκλογικού σώματος. Αυτών των ανθρώπων η ζωή σε κάθε της διάσταση -οικονομική, κοινωνική, ψυχολογική- είναι ήδη κατεστραμμένη. Γιατί να ενδιαφερθούν για το αν θα καταστραφεί και η ζωή των άλλων; Ποια πειστική υπόσχεση αλλαγής της ζωής τούς έχει δοθεί, ώστε να θεωρήσουν χρήσιμο και επωφελές για αυτούς να μην πέσουν έξω οι τράπεζες του κ. Κωστόπουλου ή του κ. Λάτση, συμπαρασύροντας και όλους όσους δεν έχει αγγίξει η κρίση με βάρβαρο μέχρι στιγμής τρόπο;
Αναρωτιέμαι και μάλλον έχω δίκηο να πιστεύω ότι τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν καλά. Εκτός και αν, όσοι απεύχονται αυτή την εξέλιξη και έχουν λόγο στη διαμόρφωση των πραγμάτων, υποσχεθούν πειστικά και με στοιχεία ότι θα βάλουν πλάτη και θα πολεμήσουν με νύχια και με δόντια για την αλλαγή αυτής της κατάστασης, προς όφελος πρώτα από όλα των ανέργων και όσων η κρίση έχει χτυπήσει ήδη. Χλωμό το βλέπω αλλά αν ακούσετε κάτι σχετικό, πληροφορείστε με σας παρακαλώ αμέσως...
Και να θυμίσω μια παλιά αλλά ξεχασμένη αλήθεια: Στη διαπραγμάτευση, την οποία όλοι διατυμπανίζουν περίπου ως πανάκεια και ξόρκι του κακού, δεν μετράει η εξυπνάδα ή η ευφράδεια του όποιου διαπραγματευτή, αλλά η ισχύς. Περί αυτού πρόκειται και όποιος δεν το καταλαβαίνει “δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει”...
27 σχόλια:
Και σήμερα σκεφτόμουνα που να είσαι άραγε παραμονές εκλογών; :))
Τις πρότες δύο παραγράφους δεν τις σχολιάζω γιατί συμφωνώ απόλυτα.
Στην τρίτη παράγραφο υπάρχει ενα θεματάκι. Η θέση σου είναι αν κατάλαβα καλά πως οι αγορές είναι ανήθικες. Οι αγορές δεν είναι ούτε ανήθικες ούτε ηθικές. Είναι αυτό που είναι. Αυτό που αξίζει να διερευνηθεί είναι ο παρασιτικός τους ρόλος στην οικονομική διαδικασία και στην παραγωγή πραγματικού πλούτου. Πόσο αναγκαίες είναι και αν αξίζουν τα κέρδη που βγάζουν. ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΟΜΩΣ να διερευνηθεί και ο ρόλος των δανειζομένων κρατών. Πόσα χρήματα δανείζονται - πως τα επενδύουν και ποια ειναι η ανταποδοτικότητά τους.
Δύσκολα ερωτήματα που δεν ξέρω αν μπορούν να απαντηθούν - όμως είναι καίρια.
Στην περίπτωση της Ελλάδας τα πράγματα είναι πιο βατά και απελπιστικά. Συμφωνώ με την ψυχολογική κατάρρευση στο σημείο του "Αφού δεν εχω εγώ να μην εχει κανένας" και το αδιέξοδο που επιβάλει. Η προοπτική της Χρυσής Αυγής είναι μία απάντηση που δε μπορούσα να διανοηθώ.
Το τραγικότερο όλων είναι πως ενώ διαφαίνεται σοβαρά η δημοσιονομική σταθεροποίηση εντώς του έτος ώστε να έχουμε πρωτογεννή πλεονάσματα του χρόνου, κανείς δεν ενδιαφέρεται πλέον γι αυτό. Δεν τους αδικώ - αλλά αξίζει νομίζω να σημειωθεί.
Επί του προκειμένου, τι να ψηφίσουμε; :)
Είναι η ώρα να δοκιμάσει η κοινωνία την πρόταση της Αριστεράς... Και, τολμώ να πω, είναι η ώρα και για την ίδια την Αριστερά να δοκιμάσει την πρότασή της στην πράξη.
Δοκιμάσαμε τις προτάσεις των άλλων - γιαλαντζί καπιταλισμούς, φιλελευθερισμούς, σοσιαλισμούς και είδαμε τα αποτελέσματα. Μπορεί να μη είμαι απολύτως βέβαιος για το πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι η αριστερή πρόταση, αλλά της αναγνωρίζω το δικαίωμα να δοκιμασθεί, να βγει στα μαρμαρένια αλώνια, να δει πόσα απίδια χωράει ο σάκος.
Θάμαστε όλοι, κι εκείνοι κι εμείς, πολύ σοφότεροι τότε!
Ε ναι, αλλά ποιο κόμμα της Αριστεράς;
Δόξα τω Θεώ, τώρα υπάρχουν για όλα τα γούστα πολιτικές εκδοχές της Αριστεράς με προοπτικές εισόδου στην Βουλή... Ο καθείς μπορεί να επιλέξει την εκδοχή, που είναι πιο κοντά στις πεποιθήσεις του και να πιέσει προς την κατεύθυνση της συνεργασίας των Αριστερών δυνάμεων μεταξύ τους.
Η λεγόμενη Κυβερνώσα Αριστερά θα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα, για το οποίο εκ προοιμίου λέγω ότι δύσκολα θα μπορούσε να αποβεί καταστροφικότερο από το χάλι, στο οποίο περιήγαγαν την χώρα οι Κυβερνήσεις της τελευταίας 30ετίας, αλλά και από το χάλι, το οποίο της υπόσχονται για την περίοδο έως το 2030 οι διεθνείς μηχανισμοί, που την έχουν υποχείρια τώρα.
Αφ' ης στιγμής η Αριστερά στις διάφορες εκδοχές της διεκδικεί ποσοστά της τάξης του 30% και άνω, θα ήταν παράλογο, εάν τελικά της δοθούν, να αμφισβητείται το δικαίωμά της να δοκιμάσει στην πράξη και συγκερασμένες τις προτάσεις της. Επίσης παράλογο θα ήταν το να απαρνηθεί η ίδια αυτό της το δικαίωμα, στο όνομα της διαρκούς διαμαρτυρίας, μέχρι την τελική και καθολική επανάσταση.
Σε μια τέτοια περίπτωση, τον λόγο θα έχει και πάλι ο λαός και το εκλογικό σώμα, που στις αμέσως επόμενες Εκλογές θα κρίνει πολιτικά το ποιός αρνείται να αποκτήσει κουλτούρα διακυβέρνησης και συνεργασίας και γιατί... και προς ίφελος ποίου!
"εκ προοιμίου λέγω ότι δύσκολα θα μπορούσε να αποβεί καταστροφικότερο από το χάλι,[...]"
που το στηρίζεις αυτό;
Επίσης,χωρίς να είμαι 100% σίγουρος, η κυβερνώσα Αριστερά είναι μία πρόταση του Τσίπρα που δεν εχει αποδεχθεί η Αλέκα ενώ και ο Φώτης είναι διστακτικός. Επίσης δεν ξέρω αν ο Καμμένος θα είναι στην Κυβέρνηση αυτή. Αν όχι τότε πρέπει να συμμετάσχει και ο Σαμαράς.
@ Λάκωνα
Γεια χαρά. Η αλήθεια είναι πως δεν τοποθετούμαι και πολύ δημοσίως τον τελευταίο καιρό. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τοποθετούμαι γενικώς και ιδιωτικά. Όπως ξέρεις πάντα είμαι ανοιχτός σε μια κουβέντα με περιεχόμενο...
Όσο γι αυτά που λες μάλλον το νόημα της 3ης παραγράφου δεν το κατάλαβες καλά. Στην 3η παράγραφο αυτό που ισχυρίζομαι είναι ότι: η οικονομία, που κυριαρχείται από το σύγχρονο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, το οποίο καθορίζει με τη σειρά του και το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε, είναι τελείως ανορθολογικό σύστημα. Για το λόγο αυτό είναι τελείως εχθρικό προς τις κοινωνίες. Δεν έχει να κάνει τίποτε με την ηθική ή την ανηθικότητα. Από τη φύση του είναι τρελλαμένο και τώρα, που βρίσκεται εκτός ελέγχου, απλώς αποκαλύπτεται σε όλους μας...
Σε ότι αφορά τη συμπεριφορά των δανειζόμενων χωρών, φυσικά, εννοείς τη συμπεριφορά της πολιτικής ελίτ των χωρών αυτών, μιας και τα δάνεια από αυτούς συνάπτονται και με αυτούς συνομολογούνται, δεν έχω παρά να σε παραπέμψω στην υπόθεση του Τσοχατζόπουλου. Και αυτός είναι -ας πούμε- η κορφή του παγόβουνου. Παράλληλα υπάρχει και το φαινόμενο των 200.000 συντάξεων που καταβάλλονταν είτε σε απατεώνες είτε χωρίς λόγο, και των υπαλλήλων που κάνανε τη μπάζα τους κατέχοντας νευραλγικές θέσεις σε ασφαλιστικά ταμεία και υπουργεία. Είναι απίστευτο τι λεφτά χρειάζονται για να κλείσεις στόματα και να διαβρώσεις μια κοινωνία προκειμένου να κάνει μπάζα (όχι μόνο) ένας υπουργός και να εξασφαλίσει την παραμονή στην εξουσία ένα κόμμα. Μιλάμε για έγκλημα διαρκείας...
Αλλά εδώ ήρθαμε... :-)
@ Αστεροειδή
Εσύ πια πάει, φουσκώσαν τα πανιά σου κι αρμενίζεις ξυλάρμενος καταμεσής πελάγου:-)
Μακάρι να με διακινούσε κι εμένα ο νεανικός σου και αγνός ενθουσιασμός :-)
Θαρρώ πως το να προσδοκά κανείς να γίνει σοφότερος ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο με άγραφες σελίδες είναι μάλλον υπερβολικά αισιόδοξο. Δεν είναι; Όπως κι εσύ λες, έχουμε δοκιμάσει λογιών λογιών "γιαλαντζί". Και χαλάσαμε το "στομάχι" μας. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι ένα ακόμα πιάτο "γιαλαντζί" και μάλιστα τουρλού, θα μας κάνει σοφότερους;
Επίσης λες πως τα πράγματα αποκλείεται να γίνουν χειρότερα. Κι εγώ αναρωτιέμαι πού το βασίζεις αυτό; Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά εύχομαι και ελπίζω να μην μας συμβούν χειρότερα από ότι μέχρι τώρα, αλλά τίποτα δεν μου λέει ότι αποκλείεται να συμβούν.
Εγώ θα το έλεγα διαφορετικά: Ίσως θα έπρεπε να ήμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε πολύ χειρότερα. Αλλά να γνωρίζουμε το λόγο που θα το κάνουμε, να έχουμε σκοπό να χτίσουμε κάτι πάνω στα γκρεμισμένα και, το πιο σημαντικό, να έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε και να την πιστεύουμε ακράδαντα.
Τέλος πάντων, μια εβδομάδα απόμεινε όπως λένε "Κυριακή, κοντή γιορτή" :-)
Α! και τι να ψηφίσουμε;
Δεν ξέρω φίλοι μου... Κι εξάλλου η ψήφος είναι μυστική :-)
Πού το στηρίζω; Μα στην εντεινόμενη εξαθλίωση της χώρας. Βλέπω καθημερινά τον ζόφο να μας καταπίνει, νέους να μεταναστεύουν ή να αυτοκτονούν. Γέρους απεγνωσμένους.
Και φυσικά βλέπω ότι η συνταγή που μας "φόρεσαν" δεν λειτουργεί, δεν είναι αποτελεσματική και ούτε πρόκειται να είναι, γιατί βασίζεται σε λάθος σύλληψη.
Αν έχετε λόγους να πιστεύετε και οι δύο ότι είναι πιθανόν να πάμε καλύτερα με τους ίδιους άχρηστους και αλητήριους, πήτε το και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και στους ανά τον κόσμο οικονομολόγους, που ορύονται πλέον ότι το φάρμακο, που μας επιβάλανε, σκοτώνει αντί να θεραπεύει!
Προτιμώ να δοκιμάσω μιαν άλλη συνταγή από το να συνεχίσω την ίδια...
Η κυβερνώσα Αριστερά είναι μια πρόταση συνεργασίας, που, αν θα γίνει αποδεκτή, θα γίνει μετά τις Εκλογές και αναλόγως των αποτελεσμάτων. Πριν από τις Εκλογές ουδείς συζητά για συνεργασίες. Κι ο Σαμαράς αποκλείει συνεργασίες, αλλά όλοι ξέρουμε ότι το σχεδόν βέβαιο σενάριο είναι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, μετά την 7/5...
Το ζήτημα είναι αν τα αποτελέσματα μπορεί να είναι τέτοια, που απονομιμοποιούν την συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Π.χ., ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με πλειοψηφία μεν στην Βουλή, αλλά με μειοψηφία του 40 ή 45% στο εκλογικό σώμα, που φαίνεται να είναι ένα πολύ πιθανό αποτέλεσμα σήμερα. Πολύ περισσότερο με ανησυχεί μια κοινωνική έκρηξη σε μια τέτοια περίπτωση - και δεν είναι τυχαίο το ότι ο Βενιζέλος μιλάει συνεχώς για σαφή άνω του 50% πλειοψηφία των Μνημονιακών δυνάμεων, για να συνεχίσουμε στην ίδια ρότα.
Για τον Καμμένο δεν έχει τεθεί από κανέναν ζήτημα συμμετοχής σε μια Κυβερνώσα Αριστερά. Ο Τσίπρας έθεσε μόνον το ζήτημα ότι ίσως δώσει ψήφο εμπιστοσύνης ο Καμμένος - τίποτε περισσότερο!
Το ερώτημα εδώ είναι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το ΚΚΕ θα επιμείνει στο όχι, στην άρνηση συμμετοχής. ϊσως να υπάρξει τέτοια κοινωνική πίεση, που να μη είναι εύκολο να μείνει απ' έξω. Γενικά, πάντως, αν η Αριστερά συνολικά φτάσει σε ποσοστά άνω του 30%, μολονότι θα απέχει πολύ από τις 151 έδρες, θα γεννηθούν πολλά πολιτικά ζητήματα...
Δεν βρίσκω λόγους απαισιοδοξίας αυτήν την στιγμή και οπωσδήποτε δεν βρίσκω νόμιμο και θεμιτό να επιθυμούν κάποιοι να βγάλουν εκ προοιμίου έξω την Αριστερά από το πολιτικό παιχνίδι. Ας περιμένουμε τα αποτελέσματα και θα δούμε τι μπορεί να γίνει. Είναι νωρίς ακόμη να κάνουμε σχέδια επί χάρτου... Κυριακή κοντή γιορτή, που λέει κι ο Ερμής!
"η οικονομία, που κυριαρχείται από το σύγχρονο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, το οποίο καθορίζει με τη σειρά του και το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε, είναι τελείως ανορθολογικό σύστημα."
Πράγματι είναι ανορθολογικό σύστημα. Ο καπιταλιστής θα εντοπισει το πρόβλημα στο ότι ο πιστωτικός πλούτος είναι υπερπολλαπλάσιος του πραγματικού. Φούσκες δηλαδή που σκάνε στο κεφάλι της πραγματικής οικονομίας. Αυτό εννοούσα όταν έλεγα παρασιτική οικονομία.
Είναι γεγονός όμως πως τα κράτη έχουν υποταχθεί στις αγορές. Το δόγμα της δεκαετίας του '80 ότι τα κράτη δεν πτωχεύουν δεν υφίσταται. Από αυτήν την άποψη δε ζούμε το "δόγμα του σοκ" αλλά το σοκ της κατάρρευσης του συγκεκριμένου δόγματος.
Το ερώτημα είναι "ποιον 'δυνάστη' να διαλέξουμε;" Μία πολιτική ελίτ ή τις αγορές; Μην βιαστείς να απαντήσεις - είναι παγίδα!
Είναι κι αυτός ο πόλεμος, τεχνοκρατών-πολιτικών που δε λέει να καταλαγιάσει! Όσο έδαφος κερδίζουν οι τεχνοκράτες, τόσο άνοδο θα έχει ο φασισμός.
Η υπόθεση Τσοχατζόπουλου είναι ιδιάζουσα. Με τα μέχρι τώρα στοιχεία, δεν υφίσταται θέμα διασπάθισης δημόσιου χρήματος! Ο Τσοχατζόπουλος διώκεται για ξέπλυμα χρήματος - όχι δημόσιου! Κανείς δεν τον κατηγορεί για το συγκεκριμένο οπλικό πρόγραμμα- αλλά για το ότι πήρε μίζα για να το εισηγηθεί. Το αν το Δημόσιο έχει πληγεί οικονομικά, αυτό δεν το γνωρίζουμε ενώ είναι φυσικά και ζήτημα και άλλων προσώπων. Η υπόθεση έχει πααααρα πολύ ψωμί. Οι 200.000 συντάξεις όμως, τα σκάνδαλα στο ΙΚΑ, είναι ξεκάθαρα δημόσιο χρήμα.
Το λέω πάντα πως μία πολιτική ελιτ δεν μπορεί να ρίξει έξω μία χώρα, όσο κι αν ορίεται ο φίλτατος Αστεροηδής.
"Μιλάμε για έγκλημα διαρκείας"
Μα είναι το 'Συμβόλαιο με το Λαό!' αγαπητέ! Αυτό ήταν το Συμβόλαιο και το τιμήσανε και τα δύο μέρη!!!
Βρε Αστεροηδή, με τα ίδια επιχειρήματα θα μπορούσες να ψηφίσεις Μάνο ή Δημιουργία Ξανά.
Δε νομίζω να διαφωνείς σε πολλά σημεία με το Μνημόνιο, άλλωστε. Το Μνημόνιο τα λέει πολύ σωστά - το πρόβλημα είναι πως δεν εφαρμόζονται εύκολα. Γιατί αυτό;
Η Ιρλανδία πάει καλά με το Μνημόνιο, γιατί; Απλούστατα γιατί η τραπεζική φούσκα έσκασε πάνω σε μία πολύ καλύτερη οικονομία από τη δική μας, χωρίς διαρθρωτικά προβλήματα, χωρίς πρόβληματα ανταγωνιστικότητας.
Το κακό μπορεί να βρει τον οποιοδήποτε και σπάνια είμαστε υπεύθυνοι γι αυτό. Είμαστε υπεύθυνοι για τον τρόπο που το αντιμετωπίζουμε. Ο λόγος που είμαστε 3 χρόνια σε αυτό τον κατήφορο είναι γιατί δεν είμαστε ικανοί να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα. Πάνω στην κρίση φαίνεται η γύμνια μας και η μικρότητά μας. Πάνω στην κρίση κοιτάμε να φάμε ο ένας τον άλλο αντί να ενωθούμε ΟΛΟΙ μαζί για να αντιμετοπίσουμε το πρόβλημα. Διότι δεν έχουμε τίποτα άλλο. Ούτε πληθυσμό να απειλήσουμε την ΕΕ, ούτε παραγωγή να τραβήξει στην κρίση, ούτε τίποτα. Αν δεν έχουμε και ενότητα είμαστε νεκροί.
Ας δεχτώ ότι το Μνημόνιο δεν έβγαινε από την αρχή. Λογικό να μη βγαίνει. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη ενός τόσο δύσκολου προβλήματος. Αν όμως εγώ είμαι 150 κιλά και πάω σε ενα 'γιαλατζί' διαιτόλογο, συμφωνήσουμε σε μία δίαιτα για να χάσω 10 κιλά σε μία εβδομάδα, τότε αλλιώς θα μου φωνάζει την επόμενη εβδομάδα αν έχω χάσει μόνο 3 κιλά και αλλιώς θα μου φωνάζει αν έχω πάρει άλλα 2!!!
Το θέμα της εξαθλίωσης και αν έχουμε πιάσει πάτο είναι ανοιχτό αλλά όχι με εσένα. Και αυτό γιατί θεωρείς ότι έχουμε να κάνουμε με δοσύλογους και προδότες. Εκεί δε μπορώ να κάνω κουβέντα γιατί δεν το πιστεύω. Παρ' όλα αυτά μάλλον τα ίδια θα λέγαμε αν περνούσαμε την κρίση στο 60% της έντασης που την περνάμε τώρα. Απλούστατα δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε το 100% που είναι η πραγματικότητα. Με αυτήν την επαγωγική λογική, τα χειρότερα είναι πάντα ένα ενδεχόμενο ιδιαίτερα πιθανό!
Τέλος σε ό,τι αφορά τις συμμαχίες, μπορώ από τώρα να σου πω πως η Αλέκα θα πει όχι! Αυτό το προσυπογράφω και εγώ και ο Ερμής, κι ας μην τον έχω ρωτήσει! :))
Προσωπικά δεν έχω εμπιστοσύνη σε ένα πολιτικό προσωπικό που ερμηνεύει την κρίση με το "Δογμα του Σοκ" ή το Debtocracy .
Πιο πιθανή συμμαχία φαίνεται ο αχταρμάς ΝΔ ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ και μαζί και η Ντόρα ή η Δράση.
υ.γ. Πόσο το φχαριστιέμαι που (μάλλον) δε μπαίνει ο Λάος στη βουλή!
Τέλος σημασία έχει να ψηφίσετε με καθαρή συνείδηση! Καθαρότερη από όλες τις άλλες φορές!!
Όλους τους ρωτάω τι θα ψηφίσουν και ελάχιστοι μου λένε. Δεν το κάνω από αδιακρισία - αλλά ακριβώς επειδή είναι πάρα πολύ κρίσιμα τα πράγματα ενδιαφέρομαι να μάθω πως σκέφτονται άνθρωποι που εκτιμώ.
Εγώ προσωπικά θα ψήφιζα ή ΠαΣοΚ ή Δράση ή Δημιουργία Ξανά αν ήμουν σίγουρος ότι θα έμπαινε στη Βουλή.
Το τι θα ψηφίσω είναι σαφές, νομίζω...
Έξυπνος είσαι και το καταλαβαίνεις.
Ασφαλώς, θα μπορούσα θεωρητικά να ψηφίσω ΔΡΑΣΗ ή ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, αλλά το πολιτικό τους πλαίσιο με βρίσκει απέναντι. Οι μεταρρυθμίσεις, που χρειάζονται, είναι πολλές, αλλά πάντα το ζήτημα είναι ποιός τις πληρώνει. Ο λαός ούτε πρέπει ούτε χρειάζεται να πληρώσει γι' αυτές...
Για το ΠΑΣΟΚ δεν το συζητώ. Αποφεύγω τον χαρακτηρισμό δοσίλογοι και προδότες, αλλά πολιτικοί εγκληματίες είναι για τον τρόπο με τον οποίο χειρίσθηκαν μια κρίση, που δεν ήταν μόνον δικό τους σφάλμα.
Για τον ΛΑΟΣ μη μου είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν θα μπει. Ο Καρατζαφέρης είναι πονηρός και μάλλον θα την σκαπουλάρει.
Το ΚΚΕ, ναι... Πιθανότατα θα πει όχι, αλλά θα το πληρώσει πολιτικά και εκλογικά αργότερα - και ίσως όχι πολύ αργότερα!
Για τις μίζες του Άκη και του όποιου Άκη ασφαλώς και έχουν σχέση με το Δημόσιο χρήμα. Τι θεωρία είναι αυτή, που αναπτύσσεις;
Οι μίζες πληρώνονται σε τέτοια ύψη για να προτιμηθεί ένα προϊόν αντί για άλλο, που είναι καλύτερο ή φθηνότερο. Αν το προϊόν μου έχει τα προσόντα ποιότητας και τιμής, θα προτιμηθεί έτσι κι αλλιώς σε διαγωνισμό. Δεν χρειάζεται να πληρώσω μίζα στις Επιτροπές και στους τελικώς υπογράφοντες. Αν δεν τα έχει, θα πληρώσω για να βρεθεί πρώτο στην αξιολόγηση.
Οι μίζες στους εξοπλισμούς πληρώθηκαν για να πάρουμε πράγματα που δεν ήταν κατάλληλα (TORM I), ποιοτικά (υποβρύχια) ή τα φθηνότερα. Το ίδιο πάρτυ έγινε και στους ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ. Και κόστισαν σε Δημόσιο χρήμα όλα αυτά!
"Ο λαός ούτε πρέπει ούτε χρειάζεται να πληρώσει γι' αυτές..."
Λάθος. Δε θα ξανανοίξουμε την κουβέντα για το πόσο παράγει η χώρα και πόσα καταναλώνει. Πως αξιοποίησε τα πακέτα από την Ευρώπη κλπ κλπ κλπ
"για τον τρόπο με τον οποίο χειρίσθηκαν μια κρίση"
Σε παραπέμπω στο σημείο της επαγωγικής λογικής. Και το 40% της κρίσης να περνούσαμε τα ίδια θα έλεγες.
"αλλά θα το πληρώσει πολιτικά και εκλογικά αργότερα"
Το ΚΚΕ κόντεψε να διαλυθεί με τη συγκυβέρνηση το '89. Γνωρίζει πως αυτά που λέει είναι ανεφάρμοστα σε τέτοιο "αντιεπαναστατικό" περιβάλλον. Δεν την πατάει ξανά και πάντα έχει τρόπους να βάλει πλάτη στο αστικό κράτος τη στιγμή που χρειάζεται.
"Οι μίζες πληρώνονται σε τέτοια ύψη για να προτιμηθεί ένα προϊόν αντί για άλλο,"
Όχι απαραίτητα. Νομίζω πως υπάρχουν στάνταρ μίζες σε όλα αυτά τα έργα. Το αν το Δημόσιο έκανε μία ασύμφορη αγορά είναι θέμα προς διερεύνηση. Η μίζα που πήρε ο Άκης συνεπάγεται πλήγμα του Δημοσίου συμφέροντος. Η απόφαση για τα εξοπλιστικά ήταν ομόφωνη από το ΚΥΣΕΑ και όπως είναι γνωστό όχι δεσμευτική για όλο το πρόγραμμα. Το πρόγραμμα είχε βάθος δεκαετίας και, ενώ περιελάμβανε και ρήτρες υπερ του Δημοσίου. Αν το πρόγραμμα είναι ζημιογόνο για το Δημόσιο ή πλεον δεν υπάρχει θέμα να συνεχιστεί, μπορεί να σταματήσει, όπως εχει συμβεί και στο παρελθόν με άλλα εξοπλιστικά.
Δεν είναι απλό το θέμα του Ακη και καλό θα είναι να περιμένουμε.
Όπως νομίζεις. Φαντάζομαι και ελπίζω ότι θα έχεις λόγους να υιοθετείς πλήρως τις απόψεις του Ελληνικού πολιτικού συστήματος...
Εγώ, όντας παιδιόθεν έξω από Κόμματα, παρατάξεις και νεολαίες, δεν έχω και δεν βρίσκω τώρα λόγους να αφομοιωθώ.
"θα έχεις λόγους να υιοθετείς πλήρως τις απόψεις του Ελληνικού πολιτικού συστήματος"
Είμαι δημόσιος υπάλληλος, σε αντίθεση με εσένα, φαντάζομαι και ελπίζω.
Εγώ δεν έχω φάει ούτε αγροτικές επιδοτήσεις ούτε επιστημονικές επιδοτήσεις. Δεν έχω περάσει από Κόμματα και νεολαίες και δεν έχω συνδέσει την πορεία μουκαι την καριέρα μου με κανένα Κόμμα. Έχω, μάλλον, "κυνηγηθεί" και από τα δύο ακριβώς γιατί δεν με προσεταιρίσθηκαν - προσπάθησαν, αλλά δεν το κατάφεραν! Πήγα κόντρα σε εντολές παράτυπες και γι' αυτό μιλάω εξ ονόματος των πολλών, που δεν έφαγαν συντάξεις ούτε θαλασσοδάνεια πήραν ούτε πούλησαν την ψήφο τους.
Αλλιώς, δεν θα μιλούσα διόλου και θάτρωγα τα έτοιμα!
Όπως λοιπόν, πολύ σωστά, δεν δέχεσαι τα δικά μου υπονοούμενα έτσι δεν δέχομαι κι εγώ τα δικά σου.
Εκφράσεις όπως "θα έχεις λόγους να υιοθετείς πλήρως" δεν αρμόζουν σε άτομα του δικού σου επιπέδου.
Το ότι καμιά φορά δεν πείθουμε με τις απόψεις μας δε σημαίνει ότι είμαστε και λάθος. Απλά δεν πείθουμε βρε αδερφέ! Είναι λυπηρό όμως, στην προσπάθειά μας να πείσουμε, να καταφεύγουμε σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς και συμπεράσματα. Έτσι χάνεται, ντε φάκτο, η ισχύς των επιχειρημάτων μας.
Δεν προσπαθώ να σε πείσω για τίποτε. Όύτε εσένα ούτε άλλον. Έχω τις αποψεις μου και τις εκθέτω πάντα με επιφύλαξη. Πάντα βάζω το ίσως, το πιθανόν - αλλά ο φανατισμός σου δεν σε αφήνει να το προσέξεις. Δεν έχω απόλυτες απόψεις σαν εσένα και στόχω επισημάνει πολλές φορές.
Αυτό, όμως, που δεν δέχομαι επ' ουδενί είναι ότι εδώ και 2 χρόνια τα βάζεις μ' έναν ολόκληρο λαό, τον δικό σου λαό. Μπορεί να υπάρχει ψυχολογικό υπόβαθρο πίσω από αυτήν την απέχθεια, μπορεί να έχεις γνωρίσρει τα κυκλώματα των Συνεταιρισμών, που λυμαίνονται την Ελληνική επαρχία, μπορεί ο,τιδήποτε - δικό σου θέμα. Σε καμμία περίπτωση, όμως, δεν επιτρέπεται να γενικεύεις. Δεν είναι πειστικό, δεν είναι καν επιστημονικό το να ξεκινάς από τα δικά σου ενδεχόμενα βιώματα και να θεωρείς ότι 10.000.000 Έλληνες είναι απατεώνες. Κράτα αυτά τα συμπεράσματα για τον εαυτό σου!
Από κει και πέρα, έστω ότι 10% ή και 20% του λαού έκαναν λαμογιές. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να την πληρώσει το 100% ούτε ότι πρέπει η μια χώρα ολόκληρη να υποδουλωθεί ή να χάσει τη εθνική της κυριαρχία και την δημοκρατία της. Όλα τα υπόλοιπα περιττεύουν και μη επανέλθεις, σε παρακαλώ, με θεωρίες και παραμύθια για μικρά παιδιά. Το έκανε ο ΓΑΠ και κατέληξε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας!
Θα εκφράσω ένα παράπονο και στους δυο σας. Δεν με πειράζει που προσωποποιήσατε την επιχειρηματολογία σας, αυτό είναι δικό σας θέμα και εμένα δεν με ενοχλεί, πόσο μάλλον που το κάνετε με κόσμιο τρόπο.
Εκείνο όμως που δεν μου είπατε είναι αν πιστεύετε ότι μπορούμε (μετά τις εκλογές) να βολέψουμε την κατάσταση με "λίγο κλάδεμα και λίγο πότισμα", ή για να το πω με το όνομα του: χωρίς να θιγεί ο πυρήνας της κοινωνικής μας συγκρότησης;
Βρε Αστεροηδή προσπαθείς πάντα να χρησιμοποιήσεις ψυχολογικούς όρους για να περιγράψεις τον "δογματισμό" μου. Αυτό είναι ενοχλητικό για δύο λόγους. Πρώτον γιατί δε με γνωρίζεις και δεύτερον γιατί παραβιάζεις ανοιχτές θύρες. Όλοι μας βασίζουμε τις απόψεις μας σε μεγάλο βαθμό πάνω σε κάποια βιωματική γνώση που δε βρίσκει κανείς στις εφημερίδες ή στα βιβλία. Το θέμα είναι αν μπορούμε να τις μεταλαμπαδεύσουμε στους συμπολίτες μας για να πετύχουμε κάποιο ώφελος.
Η κριτική που έκανα πάντα στο λαό μου, όπως λες, δεν προκύπτει από κάποιο μίσος αλλά από καθαρό ενδιαφέρον. Αν δεν ενδιαφερόμουν δε θα με απασχολούσε το ζήτημα. Προφανώς δε λέω τα ίδια πράγματα για το ελληνικό ζήτημα με έναν Έλληνα και έναν ξένο.
Το πρόβλημα της ελληνικής νοοτροπίας που πρέπει να αλλάξει ξεπερνάει τη διαφθορά - που συνεχίζω να πιστεύω πως είναι εκτεταμένη σε όλα τα στρώματα. Στο τελευταίο μου κείμενο μιλάω για την ανάγκη εθνικής ενότητας ως αναγκαίο βήμα εξόδου από την κρίση. Αν δεν βρούμε αυτά που μας ενώνουν τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα να ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας.
υ.γ. Μην βιάζεσαι να πετάξεις το ΓΑΠ στον σκουπιδοτενεκέ. Είναι νωρίς ακόμα.
"χωρίς να θιγεί ο πυρήνας της κοινωνικής μας συγκρότησης"
όρισέ μου σε παρακαλώ την κοινωνική συγκρότηση.
Είναι τραγικό αλλά νομίζω ότι δεν υπήρξε ποτέ κοινωνική συγκρότηση όπως θα θέλαμε να τη φανταζόμαστε. Μία μεταπολιτευτική συντεχνιακή λυκοφιλία υπήρχε. Είμαστε πάντα έτοιμοι να "φάμε" ο ένας τον άλλο.
Εάν αυτοί που θα αναλάβουν την διακυβέρνηση δείξουν υπευθυνότητα και πράγματι αγαπούν την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό, δεν θα προσπαθήσουν να κατοχυρώσουν την πορεία τους και την πολιτική τους πάνω στο "διαίρει και βασίλευε" μεταξύ των τάξεων, όπως έκανε ο ΓΑΠ και το συνάφι του ή παλιότερα κυρίως ο Μητσοτάκης, τότε υπάρχει πιθανότητα να προληφθεί η ζημιά στον πυρήνα της κοινωνικής συγκρότησης. Αν οικοδομήσουν πάνω στην σπορά του ταξικού μίσους, όπως μερικές φορές επιχειρεί και το ΚΚΕ, προκοπή δεν βλέπω, αλλά κινδύνους.
Αυτό είναι, που δεν κατάλαβε ο ΓΑΠ και κόντεψε να τινάξει την χώρα στον αέρα! Θάθελα να τον δω να λογοδοτεί, αλλά πιθανότατα απλώς θα μεταναστεύσει.
Δεν πρόκειται να συζητήσω σε βάση : "αγαπώ ή δεν αγαπώ τον ελληνικό λαό" ούτε για μένα ούτε για κανέναν άλλο. Προσπαθώ να θεωρώ δεδομένες τις καλές προθέσεις όλων όσο και αν διαφωνώ με τις θέσεις και πρακτικές τους.
Δημοσίευση σχολίου