 |
| Όταν φτάσει το 2013 τι θα με πεις; |
Με το μνημόνιο κάναμε μια συμφωνία (φαινομενικά) αμοιβαίου συμφέροντος. Από τη μια μεριά η τρόικα συμφώνησε να χρηματοδοτήσει τις δανειακές ανάγκες του ελληνικού δημόσιου μέχρι το 2013 και το ελληνικό δημόσιο ανέλαβε την υποχρέωση να μη χρεοκοπήσει στο διάστημα αυτό, επιδιώκοντας, από τη μια, να αυξήσει τα έσοδα του και, από την άλλη, να μειώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Πιο απλό δεν γίνεται!
Σε μια οικονομία σαν την ελληνική, που συντηρείται σχεδόν αποκλειστικά με τις κρατικές προμήθειες και δαπάνες, ενώ το δημόσιο μισθοδοτεί σχεδόν το μισό ενεργό πληθυσμό της χώρας, το να επιδιώκεις να εφαρμόσεις μια τέτοια πολιτική και να περιμένεις ότι θα έχεις ευνοϊκά αποτελέσματα και, μάλιστα, σε τρία μόνο χρόνια, είναι σα να καλείς σε προσκλητήριο εθελοντές για το χορό του Ζαλόγγου.
Όλοι οι αναλυτές θεωρούν ότι ο στόχος αυτής της πολιτικής (του μνημονίου) είναι ανέφικτος. Ήδη τα έσοδα παρουσιάζουν "ανησυχητική υστέρηση". Το 2013 η Ελλάδα θα εξακολουθεί να είναι βαριά χρεωμένη και θα εξακολουθεί να έχει υψηλές δανειακές ανάγκες, τις οποίες θα πρέπει να εξυπηρετήσει με τους όρους της ελεύθερης αγοράς. Η παραγωγική ικανότητα της Ελλάδας ακόμα κι αν έχει βελτιωθεί σχετικά, δεν θα έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε να μπορεί να αντέξει μια νέα κερδοσκοπική επίθεση. Και η ελληνική κοινωνία, δεν ξέρω αν θα έχει προλάβει να "φιλοκαλεί μετ' ευτελείας και άνευ μαλακίας" αλλά σίγουρα θα έχει γίνει ένα μπάχαλο.
Ο στόχος, όμως, της μη χρεοκοπίας μέχρι το 2013 θα έχει επιτευχθεί. Ποιος θα είναι ο κερδισμένος από αυτό; Μήπως οι μετοχές της Deutsche Bank ή της Societé General οι οποίες θα έχουν αποφύγει, σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο για το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης, να καταγράψουν ζημίες σχεδόν 300 δις ευρώ, λόγω της χρεοκοπίας και, συνακόλουθα, της αδυναμίας του ελληνικού κράτους να αντεπεξέλθει στις δανειακές του υποχρεώσεις; Είναι πιθανόν. Κάτι τέτοι φαίνεται και από την εναλλαγή των διαθέσεων του κ. Ackerman πριν και μετά την υπογραφή του μνημονίου. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος και πολύ σοβαρός. Αλλά εμείς έχουμε αναλάβει την υποχρέωση να τους απαλλάξουμε από τον κίνδυνο αυτό μέχρι το 2013!
Τι συνθήκες θα έχουν διαμορφωθεί μετά από τρία χρόνια, δεν το ξέρω. Μπορεί κάλλιστα τα πράγματα να παραμείνουν όπως είναι και σήμερα. Μπορεί όμως και να έχουν αλλάξει κάπως. Ίσως τόσο μόνο ώστε, η επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού δημόσιου χρέους, να μην απειλεί, τότε, την ισορροπία του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και του ευρώ συνολικά.
Φυσικά, ας παραμείνουμε νηφάλιοι. Δεν πρέπει να περιμένουμε να μας κάνουν άγαλμα γι' αυτό. Μπορεί ίσως η μόνη μας ανταμοιβή να είναι η προώθηση του ΓΑΠ στην ηγεσία του ΟΗΕ. Αλλά δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε φίλοι μου γιατί, όπως θα έχετε ήδη καταλάβει, όλα τα παραπάνω δεν είναι τίποτ' άλλο παρά ένα σενάριο, μια φαντασία, ένας εφιάλτης απλώς, για το (όχι και τόσο απίθανο) ενδεχόμενο να καταλήξουμε και ...γδαρμένοι και δαρμένοι. ;-)
ΥΓ Το ότι υπονοοώ πως υπάρχει μια δυνατότητα διαπραγμάτευσης, ώστε να εξασφαλιστεί και εκτός μνημονίου η υποστήριξη της προσπάθειας της Ελλάδας να ορθοποδήσει οικονομικά προς όφελος των πολιτών της και των άλλων ευρωπαίων πολιτών είναι σωστό. Το ότι η κυβέρνηση ΓΑΠ δεν θα το ακούσει και θα πέσει όταν η κατάσταση θα γίνει τελείως αφόρητη είναι βέβαιο. Το ερώτημα είναι: Ποιος θα την διαδεχτεί; Ποιος θέλουμε να τη διαδεχτεί;
11 σχόλια:
Πώς να είμαστε αισιόδοξοι με τέτοια κατάσταση γενναίοι μόνο μπορούμε να είμαστε και να πέσουμε με το κεφάλι ψηλά..
Όταν η κυβέρνηση δεν αντέξει και πέσει, κανείς δε θα τη διαδεχθεί.. έχω την εντύπωση
"Ποιος θα είναι ο κερδισμένος από αυτό; Μήπως οι μετοχές της Deutsche Bank ή της Societé General..."
Ναι.
----
Ποιος θα ήταν ο χαμένος από τη χρεοκωπία του Μάη; Όλοι. Από τους δανειστές μας και τις διεθνείς αγορές (συμπεριλαμβανομένων και χρημάτων άλλων δημόσιων ασφαλιστικών ταμείων...δηλαδή πολλοί άλλοι λαοί χαμένοι), άλλες αγορές που θα καταρρεύσουν με αλυσιδωτές αντιδράσεις...μέχρι τους χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους και τους τρόφιμους της Πρόνοιας.
Και αν οι δανειστές μας χάσουν το παντεσπάνι τους, τα κατώτερα λαϊκά στρώματα απλά θα χαθούν από το χάρτη. Διαφωνείς;
@ Margo
Καλή μου Margo, θα μπορούσαμε απλά να είμαστε σώφρονες ή να δούμε όλα αυτά σαν ευκαιρία για να γίνουμε. Δεν πρόκειται να "πέσουμε" ότι και αν εννοείς με αυτό, αλλά επιβάλεται να κάνουμε τη γνώση εργαλείο και το εργαλείο δύναμη. Έχουμε παιδιά και, πολλοί από εμάς, εγγόνια. Κάτι πρέπει να κάνουμε για αυτά...
Το ερώτημα σχετικά με την πιθανότητα πτώσης της κυβέρνησης αφορά στο τι θέλουμε εμείς να γίνει και πόσο πρέπει και μπορο΄με να φροντίσουμε για αυτό.
@ CsLaKoNaS
Αντιλήφτηκες πλήρως το νόημα της ανάρτησης μου. Αυτός ακριβώς ήταν ο κίνδυνος και, από ηθική άποψη, θα ήταν πολύ κακό να αφήσουμε να γίνει κάτι τέτοιο. Από πολιτική άποψη όμως και επειδή ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος και από τις δύο πλευρές, ισχυρίζομαι ότι μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε ότι: Ναι θα τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας αλλά με καλύτερο επιτόκιο και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Το βρίσκω έντιμο κάτι τέτοιο, εξ ίσου εξυγιαντικό για την ελληνική οικονομία και προπαντός λιγώτερο βάρβαρο για την ελληνική κοινωνία. Σαν Έλληνας, βρίσκεις λάθος τη σκέψη μου;
@ΑΕΡΙΚΟ
Κατ' αρχάς γέλασα πολύ με το "Σαν Έλληνας,...", αφού βεβαιώθηκα οτι έχεις υψηλή αίσθηση του χιούμορ. :)))
Λοιπόν, συμφωνούμε απόλυτα.
Απλώς ο λόγος που δεν έχει ακόμα γίνει η διαπραγμάτευση αυτή, είναι διότι αν κάποιος συχαίνεται εξ ίσου με εμάς, τους πολιτικούς μας είναι οι ίδιοι οι δανειστές μας !!
Γι αυτό άλλωστε μας έστειλαν και στο ΔΝΤ. Γιατί δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση ΓΑΠ, ως ελληνική κυβέρνηση, για τα μέτρα και τις δεσμεύσεις που είπε ότι θα πάρει.
Γιατί με τα χρόνια τους δείξαμε ότι εκλέγουμε ψεύτες και απατεώνες που το πρώτο που κάνουν επί τι αναλήψει των καθηκόντων τους να καταγγείλουν τους προηγούμενους ως ψεύτες που μαγείρευαν στατιστικές.
Αυτό το καλαμπούρι ήρθε η τρόικα και το έκοψε. Τώρα, αν κάτι κέρδισε η κυβέρνηση ΓΑΠ είναι την αξιοπιστία στα μάτια των δανειστών. Συνεπώς, με δεδομένη την αξιοπιστία, μπορεί (και πρέπει) να ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση έτσι όπως την αναφέρεις. Η διαπραγμάτευση είναι αναγκαία και αυτό το νομίζω πως το έχει καταλάβει και η τρόικα.
Μόνον ευήθεις δεν βλέπουν ότι όχι μόνον το 2013, αλλά ακόμη και το 2020 η Ελλάδα ως κοινωνία και ως Οικονομία δεν θα έχουν βγει από αυτή την άβυσσο, στην οποία μας έβαλαν εκείνοι, που, ευλόγως, από την πλευρά τους, ήθελαν απλώς να διασφαλίσουν ότι θα πάρουν το ταχύτερο δυνατόν τα χρήματά τους πίσω στο πλαίσιο της ευρύτερης, διεθνούς κρίσης.
Και οι ευήθεις αυτοί, ωστόσο, λιγοστεύουν σιγά-σιγά. Το κυριότερο επιχείρημα "Μνημόνιο ή χρεοκοπία", που τεχνηέντως καλλιεργήθηκε από το Φθινόπωρο του 2009 ήδη και οριστικοποιήθηκε τον Μάιο του 2010, το πιστεύουν λίγοι και κυρίως όσοι βγάζουν λεφτά απ' αυτό!
Σε τελική ανάλυση, όσο καμμία αναδιάρθρωση δεν γίνεται και κανένα αναπτυξιακό μέτρο δεν λαμβάνεται, το Μνημόνιο λειτουργεί εξ αντικειμένου ως μια τεράστια μηχανή, που βάζει το χέρι στην τσέπη των μικρομεσαίων, αφαιρεί πόρους από τους πολίτες και χρηματοδοτεί τους αδηφάγους και γι' αυτό παραπαίοντες χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς της αλλοδαπής. Αυτό, που δεν έγινε ποτέ κατανοητό από την Κυβέρνηση ήταν ότι οι πόροι δεν αφαιρέθηκαν μόνον από τους πολίτες αλλά και από την Ελλάδα την ίδια, μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό, με ελάχιστες έως μηδαμινές πιθανότητες και δυνατότητες να επιστρέψουν.
Ο κ. Ν. Κοτζιάς, πρώην Σύμβουλος του κ. Πρωθυπουργού, τα λέει καλύτερα και πιο ξεκάθαρα στο epirusgate.blogspot.com
Οι ξένοι Οικονομολόγοι που επιμένουν ότι μόνον στην αναδιάρθρωση βρίσκεται λύση τα λένε ξεκάθαρα επίσης.
Οι δικοί μας μαθητευόμενοι μάγοι δεν ακούνε - το χειρότερο, όμως, είναι ότι επιμένουν κι αυτοί, όπως κι οι προηγούμενοι, να μας λένε ότι όλα πάνε καλά!
@ CsLaKoNaS
Το "σαν Έλληνας" μπορεί να σε έκανε να γελάσεις, αλλά από την πλευρά μου το χρησιμοποίησα κυρίως γιατί έχω επίγνωση ότι αντιμετωπίζω μια πράξη πολέμου εναντίον της χώρας μου.
Το Δημόσιο ταμείο της χώρας μας έχει τεθεί υπό κατοχή και κάθε έλεγχος επάνω του έχει ανασταλεί. Ότι και να μου λες για το ποιός φταίει που φτάσαμε εδώ, εμένα αυτό με ενοχλεί. Και όχι μόνο γιατί εξεγείρεται το "εθνικό μου φρόνημα" αλλά γιατί μου παρουσιάζουν την κατοχή του Δημόσιου Ταμείου μας σαν εξυγίανση της οικονομίας μας και -αυτό πια κι αν είναι- της κοινωνίας μας!
Αν υπάρχει μια ελπίδα να βελτιωθεί η κοινωνία μας αυτή δεν βρίσκεται στην αποδοχή του μνημονίου αλλά στην αντίσταση σε αυτό και στην κατανόηση των αιτίων που μας οδήγησαν σαν πρόβατα στο σφαγείο, μοιραίους και ανίκανους να αντιδράσουμε. Έτσι νομίζω...
Η απουσία διαπραγμάτευσης με βάση την πραγματική κατάσταση είναι μομφή για την κυβέρνηση ΓΑΠ, διότι πανικοβλήθηκε και δεν χειρίστηκε τα συμφέροντα μας με πιο αποτελεσματικό τρόπο. Θα άντεχαν οι δανειστές μας, εν ονόματι του ταχύρυθμου κουκουλώματος των ελλειμάτων τους και των επισφαλών επενδύσεων τους, να οδηγήσούν σε κατάρρευση την ευρωπαϊκή οικονομία, στην προσπάθεια τους, τάχα μου, να συνετίσουν την γιαλαντζί και παραπαίουσα ελληνική οικονομία;
Θα χρεοκοπούσαμε στις 15 Μαϊου; Μπορεί. Αλλά δεν θα ήμασταν μόνοι. Αφού λοιπόν πρόκειται για ένα διακανονισμό αμοιβαίου συμφέροντος, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί έπρεπε να καταληστευτεί η ελληνική κοινωνία και με ληστρικό επιτόκιο να υπονομευθεί και άλλο στο μέλλον. Πότε και με ποιούς όρους θα αποπληρωθούν τα 110 δις ευρώ της "βοήθειας"; Τα δάνεια της επαναστατικής περιόδου (1824 και 1825, σύνολο ποσό 2.800.000 λίρες) αφ' ενός έφτασαν κουτσουρεμένα στην Ελλάδα και, αφ' ετέρου, υποθήκευσαν τις "εθνικές γαίες" αφαιρόντας τη δυνατότητα αξιοποίησης τους από τους αγωνιστές της επανάστασης και, τελικά, εξοφλήθηκαν το 1981.
Όταν λες ότι η Τρόϊκα έχει αντιληφτεί ότι πρέπει να διαπραγματευτεί και θα το κάνει, μου κάνει εντύπωση που δεν καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα δεν είναι η τρόϊκα. Αυτοί και επίγνωση έχουν και κάνανε τη διαπράγματευση που τους εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο. Η κυβέρνηση ΓΑΠ τι κάνει; Ευελπιστεί ότι με τα εύσημα που της αποδίδουν οι άνθρωποι της τρόϊκας, θα καταφέρει στο προεκλογικό 2013, να παρουσιάσει έργο; Και ότι τότε, με κάποιο πλέγμα παροχών και εκβιασμών, θα μπορέσει να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της απαλλαγής του ελληνικού δημόσιου ταμείου από τη διαχείριση των ιθαγενών;
@ΑΕΡΙΚΟ
Ναι αλλά έτσι τότε με βάζεις κ εμένα απέναντι. Στους εχθρούς.
Απο κει και πέρα, θεωρώ ότι η χρεωκοπία δεν είναι λύση. Και το να συμπαρασύρεις όλες τις ευρωπαϊκές οικονομίες μαζί πάλι δε θα ήταν λύση. Στην περίπτωση χρεωκοπίας της χώρας οι ξένοι σίγουρα θα έβρισκαν ένα τρόπο να μας "πετάξουν" από το τρένο (ΟΝΕ ή ΕΕ) και να σωθούν οι ίδιοι, έστω και λαβωμένοι. Οι δυνατότητες τους είναι απείρως μεγαλύτερες σε σχέση με τις δικές μας. Τότε ήθελα να σε δω τι θα έλεγες, πολίτης μίας χώρας χρεοκωπημένης, πιθανότητα με διπλό νόμισμα, που θα σε πλήρωνε σε δραχμές και θα σε έβαζε να αγοράζεις σε ευρώ.
Αν η κυβέρνηση ΓΑΠ είναι η κυβέρνηση μειωμένης εθνικής συνείδησης ήθελα να ξέρω η κυβέρνηση του "καταλληλότερου" τι είναι; Μου φαίνεται σχιζοφρενικό που καταλογίζεται το ΔΝΤ στα έργα και ημέρες του ΓΑΠ.
@Asteroid
Πολύ αναφέρεσαι σε αυτόν τον Κοτζιά και δεν καταλαβαίνω γιατί. Δε μου πολυαρέσει αυτός ο τύπος. Μου κακοφαίνεται πως "εξ' απορρήτων" του προθυπουργού, βγαίνει και τον ξεκατινιάζει στα μπλογκς...
@ Asteroid
"Ευήθεις" κατα Μπαμπινιώτη είναι οι αφελείς, οι αγαθιάρηδες, κάποια παιδιά χαζά χαρά γεμάτα. Όσο κομψά και αν το διατυπώνεις αυτό σημαίνει και, θα συμφωνώ μαζί σου, υπάρχουν και πολλοί σοβαροφανείς "ευήθεις".
Αλλά δεν είναι μόνον αυτοί, Αστεροειδή μου. Όλοι όσοι καλλιεργούν εδώ και χρόνια "τη δυστυχία του να είσαι Έλληνας", είναι συνυπεύθυνοι στη δημιουργία του εθνικού πλέγματος κατωτερότητας που δουλεύει στο υπόβαθρο της λογικής: οι ΄Έλληνες είναι (τσουβαληδόν) ξεφτιλισμένοι, φυγόπονοι και μπαγαπόντες, εξισώνοντας τους πάντες και τα πάντα...
@ CsLaKoNaS
Μη λες κουταμάρες. Κανείς δεν σε θεωρεί εχθρό. Συζήτηση κάνουμε
Δεν θεωρώ ότι η χρεοκοπία είναι λύση. Ούτε για εμάς ούτε για κανέναν. Λέω ότι ο κίνδυνος της χρεοκοπίας ήταν, και εξακολουθεί να είναι, κοινός τόσο για εμάς όσο και για τους δανειστές μας.
Το ότι διατυπώθηκε η απειλή ότι θα μας πετάξουν έξω από το τρένο της Ευρωζώνη και της ΕΕ, είναι γεγονός. Όσοι το έλεγαν, το εννοούσαν και είχαν σκοπό να το κάνουν. Συμφωνώ μαζί σου ότι έχουν τη δύναμη να το πετύχουν. Το ερώτημα είναι αν μπορούσαν να το κάνουν έτσι απλά όπως το απειλούσαν και τόσο γρήγορα όσο το είχαν ανάγκη.
Σήμερα στο Βήμα διάβαζα τη συνέντευξη του Λουκά Παπαδήμα (τον οποίο εκτιμώ ασχέτως αν συμφωνώ ή διαφωνώ μαζί του) όπου λέει ότι "δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο" για να αποπέμψεις οποιονδήποτε από την Ευρωζώνη, κάνοντας έτσι φανερό ότι με τις δεδομένες συνθήκες είμαστε ο ένας (εμείς) δεμένος με τον άλλο (τους δανειστές μας) ώστε αν πάθει κακό ο ένας να πάθει και ο άλλος. Σίγουρα θα βρίσκανε τρόπο να περιορίσουν τη ζημιά, αλλά το ενδιαφέρον τους ήταν και είναι να την αποφύγουν.
Και κατάφεραν να βρεθεί ο τρόπος ώστε να "πάθουμε" κακό μόνο εμείς. Γιατί η κυβέρνηση ΓΑΠ, δεν χειρίστηκε τα διαπραγματευτικά της ατού με το ίδιο "δολοφονικό πνεύμα" που χρησιμοποίησαν οι συνομιλητές της. Να τα χρησιμοποιήσει για να πετύχει τι; Όχι πολλά, αλλά μερικά, κατά τη γνώμη μου, πολύ σημαντικά:
Πρώτα από όλα δάνειο με 3% και όχι με 5-5,5%.
Δεύτερον, χρόνο προσαρμογής 6 ή 9 χρόνια. Να προλάβουν να παρθούν μέτρα και να αποδώσουν με αμοιβαίο όφελος και όχι ληστρική επέλαση των δανειστών μας στον δημόσιο κορβανά, ώστε να αποφευχθεί το σοκ του βίαιου αποπληθωρισμού των αξιών σε συνθήκες ύφεσης και γενικευμένης ανεργίας.
(Και ένα ακόμα, εντελώς προσωπικό): Διαφύλαξη των επενδύσεων για την αναδιάρθρωση (εκ βάθρων) της παιδείας και σύνδεση της με την παραγωγή, την έρευνα και την καινοτομία...
Τώρα, έτσι όπως γίνανε τα πράγματα, έχουμε πάθει εμείς αυτό που υποτίθεται αποφύγαμε υπογράφοντας το μνημόνιο. Πληρωνόμαστε σε δραχμές και πληρώνουμε σε ευρώ. Τιμές και υπηρεσίες στα ύψη (μήνα Αύγουστο έτρεχε ο πληθωρισμός στο 5,5%) δραματική περικοπή στους μισθούς και τα ημερομίσθια. Και από κοντά ανεργία ήδη στο 12% (η φανερή) και πάνω από 27% στους νέους. Και από πάνω 10 δις ευρώ φευγάτα από τις ιδιωτικές καταθέσεις σε τράπεζες της Κύπρου και αλλού.
Τι γίνεται; Όσοι δεν έχουμε λεφτά και τη δυνατότητα να φύγουμε από την χώρα, έχουμε εγκλωβιστεί έτσι, ώστε να πληρώσουμε όχι μόνο ότι μας αναλογεί (λέμε τώρα) αλλά και το μερίδιο εκείνων που καμώνονται τον ανήξερο φυγαδεύοντας τα λεφτά τους και κρύβοντας τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Το Μνημόνιο αποτελεί πλέον νομική βάση και δέσμευση για τη χώρα μας, και οι δανειστές μας δεν έχουν να χάσουν τίποτα από την τήρησή του. Γιατί να διαπραγματευτούν τώρα, αφού τα πήραν όλα;
Για την ταυτότητα των κυβερνήσεων ΓΑΠ και "Καταλληλότερου" θα σου πω τη γνώμη μου σε επόμενο σημείωμα...
Δημοσίευση σχολίου