Η Ασκληπιού είναι ένας κεντρικός δρόμος των Αθηνών με μεγάλη κίνηση αυτοκινήτων, σε 24ωρη βάση, και εξαιρετικά στενά πεζοδρόμια, ιδίως από την οδό Αραχώβης μέχρι και την Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Η κίνηση των πεζών, των ΑμεΑ, των ηλικιωμένων, των μωρο-μανάδων και των παιδιών, που πανε στα 4 παρακείμενα σχολεία, αλλού εμποδίζεται βάναυσα...
 |
| Το βγαλμένο καγκελάκι μπροστά από το παρκαρισμένο ημιφορτηγό, δείχνει ότι πρόκειται για συνειδητή και συνεχιζόμενη παρανομία |
και αλλού γίνεται μετ' εμποδίων...
 |
| Το αστείο στη υπόθεση η πινακίδα που ενημερώνει ότι ...παρακολουθεί την κατάσταση για λόγους κυκλοφορίας αλλά και ασφαλείας. Σωθήκαμε!.. |
Κοντά σε αυτό έχει αρχίσει να οξύνεται όλο και περισσότερο το πρόβλημα των εγκαταλελειμμένων σπιτιών. Νεοκλασικά ή και νεώτερα σπίτια, που παραμένουν ακατοίκητα επί δεκαετίες και αφήνονται να ρημάξουνε σε βάρος των κατοίκων, των περαστικών και του περιβάλλοντος.
Χαρακτηριστικό, και όχι μοναδικό παράδειγμα, το νεοκλασικό κτήριο στην οδό Ασκληπιού 96-96Α. Παρατημένο επί χρόνια στη φυσική φθορά, είχε αρχίσει να γίνεται απειλή για τους διερχόμενους. Φαίνεται κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν, κάποιοι κινήθηκαν και πριν δύο ή τρία χρόνια τοποθετήθηκαν σκαλωσιές και λινάτσες στην πρόσοψη, ως και να επρόκειτο να γίνουν εργασίες αναστήλωσης και αναπαλαίωσης.
 |
| Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα έργα αναστήλωσης και γενικά οι οικοδομικές εργασίες πρέπει να γίνονται σε βάρος των πεζών... |
Αλίμονο. Όχι μόνο δεν γίνανε έργα, αλλά οι σκαλωσιές και οι λινάτσες κλείσανε τελείως το πεζοδρόμιο. Από τις αμέσως επόμενες ημέρες, μαζεύτηκαν στο σημείο αυτό μπάζα και σκουπίδια και, από τότε, οι πεζοί κατεβαίνουν στο δρόμο,
...τα σκουπίδια και τα μπάζα μετατράπηκαν σε εστία μόλυνσης και χαρά των αρουραίων ενώ οι περίοικοι, ειδικά της διπλανής πολυκατοικίας, στον αρ. 94, πέρα από τις επιθέσεις τρωκτικών και κατσαρίδων, κινδυνεύουν και από άτομα που μπαινοβγαίνουν από την ανοιχτή είσοδο του εγκαταλελειμμένου σπιτιού.
Το κερασάκι στην όλη υπόθεση, είναι οι λινάτσες που έχουν ξεσκιστεί από τον καιρό και κρέμονται θλιβερά, χαρίζοντας μαζί με τη ρημαγμένη πρόσοψη του νεοκλασικού, μια μακάβρια και καταθλιπτική εικόνα στην περιοχή.
...τα σκουπίδια και τα μπάζα μετατράπηκαν σε εστία μόλυνσης και χαρά των αρουραίων ενώ οι περίοικοι, ειδικά της διπλανής πολυκατοικίας, στον αρ. 94, πέρα από τις επιθέσεις τρωκτικών και κατσαρίδων, κινδυνεύουν και από άτομα που μπαινοβγαίνουν από την ανοιχτή είσοδο του εγκαταλελειμμένου σπιτιού.
 |
| Το εσωτερικό δείχνει διελεύσεις και χρήσεις... |
Το κερασάκι στην όλη υπόθεση, είναι οι λινάτσες που έχουν ξεσκιστεί από τον καιρό και κρέμονται θλιβερά, χαρίζοντας μαζί με τη ρημαγμένη πρόσοψη του νεοκλασικού, μια μακάβρια και καταθλιπτική εικόνα στην περιοχή.
 |
| Η καθημερινή δόση γκραν γκινιόλ των περιοίκων... |
Η πολεοδομία, η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου για τη δημόσια υγεία, η τροχαία, η αστυνομία και όποια άλλη αρμόδια αρχή και υπηρεσία έχει σαν αντικείμενο της την αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων, που είναι; Τι έχουν κάνει και τι προτίθενται να κάνουν για αυτό το πολύ μικρό και συγκεκριμένο ζήτημα. Μπορεί κάποιος αρμόδιος να ασχοληθεί; Μπορεί κάποιος να μου πει πως μπορώ να κάνω κάποιον αρμόδιο να ασχοληθεί; Όχι τίποτ' άλλο, αλλά έχω βαρεθεί πια και θέλω να συναντιέμαι με το ελληνικό κράτος και σε άλλα σημεία, όχι μόνο στα ταμεία του!..
5 σχόλια:
Καλά, ακόμα υπάρχει αυτό το ερίπιο; Από όταν πρωτοετής φοιτητής το θυμάμαι, το 2002 στην ίδια κατάσταση.
Πάντως έχεις δίκιο φταίει το κράτος σε αυτές τις περιπτώσεις με τη νομοθεσία περί διατηρητέων. Σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορεί να κάνει και πολλά ο ιδιοκτήτης. Γιατί αμα δεν έχει λεφτά να το φτιάξει, και δε μπορεί να το δώσει και αντιπαροχή τι να κάνει; Να πιάσει το πιλοφόρι και το μιστρί και να το σουλουπώσει μόνος του;
Από την άλλη δεν έχει άδικο και το κράτος που θέλει να κρατήσει αυτά τα κτίρια. Καλό θα ήταν να χρηματοδοτούσε την αναστήλωσή τους ...(ανεκδοτάκι)
:)
Τα πάντα κατερρέουν...
@ CsLaKoNaS
Προς θεού δε θέλω να παρεξηγηθώ. Είμαι αναφανδόν υπέρ των διατηρητέων, ειδικά σήμερα που δεν έχουν μείνει και πολλά.
Ο τρόπος όμως με τον οποίο γίνεται αυτή η "διατήρηση" είναι μια συνομολογημένη απάτη. Ο νόμος ορίζει ότι ένα διατηρητέο μπορεί να αποκατασταθεί μόνο στην πρότερη μορφή του. Αν όμως γρκεμιστεί και καταστραφεί από τη φθορά του χρόνου, τότε επιτρέπεται κάθε μορφή οικοδομής και, φυσικά, μια πολυκατοικία. Εδώ παίζεται το παιχνίδι. Πιστεύω ότι αυτή η "νομική διευθέτηση" μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Ακόμα και αν οι οικονομικές δυνατότητες του ιδιοκτήτη δεν επαρκούν για την συντήρηση του κτηρίου, στην Αυστρία για παράδειγμα, χορηγείται χαμηλότοκο δάνειο η αποπληρωμή του οποίου εκπίπτει εξ ολοκλήρου από το φορολογητέο εισόδημα του ιδιοκτήτη. Αν πάλι πρόκειται περί απόρου δεν καταλαβαίνω γιατί το κτήριο να μην απαλλοτριώνεται. Και ο άπορος θα αποκτήσει κάποια χρήματα και η πώληση του κτηρίου, υπό τον όρο της αποκατάστασής του, σε κάποιον που έχει λεφτά, θα αποδώσει με κάποιο κέρδος τα λεφτά πίσω στο κράτος.
Αλλά εδώ δεν μιλάω για αυτό. Εδώ μιλάω για τη δημόσια υγεία, τους κινδύνους από το κλείσιμο του πεζοδρομίου, τους κινδύνους για τους περιοίκους και την εξαθλίωση του περιβάλλοντος. Για όλα αυτά, για πολύ περισσότερα χρόνια από όσα περάσανε από τον καιρό που ήσουν πρωτοετής :-), κανείς αρμόδιος δεν έχει δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον. Αυτό είναι το ανέκδοτο...
@ (Cou) Coula
...κι ύστερα, κουκουλένια μου, όλα ξεκουκουλώνονται...
:-(
Η ανάρτηση αυτή δημοσιεύτηκε και από το Athensville Blog στις 7/10/2010
Δημοσίευση σχολίου