Είναι ένα θέμα που με απασχολεί όλο και περισσότερο. Αυτό της, με γενικούς όρους, συνολικής απαξίωσης της νεοελληνικής μας ταυτότητας από εμάς τους ίδιους, σε σημείο που πλέον τίθεται θέμα συνδρόμου εθνικής μειονεξίας. Κυριολεκτικά πρόκειται για ένα ρατσισμό από εμάς που στρέφεται εναντίον μας.
Και δεν διαφωνώ με τους σχολιαστές της νεοελληνικής μας πραγματικότητας όταν περιγράφουν με ακρίβεια συμπεριφορές και πρακτικές που κινούνται σε κάθε σημείο του απαράδεκτου αλλά διαφωνώ με τους συλλήβδην απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που έχουν πάρει, μάλιστα, τελευταία μορφή χιονοστιβάδας. Μοιάζει σαν κάθε ένας νεοέλληνας να κατακεραυνώνει το σύμπαν των υπολοίπων ομοεθνών σε σημείο που όλη η ιστορία να μοιάζει με σύμπτωμα ομαδικής μανιοκατάθλιψης και υστερίας.
Το πρόβλημα μου είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν με αφήνει να πάρω ανάσα. Έχω τη σιγουριά πως κι εγώ είμαι στόχος εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, οι οποίοι με θεωρούν μαλάκα, γάιδαρο, ασυνείδητο, τεμπέλη, χαραμοφάη, καλοπερασάκια, κοιμισμένο. ηλίθιο, τζαναμπέτη, αμόρφωτο, άξεστο, διαπλεκόμενο, βολεμένο και εγώ δεν ξέρω τι άλλο και με περιμένουν να βγω από την πόρτα του σπιτιού μου για να με φτύσουν όλοι μαζί κατά ριπάς και κατά μόνας. Και όχι γιατί με ξέρουν προσωπικά ή τους έχω κάνει κάτι αλλά επειδή πρέπει να γεμίσουν την εξίσωση, όπου ο καθένας τους στέκει μόνος του από τη μια μεριά και όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να στοιχηθούμε από την άλλη. Σιγά ρε παιδιά.
Εύκολη κριτική, γενικό σαβούρωμα των πάντων και γρήγορη απαξίωση. Εμείς ήμαστε τέλειοι. Όλοι οι υπόλοιποι είναι φορείς κάθε νόσου και κάθε μαλακίας. Αυτό με ενοχλεί βαθιά.Το άλλο που με ενοχλεί, επίσης, είναι η βία και η κακία που περικλείονται στα σχόλια αυτά. Καμιά διέξοδος για επικοινωνία, καμιά αναφορά σε κοινές αξίες. Μας χωρίζει, θαρρείς, μια άβυσσος...
Σταματάω εδώ. Ο σκοπός μου δεν είναι άλλη μια, εκ βαθέων και ολοκληρωτική διαμαρτυρία για το γένος των νεοελλήνων. Πιστεύω ότι αυτοί που λειτουργούν έτσι δεν είναι όλοι οι νεοέλληνες, έστω κι αν αυτοί φαίνεται πως δίνουν τον τόνο. Εδώ θέλω να μιλήσω για ένα μεγάλο κομμάτι από την κοινότητα μας, την περίφημη, γνωστή από παλιά και πολυαγαπημένη, την άγρια φυλή των Λιλιπούα!
Γι' αυτούς που ψάχναμε μι' αρκούδα καφέ, για να μπούμε στο Μουσείο, να βρούμε ένα πράσινο καινούργιο παπιγιόν και να χορέψουμε πεντοζάλη με τη μπάμια τη μεγάλη... Για όλους αυτούς που ήμασταν έτοιμοι να πάρουμε το τρένο, το πλοίο της γραμμής, το αεροπλάνο και μαζί να εγκαταλείψουμε τη Λιλιπούπολη, ανοίγοντας τα φτερά μας σε ένα κόσμο όχι του παραμυθιού αλλά σε ένα κόσμο αισθητικής και καλοσύνης.
Δεν έχω αυταπάτες. Ούτε πετάω στα σύννεφα. Ξέρω πολύ καλά σε τι κόσμο ζούμε και πόσο βαθιά διαβρωμένος είναι από τον καταναλωτισμό και τον ατομικισμό. Και ακόμα καλύτερα ξέρω το πόσο απάνθρωπες είναι οι οικονομικές σχέσεις μέσα στις οποίες αναλώνεται η ζωή μας. Στον κόσμο αυτό η καλοσύνη, η αισθητική, η ευγένεια και ο νηφάλιος νους ακούγονται σαν ανόητο αστείο. Αλλά όσο αστείο και αν ακούγεται, αυτή είναι η φύση μας. Έτσι δεν είναι;
Όσο ανάδελφοι και αν αισθανόμαστε, στο πίσω μέρος του μυαλού μας το γνωρίζουμε ότι μας δένουν κοινές αξίες: Μας συγκινεί ο Χατζηδάκης, γελάμε με τον Κηλαϊδόνη, γινόμαστε παρέα με τον Λοΐζο, αγαπάμε τον Θεοδωράκη και το Σαββόπουλο, σε πιο μικρές παρέες μνημονεύουμε Αναγνωστάκη και Δημουλά και Ιωάννου και Ταχτσή, τραγουδάμε Ελύτη και Σεφέρη, ακούμε τις εικόνες του Τσαρούχη, στοχαζόμαστε Κόντογλου και μας ταράζει ηδονικά ο Αλεξανδρινός... Εμείς ξέρουμε, κοντολογίς, ότι δεν είναι αλήθεια πως οι νεοέλληνες ήμαστε συλλήβδην για φτύσιμο!
Τόσοι και τόσοι άξιοι, όμορφοι και σπουδαίοι άνθρωποι και κοντά σε αυτούς, ας πούμε, τους επώνυμους, στέκονται και οι πιο κοντινοί μας φίλοι, ο Γιάννης, ο Βαγγέλης, η Έλενα, η Σοφία, η Αγγελική, η Ζωή, ο Αναστάσης και ο Αντρέας, η Ιφιγένεια, ο Κώστας, η Άννα, η Λιάνα και η Ελένη, Ο Δημήτρης, η Ειρήνη, ο Πάνος και ξανά ο Κώστας και ξανά η Ζωή, ο Παύλος και η Παυλίνα, η Τέτη και η Αμαλία και η Φανή, η Έλβα, ο {π} και, τελοσπάντων, δεν έχει τέλος ο κατάλογος αυτός... Όλοι νεοέλληνες, όμορφοι, με όνειρα και αξία, Λιλιπούα σωστοί. Νεοέλληνες!
Θέλω να πω είναι κρίμα να μην πιστεύουμε στην αξία μας, επειδή κάποιοι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι δεν αξίζουμε τίποτα!..
16 σχόλια:
Σωστό.. επίσης, εκτός από αυτό τον ιδιότυπο ρατσισμό από εμάς για εμάς, υπάρχει και η ξενομανία..
Πολύ καίρια η παρέμβασή σου αυτή, Ερμή...
Ασφαλώς, δεν είμαστε τέλειοι, ασφαλώς κουβαλάμε πολλά στην ατομική και συλλογική μας καμπούρα, αλλά αφ' ενός κι οι άλλοι, όλοι οι λαοί έχουν αντίστοιχα. Τα αρνητικά, όμως, που τον τελευταίο καιρό, λόγω και της κρίσης, ακούμε για μας από το εξωτερικό και από το εσωτερικό αποτελούν γενικεύσεις και υπεραπλουστεύσεις άδικες.
Δεν είναι, δεν είμαστε όλοι απατεώνες ή αστοιχείωτοι ούτε είμαστε όλοι στον ίδιο βαθμό υπεύθυνοι για την κατηφόρα, που έχουμε πάρει.
Όχι όλοι κι όλα στο ίδιο τσουβάλι, με λίγα λόγια...
Έχω γράψει κι αλλού ότι αυτή η κρίση θα έχει μάλλον και τα καλά της. Ένα από αυτά θα είναι ότι θα μας δώσει την ευκαιρία να συγκροτήσουμε ξανά τον μικρόκοσμό μας, τους ανθρώπους τους δθικούς μας, με τους οποίους ταιριάζουν λίγο-πολύ τα χνώτα μας και που θέλουμε μ' αυτούς κοντά να ζήσουμε!
Eχεις πολυ δικιο φιλε ΑΕΡΙΚΟ στο αρθρο σου για τον ιδιοτυπο ρατσιμο απο εμας για εμας!
Πιστευω οτι ολα ξεκινανε απο το οτι καπου δεν εχουμε μαθει σαν πολιτες οτι το κρατος ειμαστε εμεις και οτι για να λειτουργησει πρεπει να κανουμε σωστα τη δουλεια μας οπου και αν εργαζομαστε. Μετα συντελεσαν οπως ολοι ξερουμε και αλλα γεγονοτα ειδικα στα μεταπολεμικα χρονια για το διαχωρισμο των πολιτων σε 'καλους'
και 'κακους', αναλογα με τα πολιτικα τους πιστευω, οποτε καποιοι στιγματιστικαν ως μιασματα και κυνηγηθηκαν ενω αλλοι... επιβραβευτηκαν και ας μην ειχαν καμμια αξια, ουτε σαν ατομα ουτε μεταγενεστερα σαν...κρατικοι υπαλληλοι (!) με απωτερο σκοπο να εξοντωσουν οικονομικα και πολιτικα τους 'αλλους',που δεν ηταν..δεξιοι και θρησκευομενοι! :(
Oταν υπαρχουν λοιπον χρονια τετοιες νοοτροπιες μεσα στον κοινωνικο ιστο ενος κρατους, πως μετα περιμενουμε να υπαρχει αλληλεγγυη και αλληλοκατανοηση μεταξυ των πολιτων, αφου το ιδιο το κρατος με τη λογικη του 'διαιρει
και βασιλευε' χωρισε το κοσμο σε καλο και κακο,'εργατικο','τεμπελη',
'νοικοκυρη' και 'χαραμοφαη';
Παντως περα απο αυτη την οικον.
κριση (που κι αυτη μας τη χρεωσαν ολη δικη μας οι εταιροι) πιστευω οτι ζουμε και μια αλλη κριση που εχει να κανει με τη ταυτοτητα μας, με το ποιοι θελουμε πια να ειμαστε σαν χωρα, με το τι αντεχουμε πια να ακουμε γυρω μας, με το ποσο καταναλωτισμο χρειαζομαστε προκειμενου να δειξουμε στον περιγυρο μας οτι ειμαστε και εμεις ΚΑΠΟΙΟΙ κ.ο.κ.
Το θεμα ειναι αν ξεραμε απλα ποιοι ειμαστε και που πηγαινουμε τα πραγματα ισως να ηταν πιο ευκολα, αλλα εχουμε αλλοτριωθει τοσο απ οσα βλεπουμε γυρω μας απο ΜΜΕ και τη διεθνη προπαγανδα πανω στο τι ειναι 'πετυχημενο' και το τι δεν ειναι, οποτε πιστευω οτι καπου εχουμε χαθει.H κριση ισως και να ηταν μια ευκαιρια για να μας ταρακουνησει λιγο και τωρα αρχιζουμε να κλονιζομαστε. Ας ελπισουμε οτι θα αναθεωρησουμε πολλα και θα ξαναβρουμε καπου τον χαμενο εαυτο μας...ισως παρει χρονο, αλλα θα γινει,επειδη δεν γινεται να βαδιζουμε ες αει πανω στα χναρια των αλλων..Ετσι πιστευω,
μπορει και να κανω λαθος...
Συγγνωμη για το ..σεντονι! ;)
Πολλους φιλικους χαιρετισμους!
Δε ξέρω αν υπάρχει μια γενικότερη "κακή" εντύπωση από εμάς για εμάς, όπως εγώ όμως το εντοπίζω, νομίζω ότι "ρατσισμός μας" έχει να κάνει με τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις μας.
Και εκεί ψέγω, αν θέλεις και εαυτούς, γιατί τόσα χρόνια δε καταφέραμε ως λαός να αναδείξουμε πολιτικούς αντάξιους μιας κοινωνίας και μιας Ελλάδας που θέλουμε, χωρίς και εμείς ταυτόχρονα, να υπερβάλαμε - διατηρούμε ο καθένας μας ακόμα πολλά στραβά για πολλά χρόνια.. Και για τους πολιτικούς, υπεύθυνοι είμαστε και εμείς.
Έλλειψη μεγαλύτερης προσπάθειας και τιμιότητας μας καταλογίζω ένθεν και ένθεν.
@ Roadartist
Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Θα ήθελα να έλεγες κάτι παραπάνω για τη ξενομανία.
@ Asteroid
Αυτό! Αυτό είναι Γιάννη το ζητούμενο. Οι δικοί μας άνθρωποι. Η δική μας υπόθεση. Ζωτικό...
@ Elva
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και για το σεντόνι! Μερικά πράγματα δεν μπορούν να ειπωθούν με δυο λόγια.
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι το κράτος ήμαστε "εμείς" μόνο με την έννοια ότι το κράτος είναι η θεσμική συγκρότηση της κοινωνίας. Χωρίς να μπαίνω σε πολλές λεπτομέρειες σχετικά με το ποιοι και πως δημιουργούν αυτή τη συγκρότηση (ν' αφήσουμε και κάτι για τη ζωντανή κουβέντα που σίγουρα θα κάνουμε) το γεγονός είναι ότι αυτή άπαξ και έχει συντελεστεί το κράτος πλέον είναι η τρικέφαλη εξουσία -νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική- και τα όργανά της. Η σχέση η δική μας με το κράτος είναι εντελώς ...πλατωνική με ένα ραντεβού κάθε 4 χρόνια.
Αν όμως εννοείς ότι "εμείς" ήμαστε η κοινωνία τότε συμφωνώ απολύτως. Και για το λόγο αυτό οι φύλακες της κρατικής καθεστηκυΐας τάξης -ορατοί και αόρατοι- φροντίζουν με όλες τις δυνάμεις τους να μην κάνουμε χωριό μεταξύ μας με τίποτα. Σε αυτό το θέμα πολύ διαφωτιστικά και τα παραδείγματα από την πρόσφατη ιστορία μας που παραθέτεις.
Με όλα αυτά που μας "βομβαρδίζουν" χρόνια τώρα, έχει έρθει πάνω-κάτω η ιεραρχία των ηθικών αξιών με αποτέλεσμα οι βλάκες τώρα να θεωρούνται ξύπνιοι και το αντίστροφο, δηλ.όσοι ιεραρχούν σωστά τα πράγματα για καλό δικό τους και της κοινωνίας που ζούνε, να θεωρούνται σχεδόν .. παμψηφεί.. βλάκες. Με την πρώτη και τελευταία παράγραφό σου συνοψίζεις το πρόβλημα και την λύση που πολύ όμορφα αναλύεις σε όλο το κείμενό σου. Και τα δύο δυστυχώς και ευτυχώς είμαστε εμείς οι ίδιοι.
@ Φίλιππος
Φίλιππε σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Σε κάθε περίπτωση θέλω να ξεκαθαρίσω ότι "διαφωνώ με τους συλλήβδην απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που έχουν πάρει, μάλιστα, τελευταία μορφή χιονοστιβάδας." Αυτό το φαινόμενο είναι που αποκαλώ "ιδιότυπο ρατσισμό" και συστατικό του είναι η συλλήβδην απαξίωση γενικώς απάντων των λοιπών νεοελλήνων.
Μίλησε μου για έναν φίλο σου, που εκτιμάς και σέβεσαι και πεσ' μου το γιατί. Περίγραψέ μου κάποιον συνάδελφο σου που στέκεται σωστά στο χώρο δουλειάς και πεσ' μου πώς το κάνει!
Μη μου μιλάς για ηθικές αξίες που κατρακυλούν. Για να μη κατρακυλούν χρειάζεται να τις αποδώσουμε σε κάποιους. Δεν τις απονέμουμε πουθενά, δεν μας τις απονέμει κανείς. Πού να σταθούν οι έρημες;
Ο ιός του ιδιότυπου αυτού ρατσισμού είναι ευρύτατα διαδεδομένος και χρειάζεται προσοχή φίλε μου :-)
Αποδίδω λοιπόν ηθικές αξίες σε έναν άνθρωπο που θαυμάζω, σε έναν φίλο μου που με χρέη και δυσκολίες κρατά την οικογένειά του, τους φίλους τους και τον εαυτό του σε ισορροπίες και πάντα με αξιοπρέπεια και κατορθώνει μέσα από τις δυσκολίες του να με γεμίζει αισιοδοξία γιατί το χαμόγελό του είναι αληθινό όπως και οι προσπάθειές του. Αυτός ο φίλος μου όμως θεωρείται " βλάκας" από τους πολλούς κι εγώ μαζί που τον θαυμάζω. " Βρε δεν βαριέσαι αδελφέ" , "Τρέχει αυτός για όλους, σιγά μην ασχολούμουν στη θέση του", " θα τα παρατούσα όλα και θα κοίταζα την πάρτη μου μόνο". Αυτό εννοώ ( ως παράδειγμα και μόνο) με το πάνω-κάτω των ηθικών αξιών. Για μένα αυτό οδηγεί στην απαξίωση των ίδιων μας των εαυτών. Ίσως να μην κατάλαβα απόλυτα αυτά που έγραψες, ίσως κι εσύ αυτά που έγραψα, πάντως πιστεύω ότι αυτό που έγραψε ο Βαγγέλης στο τέλος θα μας βρίσκει όλους σύμφωνους : " Έλλειψη μεγαλύτερης προσπάθειας και τιμιότητας μας καταλογίζω ένθεν και ένθεν."
@ Φίλιππος
Αυτό ακριβώς που περιγράφεις τώρα Φίλιππε ήταν ότι καλύτερο προσδοκούσα όταν έγραφα το σημείωμα αυτό. Να σταματήσουμε να κοιτάμε ένα θολό πλήθος ανάδελφων και να στρέψουμε σιγά σιγά το βλέμμα μας σε όσους εκτιμούμε -μαθαίνοντας από αυτούς- και στον εαυτό μας, εκτιμώντας όσο καλύτερα μπορούμε την αξία μας αλλά και τα "δικά μας στραβά".
Σε ευχαριστώ πολύ κι ελπίζω να τα λέμε. (Ξέρω έναν Phill, που τον εκτιμώ εξαιρετικά. Τον γνωρίζεις μήπως;)
@ Βαγγέλης Διπλαρίδης
Βαγγέλη μου δεν σε ξέχασα. Απλά σκεφτόμουν αυτά που σημείωσες και, επίσης, έναν τρόπο να σου απαντήσω...
Αναρωτιέμαι τι εννοείς όταν μιλάς για "'ρατσισμό" που έχει να κάνει με τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις μας". Εννοείς, μήπως, ότι ενώ εμείς ήμαστε αυτοί που τους αναδεικνύουμε, παρ' όλα αυτά κατηγορούμε μόνον αυτούς και αφήνουμε τον εαυτό μας στο απυρόβλητο; Για το λόγο αυτό καταλήγεις στο τέλος να διαπιστώνεις "έλλειψη μεγαλύτερης προσπάθειας και τιμιότητας" (εκ μέρους μας, ως λαού); Αν εννοείς αυτό δεν θα διαφωνήσω. Έχεις δίκιο, και μάλιστα ιδιαίτερα στο κομάτι που ζητάς μεγαλύτερη προσπάθεια και τιμιότητα κυρίως από τον εαυτό μας.
Όμως Βαγγέλη, στο κείμενο μου προσπαθώ να ξεφύγω λίγο πιο πέρα από τη διαπίστωση πως "δεν τα καταφέραμε ως λαός". Να το σχετικοποιήσω, να υπαινιχθώ ότι δεν οφείλεται στο DNA μας αυτή η "ανικανότητα" ούτε στην έλλειψη διάθεσης για "μεγαλύτερη προσπάθεια και τιμιότητα" γενικώς, ότι δεν ήμαστε. όλοι και ισοπεδωτικά, κακορίζικοι και μοιραίοι νεοέλληνες. Αντίθετα, πιστεύω, ήμαστε πολλοί που προσπαθούμε και στοιχειώδη εντιμότητα και αυτοκριτική σκέψη διαθέτουμε, ενώ δεν μας λείπει ούτε η δημιουργικότητα ούτε η διάθεση να αναλάβουμε ευθύνες όπου και όποτε μπορούμε. Γι' αυτό και λέω, δεν μπορούμε να μιλάμε άλλο ισοπεδωτικά και απαξιωτικά για τους νεοέλληνες εν γένει. Λέω ότι κράτησε πολύ αυτό το συλλογικό αυτομαστίγωμα και να δούμε, επιτέλους, πιο συγκεκριμένα αυτούς που μας περιβάλλουν και τον εαυτό μας. Τους φίλους μας και τον εαυτό μας. Τους ανθρώπους που εκτιμούμε και τον εαυτό μας. Να απορρίψουμε συνειδητά αυτούς που δεν εκτιμούμε. Και να δούμε τι μπορεί, συγκεκριμένα, να κάνει ο καθείς από εμάς μέσα στη συλλογικότητα των κοινωνιών μας.
@Ερμή,
αυτό που γράφω στο α' μου σχόλιο, είναι αν θέλεις μια "διαφωνία" με το κύριο άρθρο σου, λέγοντας ότι εμείς ουσιαστικά οι νεοέλληνες δε τα έχουμε με εμάς, αλλά με την αποτυχία των πολιτικών μας.
Δε ξέρω τι είδους "ισοπεδωτικά και απαξιωτικά για τους νεοέλληνες εν γένει" σχόλια άκουσες.
Με όσους συζητώ, τα τελευταία γεγονότα επ' ουδενί δε τα καταλογίζουν σε μας-τους Έλληνες, αλλά τα θεωρούν αποτέλεσμα των κακών πολιτικών μας ( ανθρώπων και αποφάσεων). Δεν έχουμε τη διαπίστωση πως "δεν τα καταφέραμε ως λαός", αλλά δε τα κατάφεραν αυτοί που εμπιστευτήκαμε.
Κανένας από όσους συναναστρέφομαι δεν έχει την αίσθηση "ότι οφείλεται στο DNA μας αυτή η "ανικανότητα" "... Δεν έχουμε τον ιδιότυπο ρατσισμό που λες από εμάς για εμάς.
Από την άλλη όμως, εμείς είμαστε που τους εκλέγουμε, όπως και εμείς που παρκάρουμε πάνω στις διαβάσεις ΑΜΕΑ, όχι οι πολιτικοί μας...
Επειδή λοιπόν, όπως λες και συ "και στοιχειώδη εντιμότητα και αυτοκριτική σκέψη διαθέτουμε, ενώ δεν μας λείπει ούτε η δημιουργικότητα ", μας ψέγω, γιατί ενώ λοιπόν έχουμε αυτά τα χαρακτηριστικά, δε καταφέραμε να δημιουργήσουμε το κλίμα, τη κοινωνία που θα αναδείξει καλύτερους πολίτες=καλύτερους πολιτικούς.
Καταλήγω λοιπόν, ότι χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια ένθεν και ένθεν..
Και τονίζω, προσπάθεια, πράξη, ούτε χαρακτηρισμούς, ούτε αφορισμούς, ούτε φωνές, ούτε κλάματα, ούτε συζητήσεις..
Συμφωνώ σε πολλά σημεία με την Elva.
ΥΓ
Επειδή δε γράφω γρήγορα, προσπαθώ να γράφω πυκνά, αλλά αυτό δε γίνεται πάντα με επιτυχία...
Venceremos!
Καλέ μου Βαγγέλη να είσαι καλά. Δεν με πειράζει καθόλου που διαφωνείς μαζί μου. Ούτε που μου τα λες λίγο μπερδεμένα. Στο κάτω κάτω δεν μας κυνηγάει και κανείς. Έχουμε καιρό να τα ξεκαθαρίσουμε.
Ελπίζω μόνο να έχω την αγάπη σου. Αυτό μου φτάνει.
:-)
Τα τελευταία χρόνια είναι μόδα να δηλώνεις ανθέλληνας.. Παράλληλα κυριαρχεί μια μεμψιμοιρία, ένα παράπονο.. για οτιδήποτε ελληνικό. Με την ξενομανία εννοούσα πως ο νεοέλληνας θαυμάζει πολύ τα του εξωτερικού, αλλά από τον ίδιο απουσιάζει η υπέρβαση.
Για παράδειγμα.. προσπαθεί να ταξιδέψει σε χώρες του εξωτερικού όπου επισκέφτεται τα τοπικά μουσεία.. (εδώ κάπου αμφιβάλλω πόσοι από όσους επισκέφτονται μουσεία, αφιερώνουνε ουσιαστικό χρόνο για να θαυμάσουν/μάθουν τα εκθέματα, ή πάνε μόνο για να το πούνε μετά..) π.χ. πάνε στο Λούβρο ή στα Μουσεία της Ρώμης, ενώ δεν έχουνε ποτέ τους αξιωθεί να πάνε μέχρι την Ακρόπολη (και ας είναι λίγη ώρα με το μετρό από το σπίτι τους) ή στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Μια ένδειξη της ξενομανίας, όπως το εννοούσα.. που προσωπικά δεν την κατανοώ και με ενοχλεί. Καλό βράδυ.
Ο ρατσισμός είναι σαν την καμπούρα.
Μικρή ή μεγάλη την δικιά μας δύσκολο να την δούμαι.
Να υποθέσω πως είτε δεν εξήγησα καλά το σκεπτικό μου και παρανοήθηκε, είτε διαφωνείς. Όπως και να έχει, κανένα πρόβλημα. :) καλή εβδομάδα!
Δημοσίευση σχολίου